Η χώρα φαίνεται ότι «αναγεννάται» με βραδύτερους ρυθμούς από ό,τι προβλεπόταν, με αποτέλεσμα να κατατάσσεται στην έκτη θέση μεταξύ των γερασμένων πληθυσμών σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ…
Είναι λυπηρό οι αριθμοί των γεννήσεων να οδηγούν Έλληνες βουλευτές στο να δέχονται τις διαπιστώσεις ότι ο Ελληνισμός είναι γερασμένος πληθυσμός. Το ελληνικό δημογραφικό δεν ήρθε με παρθενογέννηση. Είναι δημιούργημα οικονομικών και κοινωνικών παραγόντων που τους γέννησε η ασκούμενη Μεταπολεμικά πολιτική. Ας πάρουμε τα συμβάντα με τη σειρά τους:
Το 1961 η Ελλάδα υπέγραψε με την τότε ΕΟΚ Σύμβαση για ένταξή της σε αυτήν ως πλήρες μέλος της αλλά μετά από είκοσι χρόνια, ώστε στο διάστημα αυτό να εναρμονίσει με το πολιτικό και οικονομικό σύστημα των χωρών της ΕΟΚ το δικό της αστοτσιφλικάδικο με τον κρατισμό, που οι ευρωπαίοι το χαρακτήριζαν σύστημα σοβιετικού τύπου. Το σύστημα αυτό είχε διαπιστωθεί σε όσες χώρες εφαρμόστηκε ότι δεν παρήγαγε πλεόνασμα, δεν εξυπηρετούσε την ανάπτυξη και χρειαζόταν ξένη βοήθεια για να συντηρείται. Και έγινε η Ελλάδα μέλος της τότε ΕΟΚ με την αξία της, γιατί οι διαδοχικές από το 1950 και έπειτα Κυβερνήσεις τηρούσαν την οικονομική πολιτική που είχε χαράξει ο Κωνσταντίνος Καρτάλης, υπουργός Οικονομικών τότε της Κυβέρνησης Νικολάου Πλαστήρα, με ισοσκελισμένο πάντα προϋπολογισμό και με πλεόνασμα για την εφαρμογή του προγράμματος ΕΠΑΝ, δηλαδή της επανόρθωσης των καταστροφών από την Κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο και για ανάπτυξη.
Γεωτεχνικοί του δημοσίου και οικονομολόγοι συνέστησαν στην τότε Κυβέρνηση να επωφεληθεί η χώρα από το διάστημα των 20 χρόνων και να αφήσει ελεύθερες τις τιμές των αγροτικών, των γαλακτοκομικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, ώστε να παρακινούνται οι καλλιεργητές και οι κτηνοτρόφοι σε αύξηση της παραγωγής προϊόντων τους για να αυξάνουν το εισόδημά τους, οπότε θα αυξανόταν και η παραγωγικότητα.
Επίσης οι γεωτεχνικοί συνέστησαν στην κυβέρνηση να αυξήσει, όπως είχε ακόμα δικαίωμα, τους φόρους επί των εισαγόμενων κτηνοτροφικών ειδών, ώστε να γίνονται ακριβότερα από τα αντίστοιχα ελληνικά και να μην τα ανταγωνίζονται. Η κυβέρνηση δεν μελέτησε το πρόβλημα αυτό με τη διαλεκτική σκέψη που μας δίδαξαν οι Ελληνες φιλόσοφοι (Ζήνων, Ηράκλειτο, Δημόκριτο κ.ά.) και ο λαός την απλούστευσε με «το ένα φέρνει το άλλο», αλλά άγνωστο γιατί, έκανε το αντίθετο απερίσκεπτα σχεδόν: Καθιέρωσε δηλαδή για τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα τις τιμές των ευρωπαϊκών ομοειδών και επέβαλε «μονοκόμματα» στους Ελληνες καλλιεργητές και κτηνοτρόφους να τα διαθέτουν στις ευρωπαϊκές τιμές. Αλλά οι ευρωπαϊκές τιμές ήταν χαμηλότερες ακόμα και από το κόστος παραγωγής τους. Αγρότες και κτηνοτρόφοι απάντησαν με συλλαλητήρια κατά των χαμηλών τιμών, αλλά η Κυβέρνηση έμεινε ανάλγητη. Αθώοι ποιμένες που δεν σύχναζαν σε πόλεις και αγνοούσαν τους κοινωνικούς αγώνες, κατέβαιναν τώρα σε συλλαλητήρια με τα κοπάδια τους σε πόλεις, όπου έχυναν γάλα από καρδάρες. Τελικά έσφαξαν τα ζώα τους. Μόνο στη Θεσσαλία σφάχθηκαν αρκετές χιλιάδες γιδοπρόβατα.
Η αντιαγροτική πολιτική με τις χαμηλές τιμές από τα κυβερνώντα τότε κόμματα έδιωξε από τα χωριά, κυρίως τα ορεινά, τους κατοίκους τους και τους ανάγκασε να γίνουν μετανάστες μέσα στην πατρίδα τους, με συνέπεια να σωρευθούν σε πόλεις, κυρίως στην Αθήνα, και να ζουν «κοσμοπολίτικα», με δανεικά μάλιστα λεφτά του κράτους. Αλλά στα διαμερίσματα αυτά κανένα ανδρόγυνο δεν μπορεί να αποκτά τρία ή περισσότερα παιδιά, ώστε τα δυο να αναπληρώσουν τους γονείς και το τρίτο ή τέταρτο κ.λπ. να πάνε στην αύξηση του πληθυσμού. Τα διαμερίσματα δεν θέλουν παιδιά. Τα παιδιά τα ήθελαν και τα θέλουν οι καλλιεργητές και κυρίως οι κτηνοτρόφοι για εργασία και διαδοχή στην παραδοσιακή οικογενειακή ιδιοκτησία που μεταβιβαζόταν από γενιά σε γενιά.
Σε όλα αυτά προστέθηκε και ο Καλλικράτης. Με την εφαρμογή του διαλύθηκε η Κοινότητα που αποτελεί το κύτταρο της κοινωνικής οργάνωσης. Η ελληνική κοινωνία μεταβλήθηκε σε άμορφη μάζα και τα προβλήματά της τα χειρίζονται Περιφερειάρχες, Περιφερειαρχίνες και πολιτικοί Κυβέρνησης Αθηνών – Πειραιώς – Περιχώρων άσχετοι συνήθως με αυτά, με συνέπεια να αφανισθεί η Γεωργία που κατά την επιστήμη αποτελεί τον Πρωτογενή Κλάδο της Οικονομίας. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον ο κλάδος αυτός. Υπέρτατη ανάγκη για την Ελλάδα αποτελεί η κατάργηση του Καλλικράτη ώστε να ανασυσταθούν η καλλιέργεια με την κτηνοτροφία, οπότε η Γεωργία θα αποβεί και στην Ελλάδα ο Πρωτογενής Κλάδος της Εθνικής της Οικονομίας.
* Του Λάζαρου Αρσενίου
