Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΤΟ «τουλάχιστον, αυτοί διαπραγματεύονται» πού ακούς τον τελευταίο καιρό στην κοινωνία, είναι μια θετική αποτίμηση της δίμηνης θητείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στη διακυβέρνηση της χώρας... Δεν αρκεί όμως, για να παρηγορήσει όσους αγωνιούν για την έκβαση αυτών των διαπραγματεύσεων... Γιατί, οι διαπραγματεύσεις κρίνονται εκ του αποτελέσματος... Και το αποτέλεσμα είναι άγνωστο ακόμη... Το δε «ακόμη» είναι τόσο κοντά στο «άδοξο τέλος», που για να το καταλάβεις, αρκεί να σκεφθείς ότι τα αποθεματικά του ΟΑΕΔ την περασμένη εβδομάδα μεταφέρθηκαν για να μπορέσει το κράτος να πληρώσει είτε δανειστές, είτε μισθούς και συντάξεις... Τουτέστιν: δανείζεται το κράτος από τους ... ανέργους για να πληρώσει τις υποχρεώσεις του! Πόσο πιο «ανάγλυφη» άραγε να γίνει η εικόνα του οικονομικού αδιεξόδου;
Ο ΙΔΙΟΣ ο πρωθυπουργός μας διαβεβαιώνει ότι ως τις 8 Απριλίου μπορούμε να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις... Οι υπουργοί του την ίδια ώρα, κρατάνε ανοικτό και το ενδεχόμενο της ρήξης, γιατί, όπως λένε, αν δεν το κρατήσεις κι αυτό ανοικτό, δεν διαπραγματεύεσαι... Το ερώτημα είναι, τι κάνεις αν η ρήξη πάψει να είναι απλώς «ενδεχόμενο»: πληρώνεις μισθούς και συντάξεις στις 8 Μαΐου; Είσαι σίγουρος για τις 8 Ιουνίου; Ή καταφεύγεις στην παλαιότατη αντίληψη ότι «τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία» και πορεύεσαι με εθνική υπερηφάνεια;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ είναι απλή: η ρήξη δεν είναι παρά μια απειλή για να αναγκαστούν να συμφωνήσουν οι εταίροι σ’ αυτό που θεωρούμε εμείς «έντιμο συμβιβασμό»... Τόσο «απειλή» μάλιστα, που είμαστε και «μαρτυριάρηδες»: δεν την πολυπιστεύουμε, αλλά τη λέμε για να φοβηθούν!...Για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η απειλή μας περί ρήξης θα τους «σύρει» στα «νερά μας», προφανώς σκεφθήκαμε ότι «μας έχουν ανάγκη, δεν τους έχουμε», γιατί ενώ χωρίς εμάς η ευρωζώνη διαλύεται, εμείς χωρίς ευρώ, μια χαρά θα περνάμε!...
Μ’ ΑΥΤΑ και μ’ αυτά, αναρωτιέται κανείς, ποιον δουλεύουμε: τους εταίρους ή τον εαυτό μας; Κι αναρωτιέται επίσης κανείς, πόσο μπορεί ν’ αντέξουν τα νεύρα μας, αυτό το ατέλειωτο αλισβερίσι με την παράνοια. Πηγές των δανειστών, σύμφωνα τουλάχιστον με το ρεπορτάζ της χθεσινής ημέρας, διεμήνυαν ότι οι προτάσεις που κατέθεσε η ελληνική πλευρά δεν είναι ικανοποιητικές, καθώς χαρακτηρίζονται (για άλλη μια φορά!) από αοριστία και ισχυρή δόση «αισιοδοξίας» ως προς τα προβλεπόμενα αποτελέσματά τους. Με απλά λόγια, οι δανειστές αμφισβητούν την από ελληνικής πλευράς προβλεπόμενη αποδοτικότητα των μέτρων που προτείνει η κυβέρνησή μας και ζητούν άλλα μέτρα πιο συγκεκριμένα και πιο σίγουρης απόδοσης. Ποιος είναι ο μπούσουλας γι’ αυτά τα «άλλα μέτρα»; Το «μνημόνιο» απαντούν οι πηγές των δανειστών!...
ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ: το έργο παίζεται πάλι από την αρχή!... Με την αντίστροφη μέτρηση για την εξάντληση των διαθεσίμων του Δημοσίου να έχει αρχίσει!... Τι θα κάνει η κυβέρνηση; Θα κάνει πράξη την απειλή για ρήξη ή θα αναζητήσει σωτηρία στον πλούτο της ελληνικής γλώσσας για να αποφύγει την ομολογία της ήττας; Και πόσα χρονικά περιθώρια έχει ώστε ν’ αποφύγει το δίλημμα; Μια βδομάδα ή δεκαπέντε ημέρες; Τ’ αποθεματικά των ταμείων και των ΔΕΚΟ δεν είναι ανεξάντλητα ως γνωστόν και η στάση πληρωμών (όπως και η παρατεταμένη αβεβαιότητα), είναι το πλέον υφεσιακό μέτρο... Ο δε φαύλος κύκλος επαναλαμβάνεται εκεί που πιστεύεις ότι αποφεύγεις τα υφεσιακά μέτρα και εν τω μεταξύ, υποχρεώθηκες να τα πάρεις μόνος σου...
