Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΤΟ 2004, λίγους μήνες αφ’ ότου η «Νέα Δημοκρατία» κέρδισε τις εκλογές, ένας από τους πρωτοκλασάτους τότε, υπουργούς της κυβέρνησης, κάλεσε μια ομάδα δημοσιογράφων σε δείπνο σ’ ένα κοσμικό στέκι των Αθηνών... Το ραντεβού είχε οριστεί για τις εννέα το βράδυ και ένας – ένας οι προσκεκλημένοι (μεταξύ των οποίων και μερικοί ακόμη υπουργοί) κατέφθαναν... Ως τις δέκα, η συντροφιά είχε σχεδόν συμπληρωθεί και μαζί με τα εδέσματα, άρχισε να ρέει άφθονος ο οίνος...
ΣΤΗ μία μετά τα μεσάνυχτα, η επίδραση του κρασιού ήταν καταλυτική... Έτσι, όταν κατέφθασε χαμογελαστός ένας ακόμη υπουργός της κυβέρνησης, το σχόλιο ήταν απαλλαγμένο κάθε τυπικότητος:
- Τώρα έφυγες από το υπουργείο; τον ρώτησε ένας συνάδελφός του...
- Τώρα, απάντησε εκείνος, σίγουρος ότι η απάντησή του θα προκαλούσε κολακευτικά σχόλια εκ μέρους των εντυπωσιασμένων δημοσιογράφων... Κάθε μέρα, τέτοια ώρα φεύγω, συμπλήρωσε...
- Και τι ώρα πηγαίνετε το πρωί; τον ρώτησε ένας δημοσιογράφος...
- Εξίμισι!...Δεν βλέπεις που με δείχνει ο Αυτιάς να προσέρχομαι πριν ξημερώσει στο υπουργείο;
- Λυπάμαι που σας το λέω, συμπλήρωσε με χιουμοριστική διάθεση ένας δεύτερος δημοσιογράφος... Αλλά, αν συνεχίσετε με τέτοιο ωράριο, μπορεί να αποκομίσετε θετικές εντυπώσεις αλλά σας βλέπω να χωρίζετε με τη γυναίκα σας και να τα «φτιάχνετε» με την ιδιαιτέρα σας!...
Η μεταμεσονύκτια εκείνη προφητεία, που έγινε δεκτή με χαμόγελα, ως πείραγμα προς τον υπουργό, έμελλε να επιβεβαιωθεί λίγους μήνες αργότερα... Ο υπουργός χώρισε γιατί τα είχε φτιάξει με τη γραμματέα του!... Δεν ήταν και τόσο δύσκολο άλλωστε, να προβλεφθούν τ’ αποτελέσματα της απάνθρωπα υπερβολικής αφοσίωσής του στα υπουργικά καθήκοντα...
ΘΥΜΗΘΗΚΑ αυτή την ιστορία προχθές το βράδυ, καθώς έβλεπα μ’ έναν φίλο μου, ένα ρεπορτάζ στο δελτίο ειδήσεων του ALPHA που αναφερόταν στην αποστροφή της ομιλίας τού πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα προς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που ζήτησαν να μην καταργηθεί το προνόμιό τους να έχουν δωρεάν βουλευτικά αυτοκίνητα: «Ένιωσα άσχημα» είπε ο πρωθυπουργός «όταν έμαθα ότι κάποιοι βουλευτές διαφώνησαν με την οδηγία να μην παίρνουν αυτοκίνητα και αντέδρασαν...». Στο ρεπορτάζ, οι δηλώσεις Τσίπρα συνοδεύονταν από την εικόνα ενός βουλευτή Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ, του κ. Χρήστου Σιμορέλη, να ταξιδεύει με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ από την εκλογική του περιφέρεια προς τη Βουλή, ταξίδι που, όπως εξήγησε ο ίδιος στη ρεπόρτερ, επαναλαμβάνει κάθε Δευτέρα, αφ’ ότου εξελέγη βουλευτής...
ΝΑ ΜΟΥ το θυμηθείς, έκανα κι εγώ τη δική μου προφητεία βλέποντας το ρεπορτάζ, ο Σιμορέλης σε τρεις μήνες θ’ ακούει ΚΤΕΛ και θα φεύγει τρέχοντας!... Όχι να το χρησιμοποιήσει δεν θα ’χει όρεξη, αλλά ούτε απ’ έξω δεν θα θέλει να περάσει!... Βεβαίως, θα έχει κερδίσει την εκτίμηση των πολιτών για τον ταπεινό τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται το αξίωμά του, αλλά τον βλέπω γρήγορα με οδηγό και με καινούργιο αυτοκίνητο...
