Κι όλα αυτά δεν θα είχαν καμία σημασία, αν η ανακίνησή τους δεν ευρίσκετο χρονικά εγγύς των εκλογών. Κι όπως φαίνεται, αυτό αποτελεί το προοίμιο, το προανάκρουσμα του τι μέλει γενέσθαι μέχρι την ημέρα της αναμέτρησης. Επομένως, η επιλογή του χρόνου και η σκοπιμότητα είναι αυτά που προβληματίζουν τους πολίτες, τους κινούμενους μακράν των πράξεων αυτών. Κατά τα άλλα η απαίτηση του λαού είναι η αυστηρή τιμωρία όλων όσοι ενέχονται σε φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς…
Ο παραπάνω προβληματισμός είναι δικαιολογημένος, γιατί παραβιάζονται τα όρια και καταπατώνται οι αρχές και οι αξίες του πολιτικού πολιτισμού και του δικαίου. Αφού, αναγκάζονται να οδηγούνται σε εκλογές πρόσωπα και κόμματα υπό το καθεστώς της ομηρίας της δικαστικής έρευνας. Σπιλωμένη με ενδείξεις που δεν ξεκαθάρισαν σε χρόνο που δεν δημιουργεί υπόνοιες σκοπιμοτήτων. Που εκούσια βαλτώνονται και ξεθάβονται, όποτε την εξουσία τη βολεύει…
Η κατάσταση αυτή πρέπει να σταματήσει. Και μάλιστα πολύ γρήγορα. Κι αυτό θα γίνει, αν η πολιτική γίνει πιο καθαρή. Απαλλαγμένη γκρίζων συμπεριφορών και ύποπτων σκοπιμοτήτων. Προς την κατεύθυνση αυτή μπορεί να οδηγηθεί, αν οι διαχειριστές της εξουσίας εισάγουν μια άλλη ηθική. Αυτή που θα καθιερώνει μονίμως την αρχή του «ευ αγωνίζεσθαι». Που δεν θ’ αφήνει να βγαίνουν στην επιφάνεια ενδείξεις σε χρόνο που δημιουργεί υποψίες κομματικών σκοπιμοτήτων, που αποβλέπουν στην ηθική και πολιτική εξόντωση αντιπάλων παρατάξεων.
Κι αυτή η ηθική με την οποία θα μορφωθεί το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να θωρακισθεί και θεσμικά. Για ν’ αποκτήσει άτρωτο χαρακτήρα. Που θ’ αναμορφώσει και θα μορφώσει ολόκληρη την κοινωνία. Κυρίως δε τους πολιτικούς μας, οι οποίοι με τις κοινοβουλευτικές τους πρακτικές καθορίζουν το σήμερα και το αύριο της πατρίδας και του έθνους.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι πολιτικοί θα διαπαιδαγωγούν τον λαό. Διδάσκοντας με την καθαρότητα των πράξεών τους. Με την ουσιαστική και ωφέλιμη για τη χώρα πολιτική αντιπαράθεση. Που οδηγεί στην εύρεση κοινής συνισταμένης. Η οποία θ’ αποτελεί το απαύγασμα των κομματικών προτάσεων… Κι όλα αυτά υπό το φως της δημοσιότητας μέσα στον ναό της δημοκρατίας, το εθνικό μας κοινοβούλιο. Όπου οι πολιτικές σκοπιμότητες σπίλωσης προσώπων και θεσμών δε θα’ χουν πέραση, αλλά όλα θα γίνονται κατά τρόπο ηθικό και νομότυπο. Με τον νόμο πάντα αυστηρό και άτεγκτο σε αποδεδειγμένες περιπτώσεις βρώμικων συναλλαγών και διαφθοράς.
Νομίζω ότι αυτός πρέπει να είναι ο στόχος του ελληνικού κοινοβουλίου. Η καθαρότητα του πολιτικού λόγου. Η απαλλαγμένη βρώμικων πολιτικών σκοπιμοτήτων, οι οποίες μορφώνουν κακώς τον λαό με κίνδυνο να τον οδηγήσουν και πάλι στις οδυνηρές καταστάσεις που βίωσε και βιώνει. Γι’ αυτό η εξουσία πρέπει να τον κοιτά κατάματα, να τον αφουγκράζεται και να νιώθει τον καημό και τον πόθο του. Το θέλημά του να ζήσει σε μια κοινωνία ήθους και αξιοπρέπειας, που θα σέβεται την ανθρώπινη υπόληψη. Κι’ αυτόν τον χαρακτήρα μπορεί να τον διδάξει και να τον επιβάλλει ένα καθαρό πολιτικό σύστημα, το οποίο θα βάζει φραγμό σε κάθε βρώμικη δραστηριότητα αποβλέπουσα σε πολιτικές σκοπιμότητες.
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
