Λούμπεν στοιχεία στην πολιτική, καλτ φυσιογνωμίες υπήρχαν και άλλοτε. Τα κόμματα σχεδόν ντρέπονταν γι’ αυτούς, τους έκρυβαν στις πίσω θέσεις, δεν ήταν στη βιτρίνα! Αυτοί δεν είχαν τον πρώτο λόγο, ούτε έδιναν γραμμή! Ποτέ ο πολιτικός λόγος δεν χαρακτηριζόταν από τον πρωτογονισμό που επικρατεί στην πολιτική αντιπαράθεση των ημερών μας. Οξείες αντιπαραθέσεις, έντονες πολιτικές διενέξεις υπήρχαν πολλές φορές στην πολυκύμαντη πολιτική μας ιστορία. Ποτέ, όμως, η αντιδικία δεν είχε στοιχεία νεάντερταλ! Κι αυτά συμβαίνουν από τους εμφανιζόμενους ως πολιτικούς κληρονόμους της ανανεωτικής αριστεράς του ευγενούς Λεωνίδα Κύρκου. Θα τρίζουν τα κόκκαλά του!
Κάποτε ο πολιτικός λόγος χαρακτηριζόταν από υψηλό επίπεδο και ανταλλαγή επιχειρημάτων. Στα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης κατρακύλησε στο επίπεδο της τηλεοπτικής ατάκας για τα δελτία των οχτώ. Κατά κανόνα η αντιπαράθεση γίνεται πια με τσιτάτα και εύπεπτα συνθήματα. Και εκεί που λέγαμε πως δεν έχει πιο χαμηλά, πως πιάσαμε πάτο, η οργή για την κρίση και τις συνέπειές της θόλωσε τη σκέψη πολλών συμπατριωτών μας και έτσι μας προέκυψε η παρούσα βουλή που… απλόχερα προσφέρει θεάματα στον λαό! Από τη λεξιπενία της ατάκας περάσαμε στις απειλές, τις κραυγές και τους τσαμπουκάδες.
Δυστυχώς, εκτός της κατάπτωσης του πολιτικού λόγου, η κρίση μάς αφήνει και μια ακόμη οδυνηρή κληρονομιά. Τον ευτελισμό της πολιτικής, τον διασυρμό κοινοβουλευτικών αρχών και αξιών. Η εικόνα που παρουσιάζει η πολιτική ζωή του τόπου, με καθοριστική ευθύνη της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού, μοιραία προκαλούν θλίψη και σκεπτικισμό. Το χαμηλό επίπεδο των αντιπαραθέσεων με αγοραίες εκφράσεις πεζοδρομίου, ακόμη και ύβρεις, συνοδεύεται από τις εν κρυπτώ συμφωνίες και μεταγραφές βουλευτών με αντάλλαγμα οφίκια και υπουργικές καρέκλες, πληγώνοντας περαιτέρω την, έτσι κι αλλιώς τσαλακωμένη, πολιτική αξιοπιστία.
Η αλήθεια είναι ότι και στο παρελθόν είχαμε φαινόμενα αποσκιρτήσεων και προσχωρήσεων πολιτικών σε αλλότριους κομματικούς σχηματισμούς. Ωστόσο, στη μεταπολίτευση είναι η πρώτη φορά που όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς καν τα προσχήματα οποιουδήποτε ιδεολογικού κριτηρίου, ενώ αντίθετα συνοδεύονται από μια αχλή συναλλαγής. Εύλογα οι πολίτες είναι καχύποπτοι με τις δικαιολογίες που προβάλλουν οι «ευέλικτοι» βουλευτές για τις πολιτικές τους μεταλλάξεις.
Είναι δυσνόητο, με βάση την κοινή λογική, πολιτικοί που εξελέγησαν με μια δεξιά έως πολύ δεξιά ατζέντα, να συντάσσονται με μια κυβέρνηση που συνάπτει μια επιζήμια για τα εθνικά συμφέροντα συμφωνία, συνεπής με τις ακροαριστερές της καταβολές.
Ζήσαμε δε το πρωτοφανές, οι «πρόθυμοι» κυβερνητικοί συνοδοιπόροι να υπογράφουν λευκή επιταγή προς την κυβέρνηση για όλα τα μελλοντικά νομοσχέδια, άγνωστα ακόμη, καταρρακώνοντας κάθε έννοια αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας του βουλευτή.
Όλα αυτά δε, λαμβάνουν χώρα σε μια ατμόσφαιρα που δονείται από γραφικότητες, τύπου «γκαζόζας» ή «κουραμπιέδων» και τους τραμπουκισμούς του κ. Πολάκη, ο οποίος φέρνει στην πολιτική συμπεριφορές «καταγωγίων», έχοντας την πλήρη κάλυψη του πρωθυπουργού.
Είναι, ωστόσο, χαρακτηριστικό ότι σε αυτόν τον κατήφορο πρωταγωνιστούν άνθρωποι που αναρριχήθηκαν στην πολιτική, κραδαίνοντας την αγιαστούρα της ηθικής και της κάθαρσης. Ιδιαίτερα οι κυβερνητικοί αστέρες διέπρεψαν ως αντιπολίτευση στην πλατεία των αγανακτισμένων, αλλά και στα πάνελ των τηλεοπτικών σταθμών. Κατακεραύνωναν ως τιμητές των πάντων τους πολιτικούς τους αντιπάλους με έπαρση για το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς. Η εκστρατεία παραπλάνησης που εξαπέλυσαν όντως έπεισε πολύ κόσμο. Όμως, αρχή άνδρα δείκνυσι! Η πραγματική ποιότητα των δημαγωγών της… πρώτης φορά αριστερά αποκαλύφθηκε περίτρανα, τόσο στο πεδίο της πολιτικής όσο και σ’ αυτό της ηθικής.
Για την (αυτ)απάτη που πούλησε ο ΣΥΡΙΖΑ στους πολίτες θα πληρώσει βαρύ τίμημα στις επερχόμενες εκλογές. Εξίσου μείζον, όμως, με την ήττα των λαϊκιστών του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της πολιτικής και των πολιτικών. Πολλώ δε μάλλον, που επικίνδυνες μετακινήσεις στα άκρα συντελούνται σε όλη την Ευρώπη κι όχι μόνον. Η γνωστή ρήση «όλοι το ίδιο είναι», που ακούμε συνεχώς, είναι το κατάλληλο έδαφος για να εξοκείλουμε εξ ολοκλήρου, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Για τον λόγο αυτό η Νέα Δημοκρατία, η οποία βρίσκεται προ των πυλών της εξουσίας, όποτε κι αν γίνουν οι επόμενες εκλογές, έχει ένα τιτάνιο έργο μπροστά της. Οφείλει να αποδείξει ότι ο λόγος και η πράξη μπορούν να συμπορευτούν, ότι το ήθος δεν είναι ξένη λέξη στην πολιτική, ότι οι πολίτες μπορούν και πάλι να εμπιστευτούν την πολιτική και τη δημοκρατία, απομακρυνόμενοι από τις σειρήνες του λαϊκισμού ή την ιδιώτευση.
Από τον Μάξιμο Χαρακόπουλο, τομεάρχη Προστασίας του Πολίτη της ΝΔ,
βουλευτή Λάρισας