ΤΟ ΓΙΑΤΙ, εύκολα μπορεί να το καταλάβει κανείς... Όσο κι αν αποτελεί πρόκληση, οι βουλευτές (που εισπράττουν 6.000 ευρώ μηνιαίως), να παίρνουν δωρεάν αυτοκίνητα δύο και τριών χιλιάδων κυβικών εκατοστών, δεν είναι άδικο να σημειώσει κανείς, ότι το αυτοκίνητο αποτελεί εργαλείο απαραίτητο για την άσκηση των καθηκόντων τους... Ιδίως, για τους βουλευτές της επαρχίας, που, αν μετακινούνταν μόνο μια φορά την εβδομάδα από την έδρα τους προς την Αθήνα, δεν θα ’χαν πρόβλημα να ταξιδέψουν με το ΚΤΕΛ... Αλλά, όπως όλοι ξέρουμε, αυτό ουδέποτε συμβαίνει: παρίστανται σε συσκέψεις (μετακινούμενοι συχνότατα αυθημερόν), επισκέπτονται χωριά, πηγαινοέρχονται από την εκλογική τους περιφέρεια στην Αθήνα δύο και τρεις φορές την εβδομάδα... Κι αν επιχειρήσουν να κάνουν τόσα χιλιόμετρα εβδομαδιαίως με το ΚΤΕΛ, θα έχουν στο τέλος την κατάληξη του Μανώλη Γλέζου που τον περασμένο Μάιο, δήλωσε ότι θα πηγαινοέρχεται οδικώς στις Βρυξέλλες και μετά το πρώτο –κουραστικό προφανώς – ταξίδι, τον έχασε οριστικά η Ελλάδα!... Από τον Μάιο του 2014 έχει να πατήσει το πόδι του!...
ΔΕΝ έχουν άδικο οι βουλευτές που ζητούν αυτοκίνητα... Ούτε έχουν όλοι τη δυνατότητα να αγοράσουν αμέσως ένα καλύτερο δικό τους, επειδή θα αρχίσουν να εισπράττουν 6.000 ευρώ μηνιαίως (και για πόσο άραγε;). Κάθε μετακίνηση με το ΚΤΕΛ, από και προς την π.χ. Θεσσαλία, σημαίνει χάσιμο μισής μέρας και δυστυχώς, οι απαιτήσεις για μετακινήσεις είναι πολύ περισσότερες... Δεν χωράει αμφιβολία ότι ως τώρα οι βουλευτές έκαναν κατάχρηση των προνομίων που τους παρέχονταν, καθώς χρησιμοποιούσαν πανάκριβα αυτοκίνητα πολυτελείας, με τεράστιο κόστος συντήρησης... Αλλ’ αυτό, δεν σημαίνει πως φιλολαϊκό είναι να πάμε στο άλλο άκρο... Δυστυχώς όμως, πάντα αυτό γίνεται στην Ελλάδα: αντί του εξορθολογισμού, πάμε από τη μία ακρότητα στην άλλη...
ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ σε καιρούς λιτότητας τα προνόμια των βουλευτών, δεν χωράει καμία αμφιβολία... Πλην όμως, μια μέση οδός στο θέμα της χρήσης (και όχι απόκτησης) κρατικών αυτοκινήτων θα μπορούσε να βρεθεί... Έχει κόστος, είναι αλήθεια... Ας αναζητηθεί η λύση με το μικρότερο δυνατό κόστος... Ας χρεωθεί ένα αυτοκίνητο σε κάθε εκλογική περιφέρεια (όπως στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που υπάρχουν αυτοκίνητα στη διάθεση των ευρωβουλευτών) κι ας υποχρεωθούν να ταξιδεύουν οι βουλευτές σε τετράδες... Και παράλληλα, ας αυξηθούν οι απαιτήσεις από τους απολαμβάνοντες τα προνόμια: μας στοιχίζετε που μας στοιχίζετε ακριβά, να τους πουν, προσπαθήστε κι εσείς να ανταποκριθείτε καλύτερα στις απαιτήσεις του ρόλου σας... Γίνετε λίγο περισσότερο δημιουργικοί και περισσότερο χρήσιμοι... Γιατί, ο μέσος όρος των δυνατοτήτων σας, είναι σαφώς μικρότερος του μέσου όρου του απλού πολίτη!... Και κυρίως, αφήστε τους λαϊκισμούς: γιατί «πουλάει» μεν η εικόνα του βουλευτή που μετακινείται με το ΚΤΕΛ, αλλά δεν θα είχε νομίζω κανείς αντίρρηση, έναν βουλευτή που τον θαυμάζουμε για την ποιότητα του λόγου του, την αξία της σκέψης του και τη δημιουργική προσέγγιση του ρόλου του να τον ανταμείψουμε με ένα μεσαίου κυβισμού κρατικό αυτοκίνητο, ώστε να μην σπαταλάει τσάμπα ώρες στο ΚΤΕΛ...
