Κατά παγκόσμιο νομικό κανόνα, η όποια αμετάκλητη απόφαση υπέρ ή σε βάρος ενός ή περισσότερων προσώπων ισοδυναμεί με την αλήθεια. Είναι τόσο απλό, παρόλο που δημιουργεί προβληματισμούς σε μικρό ή μεγαλύτερο μέρος της Κοινωνίας, όταν ειδικά πρόκειται για περίπλοκες υποθέσεις, και κοινωνικό τμήμα έχει ενταχθεί a priori υπέρ ή κατά του ή των κατηγορουμένων. Γι’ αυτό υπό προϋποθέσεις, όπως λ.χ. η μεταγενέστερη ανεύρεση σημαντικών στοιχείων, που βρέθηκαν μεταγενέστερα, παρέχεται το δικαίωμα αναψηλάφησης της υπόθεσης. Αυτή είναι το έσχατο μέσο άμυνας σε ποινική δίκη.
Για τα δύο προηγούμενα άρθρα έχω δεχθεί μηνύματα διαδικτυακά, τηλεφωνικά ή και προσωπικά. Με τους καλούς και επαινετικούς λόγους δεν θα ασχοληθώ. Στις αλήθειες που έγραψα, όμως, δεν είχα τεκμηριωμένες αντίθετες απόψεις, παρά ενστάσεις εν κενώ… Γνώμες για οτιδήποτε υπάρχουν πολλές. Ελάχιστες όμως στηρίζονται σε τεκμηρίωση και καλή γνώση. Ο λαός έχει τραφεί λ.χ. με τους μύθους του «κρυφού σχολειού», που δεν υπήρξε, ή την έναρξη της επανάστασης την 25.3.1821 στη Μονή Αγίας Λαύρας και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, γεγονός που επίσης δεν υπήρξε. Υπάρχουν αρνητές του Ολοκαυτώματος των 6 εκατ. Εβραίων, που παρά τα αδιάσειστα στοιχεία σήμερα πολλοί αρνούνται, όπως κάποιες εκατοντάδες Ελλήνων αρνούνται την ύπαρξη νεκρών στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, με το αλλόκοτο επιχείρημα ότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν υπήρξαν νεκροί. Βεβαίως όμως υπήρξαν στους γύρω δρόμους τουλάχιστον 13 βεβαιωμένα και τεκμηριωμένα θύματα από ελεύθερους σκοπευτές.
Όσον αφορά τον Κώστα Σημίτη. Ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές ήρθε στο φως η μετά από 14 χρόνια εντολή ανοίγματος των λογαριασμών (θέμα μίας ή λίγων ημερών), που θα παραμείνει στον προεκλογικό αέρα -όπως η λάσπη στον ανεμιστήρα- μέχρι τουλάχιστον τις εκλογές. Αυτός βέβαια υπήρξε, κατά τη γνώμη μου, και ο σκοπός της απόρρητης μεν κατά τον νόμο, αλλά αμέσως διαδοθείσης εντολής της Αρχής καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Αναγκάζομαι να προσθέσω κάποια ακόμα, για τα επιτεύγματα του Σημίτη. Το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης από 9,3% το ΄95 μειώθηκε στο 3,1% του ΑΕΠ το ΄04. Το χρέος από 97% το ΄95 στο 94% το ΄99. Το πρωτογενές πλεόνασμα από 2,2% του ΑΕΠ το ΄95 έφτασε στο 4,3% το ΄99. Το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους από 13,2% το ’95 μειώθηκε στο 7,4% του ΑΕΠ το ΄99. Η ανάπτυξη εκείνα τα χρόνια έτρεξε με μέσο όρο 3,5%. Για να γίνει και η σύγκριση με όσα ακολούθησαν, είναι χρήσιμο να παρατεθούν τα ακόλουθα ελάχιστα: α) Το Δημόσιο χρέος της γενικής κυβέρνησης* το 2004 ήταν 199 δισ. ευρώ, και το έλλειμμα 102,9% του ΑΕΠ. β) Αυτό, το 2009 ανήλθε στα 301 δισ. ευρώ, και το έλλειμμα 126% του ΑΕΠ. γ) Το Δημόσιο χρέος, τέλος, τον Μάρτιο του 2018- παρά τον ιλιγγιώδη δανεισμό μας- ανήλθε στα 356 δισ. ευρώ και το έλλειμμα στο απίστευτο 180,2% του ΑΕΠ.
