Είναι πολιτικοί, από περιόδους βάθους χρόνου. Δυστυχώς με περγαμηνές συνιστώσες της σημερινής τραγικής κατάστασης. Οι κύριοι υπεύθυνοι της σημερινής απελπισίας του λαού. Αυτοί λοιπόν οι τρώσαντες, τολμούν να μας συμβουλεύσουν, τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε.
Πολλοί απ` αυτούς, στον καιρό που μας εξουσίαζαν, δεν διακρίθηκαν, για πρόνοια και οράματα. Για ήθος και ηγετικές ικανότητες, που θα κατοχύρωναν την ευημερία μας. Ένα πέλαγος σκανδάλων, ευτέλειας και ανεμελιάς, έστρωσαν το χαλί του χάους. Αλλά και κανείς δεν σήκωσε το ανάστημά του ν` αντιδράσει. Να καταγγείλει την κακότροπη πορεία της κομματίλας. Ποιος από αυτούς σκέφθηκε, όταν ήταν στην εξουσία, να επέμβει ανασταλτικά, να καταγγείλει τις εγκληματικές παραλήψεις της κυβέρνησής του; Ποιος πάσχισε να μη γίνουν, οι αστραφτεροί Ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα, εκείνο το ξέφρενο πανηγύρι σπατάλης και μάλιστα ενόψει της προδιαγραφόμενης οικονομικής μας κρίσης;
Είναι γνωστός. Είναι αυτός που στις μέρες του, έργο δικό του είναι το φιάσκο του Χρηματιστηρίου. Ποιος διεκήρυξε την αναδιάρθρωση του κράτους, όταν φεύγοντας άφησε πίσω του πρωτοφανή σκάνδαλα; Κι αυτός γνωστός τοις πάσι. Και μούγκα για το «Γιατί και ποιος φταίει». Ποιος μας έδεσε χειροπόδαρα και μας φέσωσε το Δ.Ν.Τ.; Ο ανοητότερος όλων. Και τρέχει τώρα να βρει κάλυψη, για να ξαναπιάσει τα γκέμια της καταστροφής. Και πόσοι άλλοι. Που ήσαν για καιρό σε κυβερνητικά σχήματα, σε καίρια πόστα των δύο μεγάλων κομμάτων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, άφησαν τα πράγματα να εξελιχθούν τραγικά για τη χώρα μας. Κι έρχονται τώρα άλλοι, που μας οδηγούν στο χάος. Αλλά και γι` αυτούς ο Ιστορικός του μέλλοντος θα έχει να πει πολλά.
Μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία μας. Η άμοιρη πατρίδα μας είχε δύο ξενικές κατοχές, δύο εμφυλίους σπαραγμούς, τρεις δικτατορίες, στρατιωτικά κινήματα άφθονα και πραξικοπήματα συχνά. Και πάνω απ` όλα 4 χρεοκοπίες (1827-1843-1893-1932). Χώρια, πως για όλα αυτά έπαιξαν ρόλο αναπότρεπτες καταστάσεις και γεγονότα, που ήσαν πάνω από τις δυνατότητές μας, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η άσχημη και αδικαιολόγητη διαχείριση των γεγονότων αυτών, από πολιτικούς μας, ανίκανους διαπλεκόμενους, ιδιοτελείς ή Νεπωτικά προϊόντα χαμηλής αξίας.
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι, ξεπηδούν μέσα από το πρόσφατο, σχετικά, παρελθόν και παρεμβαίνουν με τις υποδείξεις τους, πώς να ενεργήσουμε και τι μέτρα να πάρουμε. Δεν είναι θράσος αυτό; Αυτοί, που είναι φορτισμένοι με το άγος του υπερδανεισμού της χώρας μας, την υποδούλωσή μας στην Ευρώπη, με την υποδούλωσή μας στο Διεθνές σύστημα τοκογλυφίας, με την πλήρη απαξίωση και έλλειψη εμπιστοσύνης στο λαό μας. Πώς τολμούν να μας δίνουν συμβουλές, αυτοί οι τρώσαντες και οι δημιουργοί του χάους;
Θα μπορούσαμε ίσως να τους πιστέψουμε, αν μας μιλούσαν τη γλώσσα της ειλικρίνειας. Μια γλώσσα πειστική, σοβαρή και τίμια. Μια γλώσσα στηριγμένη πάνω σε μια εκ βάθους ψυχής συγνώμης, για όσες αστοχίες διέπραξαν σε βάρος του λαού μας. Δυστυχώς τους ακολουθούν πολλές αμαρτίες. Θα πρέπει να μείνουν στη σκιά, παράμερα, παρέα με τις τύψεις τους (αν έχουν φυσικά). Και θαρρώ, πως και μια «συγνώμη» είναι λίγο. Πολλοί απ` αυτούς που πήραν τη λαϊκή εντολή της εξουσίας και την μετέτρεψαν σε παράνομο πλουτισμό, σε ιδιοτέλεια και σε προκλητικές συμπεριφορές, ως να ήσαν εσαεί ηγεμόνες, σε μια κρίση ηθικής έπρεπε ν` αυτοκτονήσουν. Βέβαια τέτοια αυτοκτονική διάθεση, δεν είχαμε ποτέ στον πολιτικό μας χώρο. Εξαίρεση ίσως αποτελεί ο Αλέξ. Κορυζής, που έγινε πρωθυπουργός μετά το θάνατο του Ιω. Μεταξά. Αυτοκτόνησε γιατί δεν ήθελε να υπογράψει το 1941 την παράδοση της πατρίδος μας στους Γερμανούς. Ελάχιστοι τον θυμούνται σήμερα. Κανείς δεν τον τιμάει. Το παράδειγμα είναι ταυτόσημο με τον στρατιώτη, που προτιμάει να πέσει μαχόμενος παρά να παραδοθεί. Ή ακόμα τον στρατιώτη, φρουρό της σημαίας στην Ακρόπολη, που τυλίχτηκε μ` αυτή και σκοτώθηκε πέφτοντας από το βράχο, για να μην την παραδώσει στον εχθρό (1941).
Συνελόντι ειπείν, όπως έλεγε και ο καθηγητής μου, τα πρόσωπα που έχουν την ευθύνη της σημερινής κατάστασης, είναι επώνυμα και γνωστά, καλά θα κάνουν ως «Παρωχημένοι» και αποτυχόντες, να μείνουν στην αφάνειά τους, στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, όπως έλεγε ο Αντρέας. Ευχαριστούμε για τις συμβουλές τους. Δεν θέλουμε άλλα λάθη. Έχουμε άλλωστε τους σημερινούς που μας έχουν χορτάσει από λάθη.
* Του Κων. Ι. Παπακωνσταντίνου
