Οι μηχανισμοί πληροφόρησης απορροφούν άμεσα την είδηση, την επεξεργάζονται όπως εκείνοι θέλουν στα δικά τους εργαστήρια και στη συνέχεια τη σερβίρουν για μέρες στην επικαιρότητα, στα τηλεοπτικά παράθυρα, τον Τύπο και τα ραδιόφωνα, ενδεδυμένη με τον μανδύα της δικής τους επιθυμίας και θέλησης και τη διασπείρουν στο κοινό με σκοπό και μόνο την ορθότητά της και την αποδοχή της απ΄ αυτό.
Μόνο σ΄αυτές τις περιπτώσεις, στις περισσότερες φορές απουσιάζει από την είδηση, η νηφάλια και αντικειμενική έρευνα της πραγματικής, της αληθινής εικόνας της, που αντικαθίσταται από τη σκοπιμότητα και το συμφέρον εκείνων που την καλλιεργούν και τη λανσάρουν στη δημοσιότητα, αποπροσανατολίζοντας πολλές φορές το κοινό, για τους δικούς τους λόγους.
Καταρχήν βλέπω τα ανοίγματα αυτά της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, ως θετικά. Τα χαιρετίζω ως ένα βήμα προόδου κι απελευθέρωσης από τα στεγανά απομεινάρια του παρελθόντος. Ένα νέο ξεκίνημα για την αλλαγή φρουράς στην πολιτική ζωή του τόπου. Προσεγγίζω το θέμα με μεγάλη προσοχή, έξαρση και αγωνία. Αλλά και σοβαρή επιφυλακτικότητα. Τα τολμηρά άλματα των προοδευτικών κινημάτων πάντα απέβλεπαν σε ψηλότερα και μακρύτερα οράματα, σκοπούς, επιδιώξεις και πετύχαιναν τον σκοπό τους αυτό, όταν επικεφαλής τούτων ήταν άνθρωποι έντιμοι, σοβαρό και ηθικοί. Οι εποχές αλλάζουν και νέα πράγματα έρχονται στη ζωή μας. Σ΄ αυτή την αλλαγή των ιδεών και των προσωπικών μας επιλογών, πάντα ήμουν προσεκτικός και μετρημένος και ποτέ δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να παρασυρθεί από ενθουσιασμούς και οράματα που θα μπορούσαν κάποια στιγμή να δηλητηριάσουν την ψυχή μου και να αμαυρώσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπειά μου. Η κυβερνώσα παράταξη ανοικτά πλέον ζητεί από τις λοιπές πολιτικές προοδευτικές δυνάμεις του τόπου τη συνεργασία τους σε ένα μέτωπο, με σκοπό το καλό της χώρας.
Εκείνο που με προβληματίζει στην πρόταση αυτή και ειλικρινά δυσκολεύομαι να δώσω θετική απάντηση είναι: η έννοια του «προοδευτικού». Προφανώς η Κυβέρνηση που θέτει αυτόν όρο, θεωρεί τον εαυτό της ότι ενσαρκώνει στο πρόσωπό της πρώτη αυτή την «προοδευτικότητα». Δεν σας αποκρύπτω ότι αυτή η τοποθέτηση με αιφνιδίασε και με προβλημάτισε πολύ.
Θα θέσω υπόψη των φίλων αναγνωστών μου ορισμένα ντοκουμέντα με την πρόσκληση και την παράκληση να τα μετρήσουν, να τα αξιολογήσουν, να τα σταθμίσουν προσεκτικά ώστε να καταλήξουν σε μια προσωπική υπεύθυνη άποψη.
