Του Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
Η αγάπη της πατρίδας είναι ωραία και μας ενώνει. Το ωραίο δημιουργεί τις ενώσεις. Έλαβα προχθές από την Πορτογαλία, από μια φίλη αναγνώστρια, μια αφιέρωση. Είναι ένα τραγούδι της πατρίδας, που όταν η τραγουδίστρια το τραγούδησε μπροστά στο κοινό της αναλύθηκε σε λυγμούς. Οι θεατές, όλοι νέοι της Πορτογαλίας, ξέσπασαν σ’ ένα ατέλειωτο χειροκρότημα.
Η αγάπη της πατρίδας είναι αγάπη όλων των ανθρώπων όπου γης. Στην Αφρική, στον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα των Μπουργκινέζων η ιδέα που ένωνε τους αγωνιστές ήταν «Πατρίδα ή θάνατος». Ο ηγέτης τους, ο Τόμας Σάνκαρα, έλεγε πως ήθελε να τον θυμούνται ως έναν άνθρωπο που με τη ζωή του βοήθησε την ανθρωπότητα.
Και στην ένωση με άλλες χώρες αγαπάμε την πατρίδα μας και αγωνιζόμαστε για την ελευθερία της. Αν δεν αγαπάμε την πατρίδα και την ελευθερία ούτε καμιά ένωση αγαπάμε. Αν δεν αγαπάμε τον τόπο μας, θ’ αγαπήσουμε την ένωση κρατών; Αν δεν αγαπάμε την πατρίδα μας θα πέσουμε στην εκτίμηση όλου του κόσμου ως απάτριδες. Δεν θα μας εμπιστεύεται κανείς. Θα λένε, αυτοί δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Σε περιόδους παρακμής, όπως η δική μας τώρα, η κυριότερη αξία που κλονίζεται και βασανίζει τους ανθρώπους είναι η Πίστη. Η σπουδαιότερη αρχή της οικονομίας είναι η Καλή Πίστη.
Αλλά κι από στοιχειώδη εξυπνάδα αγαπάμε την πατρίδα μας. Αύριο, ,για οποιοδήποτε λόγο οι ενώσεις μπορεί να διαλυθούν. Οι άλλοι θα έχουν την πατρίδα τους, τη γλώσσα τους, την πίστη τους. . Εμείς τί θα ‘χουμε; Ποιος είναι τόσο υποβαθμισμένος ψυχικά και πνευματικά, για να μη νιώθει ευγνωμοσύνη για τους αγωνιστές της ελευθερίας της πατρίδας;
Έγραψα προχθές στο διαδίκτυο τα λόγια αυτά που μου είπε ο φίλος μου Ευρυπίδης για την σημερινή κατάσταση: «Κανένας δεν τολμάει να αναλύσει το «ματαιότης ματαιοτήτων». Το διάβασε η φίλη μου η κ.Τερέζα και με παρακάλεσε να της πω τί σημαίνει «ματαιότης ματαιοτήτων». Στα Πορτογαλικά, είπε, ματαιότης (Vanidade, βανιδάτζε) σημαίνει «ματαιοδοξία» στην οποία οδηγεί η διαφθορά. Γράψε μου, είπε, ποια είναι η ερμηνεία σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση των Πατέρων της Εκκλησίας και την Πατερική Θεολογία.
Η κυρία Τερέζα είναι φίλη της Ελλάδος και γράφει στο διαδίκτυο για το δίκαιο της Ελλάδος όσον αφορά το άνομο χρέος προς τους τοκογλύφους. Διαβάζει τακτικά αυτά που γράφω στο διαδίκτυο και με χαρά διαπιστώνω ότι διψάει να μάθει για την Ορθοδοξία και για τους ορθοδόξους. Κάποτε είμαστε όλοι ορθόδοξοι.. Κάποτε οι Πορτογάλοι κι οι άλλοι λαοί της Ευρώπης (Ισπανοί, Γαλάτες, Λατίνοι κ.ά.) ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι κι αποτελούσαν μέρος της Δυτικής Ελληνικής Αυτοκρατορίας.
Απαντώντας στο ερώτημα της φίλης μου για την έννοια που έχει στα ελληνικά η λέξη ματαιότητα, ανέφερα δυο παραδείγματα από τον Όμηρο και το Σοφοκλή. Ο Όμηρος χρησιμοποιεί τη λέξη «ματάω» από όπου προέρχεται η λέξη «ματαιότητα» , με την έννοια του «είμαι αργός» κι ο Σοφοκλής χρησιμοποιεί την ίδια λέξη «ματέζω» με την έννοια του «ζω μάταια». . Η έννοια του αργού, του αποτελματωμένου, του βραχυκυκλωμένου είναι πιο κοντά στην ερμηνεία των Πατέρων της Εκκλησίας. Το αντίθετο του «αργού» του «πεθαμένου» του «οκνηρού» είναι το «γρήγορο»:το «ζωντανό» το «ελεύθερο». «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε». Η Εντολή «Γρηγορείτε» σημαίνει να είμαστε ελεύθεροι από την καταπίεση και να ζητάμε το έλεος του Θεού, για να ενωθούμε μαζί Του. .
Κατά την Ορθοδοξία ζωή με νόημα είναι ο διαρκής αγώνας για την ελευθερία, η νηπτική ζωή, όπως την ονομάζει η Εκκλησία μας. Εξαρτάται από εμάς αν η ζωή μας έχει νόημα ή είναι όλα «ματαιότης ματαιοτήτων», γιατί δεν αγωνιζόμαστε για την ελευθερία μας. Δεν είναι όλα μάταια από τη μοίρα, από το πεπρωμένο. Η Ορθοδοξία δεν είναι μοιρολατρία.
Δυστυχώς ούτε στην Ελλάδα διδάσκεται η ορθόδοξη ερμηνεία της Ελευθερίας. Δεν διδάσκεται γιατί διεκόπη με τους Βαυαρούς η διδασκαλία της Ορθόδοξης Νηπτικής Παράδοσης . Δεν προβάλλονται πια ως πρότυπα ζωής οι αγωνιστές της Ελευθερίας της Πατρίδος.
