Σκοπός αυτού του σημειώματος είναι να κρίνει σοβαρά και υπεύθυνα την ομαδική ενέργεια αυτή και να σχολιάσει την αποδοχή της από τον Πρόεδρο της Βουλής και την ανακοίνωση του περιεχομένου τους σε συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής.
Ως προς το πρώτο ζήτημα: Το άρθρο 60 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζει: «Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση». Η διάταξη αυτή είναι σαφής και δεν έχει καμία ανάγκη διευκρίνισης. Κριτήριο για τη θετική ή αρνητική ή άρνηση ψήφου θέση τους για μια υπό ψήφιση διάταξη νόμου είναι η συνείδησή τους. Κατά το λεξικό της γλώσσας μας συνείδηση είναι η συναίσθηση, η επίγνωση, η σαφής και βαθιά γνώση κάποιου πράγματος. Ατομικά δε συνείδηση είναι η γνώση που έχει κάθε άτομο για τις πράξεις του, τη σημασία τους και τις επιπτώσεις που προκαλεί η κατά συνείδηση κρίση του.
Στην προτεινόμενη περίπτωση των έξι βουλευτών η κατά συνείδηση κρίση τους κατά την ανωτέρω διάταξη του Συντάγματος, που σ’ αυτούς ακριβώς αναφέρεται, προϋποθέτει γνώση του περιεχομένου της οποιασδήποτε διάταξης νόμου που θα τεθεί υπό την κρίση τους, της συμφωνίας αυτής με τις διατάξεις του Συντάγματος, της εξυπηρέτησης των αναγκών και των συμφερόντων του «κυρίαρχου» λαού, που τους έστειλε στη Βουλή, της εξασφάλισης της ίσης μεταχείρισης όλων των Ελλήνων πολιτών και ασφαλώς όχι τη διασφάλιση των προσωπικών τους συμφερόντων. Η γνώση δε του περιεχομένου κάποιας διάταξης επιτυγχάνεται με την κατ’ ιδίαν μελέτη της από τον καθένα, με τη συζήτηση στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή, με τη συζήτηση στη Βουλή και γενικά με την παρακολούθηση των ομιλιών των εισηγητών, των βουλευτών, των πολιτικών αρχηγών, τη δημόσια κριτική κι άλλα. Και αυτή η γνώση είναι η αναγκαία προϋπόθεση της δημιουργίας συνείδησης και τη σύμφωνα μ’ αυτή κρίση του βουλευτή. Αυτά βεβαίως ισχύουν για τους βουλευτές που σέβονται τον εαυτό τους ως εκπροσώπου του λαού, και όπως ορίζεται στο άρθρ. 59 του Συντ. κατά τον θρησκευτικό ή μη όρκο τους «υπακούουν στο Σύνταγμα και στους νόμους και εκπληρώνουν ενσυνείδητα τα καθήκοντά τους».
Οι εξ βουλευτές με τη δήλωσή τους ότι θα συντάσσονται πάντοτε με τη γνώμη της Κ.Ο. των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να γνωρίζουν τις διατάξεις που θα εισάγονται προς συζήτηση, αλήθεια ποια συνείδησή τους θα τους κατευθύνει; Πώς θα εκπληρώνουν ευσυνείδητα τα καθήκοντά τους; Αυτή την εντολή έλαβαν από τον κυρίαρχο λαό που τους ψήφισε, όταν μάλιστα ο Αρχηγός της ομάδας στηλιτεύει με βαρείς χαρακτηρισμούς τη συμπεριφορά τους;
Ειλικρινά θα ήταν πολύ χρήσιμη μια απάντησή τους στα ανωτέρω ερωτήματα. Και υποτίθεται ότι γνωρίζουν το Σύνταγμα και θα θυμούνται τον όρκο τους.
Και το τελευταίο που θα ήθελα να παρατηρήσω. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν δική τους γνώμη, ότι άλλοι σκέπτονται γι’ αυτούς και αποφασίζουν, ότι εκείνοι απλώς πειθαρχούν, φερόμενοι ως μωρές παρθένες; Δεν περνάει από τον νου τους ότι υποτιμούν τους εαυτούς τους μεταβαλλόμενοι σε φερέφωνα όσων έχουν συμφέρον να τους μεταβάλλουν σε βουλευτές χωρίς δική τους συνείδηση και βούληση; Τέτοιους τους ήθελαν εκείνοι που τους έστειλαν στη Βουλή ως εκπροσώπους τους;
Ως προς το δεύτερο ζήτημα: Είναι σοβαρό, πρωτοφανές και ανεπίτρεπτο το ολίσθημα του Προέδρου της Βουλής να ανακοινώσει στην Ολομέλεια του Σώματος επιστολές με αντισυνταγματικό και παράνομο περιεχόμενο, που καταρρακώνουν το κύρος των βουλευτών που τις υπογράφουν. Έπρεπε να κάνει ό, τι ο Κανονισμός της Βουλής προβλέπει για έγγραφα που φθάνουν στον Πρόεδρο με παράνομο ή υβριστικό περιεχόμενο. Έπρεπε να τις θέσει στο Αρχείο. Χωρίς μάλιστα να ανακοινώσει το περιεχόμενό τους. Και εκτός από αυτά. Σκέπτεται μήπως ο κ. Πρόεδρος ενόψει της ψήφισης κάποιου νομοσχεδίου να τις εμφανίσει και να τις προσμετρήσει στις ψήφους της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ; Μα οι επιστολές δεν αναφέρονται σε συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Είναι γενικές, αόριστες και δεν περιέχουν σαφή τοποθέτηση επί ενός συγκεκριμένου ζητήματος για το οποίο διεξάγεται ψηφοφορία. Έσφαλε με την ανακοίνωσή τους. Ελπίζω χάρις στο κύρος του Προέδρου του Σώματος να μη διαπράξει και το δεύτερο ολίσθημα. Εκτός αν θέλει να παραμείνει ως παράδειγμα προς αποφυγή στην κοινοβουλευτική ιστορία της πατρίδας μας.
Θα τον θυμούνται πάντοτε οι πάντες ως τον Πρόεδρο που κρατούσε τις επιστολές στα θυλάκιά του και τις ανέσυρε κάθε φορά υπηρετώντας την παράταξή του για να περιφρουρήσει τα συμφέροντά της.
Του θυμίζω απλά ότι τέτοιο προηγούμενο δεν έχει ποτέ παρατηρηθεί στη 180ή περίπου κοινοβουλευτική ζωή της πατρίδας μας.
Από τον Νίκο Κατσαρό, πρ. αντιπρόεδρο της Βουλής
