Η Βενεζουέλα μπήκε στην πολιτική μας, μετά τα ταξίδια, που έκανε ο Πρωθυπουργός μας. Και όλοι θυμόμαστε, πως επιστρέφοντας από τις συναντήσεις του με τον Δικτάτορα Τσάβες, μας μετέφερε μία εικόνα ειδυλλιακή, παραδεισένια, άνθος του σύγχρονου Σοσιαλισμού! Μας παρότρυνε να τη μιμηθούμε. Είχε διαδοθεί μάλιστα, πως, φιλική προσφορά του Τσάβες, θα ήταν η αποστολή τάνκερ με πετρέλαιο, για χρήση των φτωχών ελλήνων.
Αλλά «κοντός ψαλμός αλληλούια». Δεν άργησε να σηκωθεί το καπάκι του βόθρου, της πιο σκληρής δικτατορίας. Και ν` αναδυθούν, σημεία και τέρατα, που διαψεύδουν περίτρανα όσα έλεγε η Κυβέρνησή μας, επαινετικά. Αντίθετα με σήμερα, που οι έπαινοι όχι μόνον σταμάτησαν, αλλά και δεν συζητούν καν περί του τι συμβαίνει στην άμοιρη αυτή χώρα. Διώξεις, προπηλακισμοί, αλλά και σκοτωμοί αθώων, που διαμαρτύρονται για το σκληρό καθεστώς. Εντυπωσιακό όμως είναι, ότι ο Τσάβες συγκρότησε ειδικό σώμα καθεστωτικών τους COLLECTIVOS, δηλ. ελεύθερων σκοπευτών - τρομοκρατών, για την τήρηση της τάξης.
Η Ελλάδα σιωπά. Δεν καταδικάζει. Τουναντίον δικαιώνει τα όσα γίνονται εκεί. Είναι η γνωστή τακτική που εφαρμόζει η Αριστερά. Δηλαδή. ελαφρά τη καρδία βαφτίζει τη βία, σαν επανάσταση όταν προέρχεται από την Αριστερά. Αλλά, ιμπεριαλιστική καταπίεση και έγκλημα όταν προέρχεται από άλλους. Παράδειγμα οι αιματηρές εκδηλώσεις, που έγιναν το καλοκαίρι του 2014 όπου αθώοι έπεφταν νεκροί στους δρόμους της Βενεζουέλας, οι Αριστεροί επίσημα έλεγαν τα εξής: «Οι νοσταλγοί της οπισθοδρομικής και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης (λέγε διαδηλωτές) δεν έχουν καταθέσει τα όπλα τους. Εκφράζουμε την ολόθερμη αλληλεγγύη μας, στους πολιτικούς προοδευτικούς, δημοκρατικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους, που ανοίγει η χώρα και ο λαός της Βενεζουέλας, μέσα σε συνθήκες προόδου». Πόσο εύκολα βαφτίζουμε το ψάρι για κρέας.
Η Βενεζουέλα, πριν λίγα μόλις χρόνια, ήταν η φίλη μας χώρα, που μαζί με άλλους φίλους Νότιο-Ευρωπαίους (που φυσικά γρήγορα μας ξεπούλησαν) θα αλλάζαμε τη μορφή και το ρόλο - όχι μόνον της Ευρώπης, αλλά και όλου του κόσμου. Και φυσικά, όχι μόνο δεν τους αλλάξαμε εμείς, αλλά μας άλλαξαν αυτοί τα φώτα και μας άφησαν στο σκοτάδι.
Ο αλήστου μνήμης Τσάβες, απεβίωσε. Άφησε μια χώρα κοχλάζουσα από αιματηρά γεγονότα. Μια οικονομία πνέουσα τα λοίσθια. Και τα ηνία της χώρας, στο φίλο του Μαδούρο. Στο δρόμο για την απόλυτη δικτατορία. Ο κόσμος πεινά, στερείται των βασικότερων αναγκών της ζωής. Καθημερινά, παίρνουν το δρόμο για τις γειτονικές χώρες, για ν` αγοράσουν λίγα τρόφιμα, νερό, φάρμακα κι άλλα βασικά προϊόντα. Τα φαρμακεία τους αδειανά από φάρμακα. Τα Νοσοκομεία τους υπολειτουργούν. Δεν είναι σε θέση, ούτε καν τους τραυματίες διαδηλωτές να περιθάλψουν. Τα σούπερ μάρκετ αδειανά. Οι Τράπεζες χωρίς συναλλαγές. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες, που λειτουργούσαν εκεί, ως μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας, δρούσαν εύφορες. Τώρα όμως σβήνουν. Διακόπτουν την παραγωγή τους ή υπολειτουργούν λόγω έλλειψης πρώτων υλών. Με όλα τούτα ο λαός περνά τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του. Η Κυβέρνηση Μαδούρου, αναγκάστηκε να κάνει έκκληση στις Ηνωμένες Πολιτείες, τις οποίες ως τώρα βέβαια κατηγορούσε ως δυνάστες των λαών. Πράγματι προ ημερών οι Η.Π.Α. μέσω μιας μεγάλης Τράπεζας, αγόρασε ομόλογα της Κυβέρνησης Βενεζουέλας, φυσικά σε εκφυλιστικές τιμές.
Αυτά λοιπόν συμβαίνουν στην Σοσιαλιστική Βενεζουέλα, της οποίας ο λαός στενάζει, πνίγεται τρις χειρότερα από εμάς. Κι όμως καλούμαστε να τη μιμηθούμε. Αλλά σε ποιο πράγμα; Στο οικονομικό της μοντέλο ή στο Σοσιαλιστικό της σύστημα;
Το 2012 η Ελληνική Αριστερά, σε κανάλι της Βενεζουέλας έλεγε: «Η Βενεζουέλα, αποτελεί ένα μοντέλο, που πρέπει ν` ακολουθήσουμε ώστε ν` αφήσουμε πίσω τον καπιταλισμό, που κυριαρχεί σήμερα στην Ευρώπη. Ο Τσάβες, πέτυχε σημαντικά πράγματα για τη χώρα του με ειρηνικό τρόπο»!
Τι να πεις σε τούτη την αντινομία.
Του Κων. Ι. Παπακωνσταντίνου