Διερωτώμαι. Αυτή η κυβέρνηση δεν ψήφισε τον νόμο για την περικοπή των μισθών και των συντάξεων, τη μείωση αφορολογήτου, τον επικατάρατο νόμο του ΕΦΚΑ και άλλων επώδυνων μέτρων για τον λαό; Δεν είναι αυτοί που ισοπέδωσαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων που με αιματηρούς αγώνες, κόπους και θυσίες χρόνια τώρα είχαν κερδίσει; Δεν είναι οι ίδιοι που ανέχονται να εργάζονται δεκάωρο και πλέον αντί τέσσερες ώρες που συμφώνησαν και να λαμβάνουν 400 ευρώ; Αυτοί δεν επέτρεψαν στους εργοδότες να ζητούν από τους μισθωτούς την επιστροφή των δώρων των Χριστουγέννων και του Πάσχα; Στις μέρες μας ακμάζει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μεσαίωνας πραγματικός. Αθλιότητα εργατική. Και κανείς δεν δικαιούται να επαίρεται και να οικειοποιείται τον τίτλο του προοδευτικού. ΄Όταν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα περιφρόνησης και εξουθένουσης τους του λαού μας μας που αμαυρώνουν το κύρος και την αξιοπρέπειά του, δεν μπορούμε να μιλούμε για προοδευτικά κινήματα στη χώρα.
Δεν μπαίνω με φανατική μανία στη «στρούγκα» που διεξάγεται αυτός ο διάλογος της συμπόρευσης των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων του τόπου. Φοβάμαι ότι σκόπιμα προβάλλονται και προωθούνται εντυπωσιακά συνθήματα και προγράμματα στον πίνακα της επικαιρότητας χωρίς να ενσαρκώνουν μέσα τους την αλήθεια και τις εγγυήσεις. Η αντιπαράθεσή μου και η αναζήτηση των προοδευτικών δυνάμεων αποτελεί για μένα προσωπική λαχτάρα και προσωπικό στοίχημα καθώς εκδιπλώνεται στις ευρύτερες κοινωνικές μάζες που με αγωνία και πόθο αναζητούν το στοιχείο αυτό που μπορεί να τους αλλάξει τη ζωή στο μέλλον. Αλλά ας μη γελιόμαστε σήμερα δεν μπορούμε να μιλούμε για προοδευτικές δυνάμεις, όταν χιλιάδες άτομα καθημερινά σιτίζονται από τα συσσίτια της εκκλησίας, των Δήμων και άλλων φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. Ούτε μας τιμά το γεγονός άστεγοι να πεθαίνουν στους δρόμους και άλλοι να λιμοκτονούν, επειδή η αξιοπρέπειά τους δεν τους επιτρέπει να απλώσουν το χέρι. Οι διακηρύξεις είναι εντυπωσιακές. Οι υποσχέσεις μεγαλόστομες. Οι διαφημίσεις καταιγιστικές.
Αλλά δεν υπάρχει ο κατάλληλος άνθρωπος, ο ικανός, που θα κατορθώσει να κάνει τη σύνθεση, να τις υλοποιήσει. Ο λαός απληροφόρητος και ανυποψίαστος προχωρεί στα διαγγέλματα των επιτηδείων. Τους επευφημεί και τους χειροκροτεί. Εθίζεται στο κλίμα υποταγής. Αλλά στο τέλος απογοητεύεται και αποσύρεται. Αυτή η κυβέρνηση δεν δικαιούται να αυτοβαπτίζεται και να αυτοαποκαλείται ως προοδευτική. Είναι εκείνη που ψήφισε τα τελευταίο και το πιο σκληρό μνημόνιο με το οποίο καταργήθηκε το κοινωνικό κράτος. Τρέμω στη σκέψη ότι μπορεί να εγκολπωθεί και να ταυτίσει τον εαυτό της με την «προοδευτικότητα» την γενική και ατομική προσφορά, την ατομική προκοπή τη δημιουργία και την καταξίωση. Δεν αγνοώ και ούτε παραβλέπω ότι ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας σε δύσκολες στιγμές και αντίξοες συνθήκες. Προσπάθησε. Αλλά απέτυχε. Η καλοστημένη και γοητευτική προπαγάνδα της για συνεργασία με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις της χώρας, ας σταματήσει εδώ. Ας αναζητήσει άλλο πολιτικό λόγο προσφοράς χρονικής αντοχής και δυναμικότητας. Η «προοδευτικότητα» της κυβέρνησης καταγράφεται στη συνείδηση του ελληνικού λαού, ως ένα «μηδέν» ως ένα «τίποτα». Δεν είναι προοδευτική αριστερά. Αλλά απλά συντήρηση. Χειρότερη από τους άλλους.
Από τον Αθανάσιο Φώτο
Ο Αθανάσιος Φώτος είναι επί τιμή δικηγόρος
