είναι το ίδιο το πολιτικό – οικονομικό – κοινωνικό σύστημα, που δημιουργεί όλες τις προβληματικές πολιτικές πάντα, και κατασκευάζει το υπηρετικό πολιτικό προσωπικό, κατά τέτοιον τρόπο, ώστε, να εξυπηρετούνται ντόπια και ξένα ολιγαρχικά συμφέροντα, που βλάπτουν σοβαρά τον λαό μας και τη χώρα μας.
Με τις εκλογικές αναμετρήσεις κατά καιρούς, και για χρόνια πολλά, έχουμε δοκιμάσει τους δεξιόστροφους, τους κεντρόστροφους, τους αριστερόστροφους, τους συντηρητικούς, τις λυκοφιλίες και τις συμμαχίες, νέα άφθαρτα επώνυμα και ανώνυμα πρόσωπα, ακαδημαϊκούς, πανεπιστημιακούς, τεχνοκράτες και λαϊκιστές. Όλοι τους, μα όλοι τους, τα ίδια συμφέρονται εξυπηρετούσαν, τις ίδιες πολιτικές υπηρετούσαν και τα ίδια «αφεντικά» είχαν - με τον λαό στη γωνία γονατισμένο και εξαπατημένο.
Κάποιοι λένε πως έχουμε στο γκουβέρνο πάντα αυτούς που μας αξίζουν, και κάποιοι άλλοι βάζουν τη μια μεριά του λαού μας να κατηγορεί την άλλη, δηλαδή, στρέφουν τον ένα κατά του άλλου. Όχι, δεν είναι σωστό αυτό, που τρέφεται με προπαγάνδα αντιλαϊκή και αποπροσανατολιστική. Δεν φταίει ο δύσμοιρος και ο δυστυχισμένος λαό μας, που είναι πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος. Φταίει το πολιτικό σύστημα, το ολιγαρχικό σαθρό κυβερνητικό καπιταλιστικό σύστημα, που στηρίζεται από το σύνταγμά μας. Στο οποίο – ξέρετε - δεν ψηφίζονται καν από τους πολίτες οι 12 βουλευτές της επικρατείας και οι 50 βουλευτές, που παίρνει μπόνους, το πρώτο κόμμα του κοινοβουλίου, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Φταίει το διεφθαρμένο κοινοβουλευτικό πολιτικό μας σύστημα, τις ενισχυμένης αναλογικής, που κλέβει την ψήφο από τα μικρά κόμματα και τη δίνει στο πρώτο κόμμα, όπως και τη λευκή ψήφο την εξισώνει με την άκυρη. Φταίει το συνταγματικό θεσμικό πλαίσιο, που με την ασυλία που δίνει στα πολιτικά πρόσωπα, τα θωρακίζει και τα προστατεύει από τις καταχρήσεις που κάνουν κατά την άσκηση της βουλευτικής τους ιδιότητας και των υπουργικών τους καθηκόντων. Όλα είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα της εκάστοτε κοινοβουλευτικής, κυβερνητικής λειτουργίας – ένα κουστούμι δηλαδή, για όλα τα αστικά κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου, που υπηρετούν (τάχα) τον λαό μας. Το σύστημα αυτό γεννάει και στηρίζει τα σκάνδαλα της Siemens, της Novartis, τους Κοσκωτάδες παλιότερα κ.λπ., και προστατεύει τους συναλλασσόμενους, τους διαπλεκόμενους, τους διαφθαρμένους.
Αν το καπιταλιστικό πολιτικό σύστημα, μπόρεσε να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί στο παρελθόν, αυτό έγινε επειδή κληρονόμησε μια σειρά ανθρωπολογικών τύπων, τους οποίους δεν δημιούργησε το ίδιο. Όπως: τους αδιάφθορους δικαστές, τους ακέραιους δημόσιους υπαλλήλους, ικανούς να υπηρετούν το κοινό καλό, τους αφοσιωμένους εκπαιδευτικούς στο καθήκον τους, τους εργάτες για τους οποίους η δουλεία ήταν – παρά τις σκληρές συνθήκες – πηγή αξιοπρέπειας και υπηρηφάνειας κ.λπ. Αυτοί οι ανθρωπολογικοί τύποι δεν αναδύθηκαν από μόνοι τους, αλλά δημιουργήθηκαν σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους με αναφορές σε αξίες που ήταν τότε καθιερωμένες, όπως: η εντιμότητα, η ανιδιοτελή προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο, η μετάδοση της γλώσσας, η εργασία που παράγει ωφέλιμο έργο κ.λπ.