Επιστρέφοντας στο θέμα μας: Εξέφρασα πριν καιρό προβληματισμό για τη λειτουργία Εισαγγελικών κυρίως λειτουργών, αρκετές δε φορές και Δικαστών, των οποίων οι αποφάσεις δημιουργούν νομικά και λογικά κενά. Οι συνεχείς εφέσεις και αναιρέσεις από Εισαγγελείς παμψηφεί αθωωτικών αποφάσεων κατά του ταλαίπωρου Γεωργίου λ.χ. της ΕΛΣΤΑΤ, ούτε λογική ούτε νομική εξήγηση έχουν. Κατέληξε δε η υπόθεση αυτή να διακωμωδείται ή να εξοργίζει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Υπάρχει και πρόσφατη ανεξήγητη δίωξη στο Κιλκίς κατά δύο γιατρών και του γενικού διευθυντού της NOVARTIS. Αφού απηλλάγησαν ομόφωνα, ο ίδιος Εισαγγελέας άσκησε έφεση κατά της απαλλακτικής απόφασης. Και πάλι οι άνθρωποι απηλλάγησαν ομόφωνα. Αυτά δεν είναι τυχαία.
Την ώρα που η Κυβέρνηση έκανε εξεταστική επιτροπή για τη NOVARTIS μετά τον Ιανουάριο του ‘15 εξαίρεσε από τον έλεγχο τον χρόνο της δικής της θητείας. Ούτε αυτό είναι τυχαίο. Στην υπόθεση Παπαντωνίου μετά από πάρα πολύ καιρό και σε παραγεγραμμένο αδίκημα απιστίας ασκήθηκε δίωξη για ξέπλυμα, που οδήγησε στην προφυλάκιση μόνο και μόνο από τη μαρτυρία συγκατηγορουμένου, που ο ίδιος απολαμβάνει τον αέρα της ελευθερίας. Αυτό κι αν δεν είναι τυχαίο, όπως και το όψιμο μετά από 14 χρόνια άνοιγμα των λογαριασμών Σημίτη. Αν αυτά συνδυαστούν με τη δημόσια καταγγελία της πρώην Εισαγγελέως διαφθοράς, καθώς και τη μήνυση της Ράικου κατά Τουλουπάκη, το μόνο λογικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως η όλη ιστορία έχει ακραία πολιτικοποιηθεί και ήδη όζει**.
Ορθά λέγεται πως οι άνθρωποι είναι καλό ν’ αλλάζουν γνώμη, όταν δημιουργούνται διαφορετικές πραγματικότητες. Αλλά η ακαριαία αλλαγή γραμμής πλεύσης μετά το ατυχές δημοψήφισμα του ’15 αποδεικνύει νοητική ανεπάρκεια εκείνων, που ανέλαβαν να ..αλλάξουν την Ευρώπη, και να μας χαρίσουν οι δανειστές τα χρωστούμενα. Η κυβέρνηση άφησε τη Χώρα στο χείλος του γκρεμού και χρειάστηκε η συμβολή της αντιπολίτευσης για τη ψήφιση ενός τρίτου και αχρείαστου μνημονίου, για να μην εισέλθει η Ελλάδα σε καθεστώς άτακτης χρεοκοπίας. Και ενώ δημιουργήθηκε προηγούμενο συναίνεσης, οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ενέσκηψαν ως αγέλη... σαρκοβόρων κατά των πολιτικών τους αντιπάλων. Κατ’ αποτέλεσμα θα υποστούν τις συνέπειες των πεπραγμένων τους. Ο τόπος όμως διαλύεται.
*Το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης περιλαμβάνει όχι μόνο αυτό της κεντρικής κυβέρνησης (Δημόσιο εν στενή έννοια), αλλά και τους ΟΤΑ, ασφ. ταμεία, νοσοκομεία και ΔΕΚΟ.
**Το ρήμα «όζω» (εξ ου και η λέξη οσμή) σημαίνει στην καθομιλούμενη βρομάω (εξ ου και βρομερός).
Γράφει ο «Όμηρος»
(omhros_el@gmail.com, fb: Ομηρος Ελευθερία)
