Από τον Γεώργιο Ντόβα
Μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και του αποτελέσματος αυτού καθώς και της έναρξης νέας διαπραγμάτευσης εμφανίστηκαν τα μαύρα σύννεφα στον ορίζοντα τόσο της Ελλάδας όσο και της ΕΕ. Το ζήτημα είναι αν θα ξεσπάσει η καταιγίδα ή θα καθαρίσουν οι ορίζοντες μετά από μία νηφάλια μελέτη των προβλημάτων χωρίς εγωϊσμούς και οξύτητες, που δεν αρμόζουν σε μια πολιτισμένη και δημοκρατική ΕΕ και που θα δώσει αμοιβαία και κοινά αποδεκτή βιώσιμη λύση.
Αν τα δύο μέρη δεν αναγνωρίσουν λίγο έστω δίκιο στο άλλο και επιμείνουν το καθένα αμετακίνητο στις θέσεις του τότε συμφωνία δεν πρόκειται να υπάρξει. Οι εταίροι μας πριν το δημοψήφισμα και δυστυχώς μετά από αυτό δείχνουν άκαμπτη και αποφασισμένοι να σπρώξουν τη χώρα μας σε ατραπούς σκοτεινούς κυρίως για παραδειγματισμό άλλων εταίρων που είναι πολύ πιθανόν να βρεθούν στη θέση μας λόγω υπέρογκων χρεών και επιλογής αριστερών κυβερνήσεων.
Επειδή μια κακή συμφωνία μέσα στα πλαίσια της ΕΕ θα περιπλέξει και θα χειροτερέψει την ήδη τραγική κατάσταση της οικονομίας μας θα ήταν ίσως καλή μια συμφωνία ΕΙΔΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ με την ΕΕ για ένα σύντομο χρονικό διάστημα προκειμένου να ληφθούν μέτρα έκτακτης ανάγκης κατά παρέκκλιση των κανόνων της και αμέσως μετά η επιστροφή στην κανονικότητα. Ποια θα μπορούσε να είναι αυτά τα μέτρα: Ο έλεγχος της ελεύθερης διακίνησης των κεφαλαίων. Με τον τρόπο αυτό θα σταματούσε η αιμορραγία κεφαλαίων και θα άνοιγε ο δρόμος επιστροφής αυτών που ήδη έχουν φύγει και ισοδυναμούν με το σύνολο του δημόσιου χρέους. Βέβαια υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες για ένα τέτοιο εγχείρημα. Όμως οι πολιτικές επιλογές δεν είναι μόνο για τα εύκολα. Δεύτερον η χορήγησης χάριτος για μια πενταετία των δανειακών μας υποχρεώσεων με παράλληλη χρηματοδότηση της ανάπτυξης με τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν ώστε να καταστεί βιώσιμο και εξυπηρετούμενο το χρέος της χώρας μας. Η διαχείριση του χρέους δεν συνίσταται στην αποπληρωμή αλλά στην εξυπηρέτησή του. Τρίτον η αναγνώριση των συνόρων της χώρας και ως συνόρων της ΕΕ και η εγγύηση της μη παραβίασής τους ώστε να απελευθερωθούν σημαντικά ποσά για την ανάπτυξη. Είναι αδιανόητο να απειλείται μια χώρα της ΕΕ από μια τρίτη χώρα και να αυτή να δείχνει αδιάφορη. Τέταρτον η κάμψη της μεταναστευτικής πολιτικής ώστε να μπορεί η χώρα μας να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αυτή την ανοιχτή πληγή που άνοιξαν οι ανταγωνισμοί του μεγάλου κεφαλαίου για τεράστια κέρδη αδιαφορώντας για τις συνέπειες που καλούνται να πληρώσουν οι χώρες που δεν έχουν ευθύνη. Ας σταματήσουν να μας φορτώνουν όλα τα κακά γιατί κι αυτοί δεν είναι άγγελοι.
Οι ειδικοί ντόπιοι και ξένοι θα μπορούσαν να βρουν πολλά κοινά σημεία συμβιβασμού προς τη σωστή κατεύθυνση για να αποφύγουν μια ρήξη με απρόβλεπτες συνέπειες. Το όφελος θα ήταν τεράστιο γιατί έτσι θα επιβεβαιώνονταν στην πράξη ότι πράγματι η ΕΕ είναι μια ένωση βασισμένη στις αρχές της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και του αμοιβαίου σεβασμού.
Η ευθύνη γι’ αυτό βαρύνει εξ ολοκλήρου τους ισχυρούς της ΕΕ γιατί αυτοί έχουν και το καρπούζι και το μαχαίρι. Οι σώφρονες ισχυροί θα γινόταν πιο ισχυροί οι δε αδύναμοι και λιγότερο σώφρονες πιο συνετοί και υπεύθυνοι για το μέλλον. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