Στις σύγχρονες κοινωνίες αυτές οι αξίες δεν έχουν περάσει, αφού το μόνο που μετράει πλέον είναι το χρήμα. Οι ανθρωπολογικοί τύποι που ενσαρκώνουν την εντιμότητα, την ηθική, την ακεραιότητα, την ανιδιοτέλεια γίνονται σχεδόν αδιανόητοι στη σύγχρονη εποχή. Δεν υπάρχουν επομένως καθιερωμένες αξίες ικανές να λειτουργήσουν ως φραγμός στη διάδοση της διαφθοράς.
Έτσι λοιπόν, το ίδιο το πολιτικό σύστημα καταστρέφει βαθμιαία όλους τους ανθρωπολογικούς τύπους που είναι αναγκαίοι για την ύπαρξη και τη λειτουργία του, αλλά ιστορικά και οι άνθρωποι εξελίσσονται, αλλάζουν και διεκδικούν τα δικαιώματά τους στην πορεία της ζωής του κόσμου.
Γράφονται κάθε μέρα χιλιάδες άρθρα στον ημερήσιο αθηναϊκό και επαρχιακό Τύπο, και εκπέμπονται εκατοντάδες ειδησεογραφικά δελτία από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, στον ελληνικό λαό, για όλα τα τεκταινόμενα που διαδραματίζονται στο πανελλήνιο και σ’ όλο τον κόσμο γενικότερα.
Γράφονται εκατομμύρια σελίδες, σε χιλιάδες βιβλία, που κάθε χρόνο κυκλοφορούν από τους εκδοτικούς οίκους άλλα και αμέτρητους πολίτες αυτής της χώρας (με 2% μόνο του πληθυσμού μας) να διαβάζουν τον Τύπο και τα εξωσχολικά βιβλία στη χώρα μας – δυστύχημα μεγάλο αυτό για τους έλληνες.
Το θεσμικό συστημικό οικοδόμημα πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων, και σαν παραδειγματική αρχή αναφέρουμε, πως πρέπει να τελειώνουμε με τους διορισμούς των δικαστικών από τους πολιτικούς άρχοντες (Δικαιοσύνη πραγματικά αδέσμευτη και ανεξάρτητη). Να αποκτήσουν πραγματική ανεξαρτησία οι Δήμοι και οι Περιφέρειες της χώρας (η τοπική αυτοδιοίκηση που λέμε). Να γίνεται υποχρεωτική δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων και να αντιμετωπίζονται όλες οι παθογένειες που συνδέονται με φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής μεταξύ των πατρώνων και του παρακράτους.
Πάνω και πρώτα απ’ όλα όμως, πρέπει ο έλληνας πολίτης να αλλάξει τη νοοτροπία του βολεψιματισμού, και να μπει στην πρώτη γραμμή της συμμετοχικής δημοκρατικής δραστηριότητας, να αποκτήσει ευθύνη στο κοινωνικό γίγνεσθαι της χώρας, παίρνοντας την κάθε υπόθεση της πολιτείας στα χέρια του, με όποιον τρόπο και μέσο αγωνιστικό δίνεται και μπορεί.
Η Ελλάδα χρειάζεται μια ειρηνική και δημοκρατική επανάσταση, μια αναγέννηση της δημοκρατίας. Απομακρύνοντας το πολιτικό σύστημα που γεννάει τη ρεμούλα και τη διαφθορά.
* Από τον Δημήτρη Τσικούρα
* Ο Δημήτρης Τσικούρας είναι λογοτέχνης
και ιστορικός μελετητής
