Αποτελεί τον συνδετικό τους κρίκο με τη διασκέδαση και την ψυχαγωγία.
Αυτό όμως δεν ήταν πάντα έτσι. Αρκετούς αιώνες πριν, ο οίνος, δεν ταυτιζόταν με τη σημερινή έννοια του αλκοόλ, αλλά αποτελούσε απαραίτητο συστατικό για κάθε γεύμα (πάντα με μέτρο), καθώς κατά τον Αριστοτέλη, ο οίνος αποτελούσε μια εκπαίδευση για τον νου αλλά και την ψυχή των αρχαίων. Άφηνε δηλαδή να εννοηθεί ότι μέσα από τη χαλάρωση της ψυχής και τη νηφαλιότητα του νου που επιτυγχάνεται από την οινοποσία, απελευθερώνονται και οι δυσεκπαίδευτες δυνάμεις της ψυχής.
Συγκριτικά με το σήμερα, οι σύγχρονοι Έλληνες τιμούν τις παραδόσεις αλλά… με λάθος τρόπο. Οι συνήθειες του αλκοόλ, έχουν υποστεί κάποιες μετατροπές. Σαφώς και ο οίνος στη χώρα μας ακόμα λατρεύεται, αλλά η ιδεολογική του σημασία, έχει μεταλαμπαδευτεί με λάθος τρόπο και βεβαίως δεν θα έβρισκε σύμφωνους τους αρχαίους.
Η κατανάλωση του αλκοόλ (αλλά και του οίνου) με τα σημερινά δεδομένα, δεν πληροί τα απαραίτητα κριτήρια των αρχαίων. Οι πρόγονοι μας θεωρούσαν ότι το αλκοόλ θα πρέπει να καταναλώνεται με μέτρο, καθώς η μέθη γεννιέται από τους πολίτες που πάσχουν από έλλειψη αυτοσυγκράτησης αλλά και φρονήματος!
Οι αρχαίοι λοιπόν, είχαν μια διαφορετική αντίληψη για την κατανάλωση αλλά και για τη διασκέδασή τους. Σαφώς και υποστήριζαν την έννοια των ‘’εραστών’’ του αλκοόλ, αλλά χάριζαν ένα βαθύτερο νόημα σε όλη τη διαδικασία. Ο οίνος αποτελούσε το κλειδί που θα ξεκλείδωνε τις θύρες της ψυχής και του νου, ώστε να αποτελέσει το βήμα που θα τους βοηθήσει να αποκτήσουν πιο εύκολα και δημιουργικά τις απαραίτητες βάσεις για την ψυχαγωγία τους, που μέσα από τα δικά της μονοπάτια, θα σκαλίσουν την φιλοσοφία και θα τερματίσουν με την απαραίτητη εκπαίδευση.
Για τους ‘’παλαιούς’’ Έλληνες, αυτοί που επιτρέπονταν να το ρίξουν λίγο περισσότερο έξω ήταν οι… σοφοί της εποχής. Ένας σοφός σαφώς και θα μπορούσε να πιει και δυο ποτήρια παραπάνω, γιατί γνώριζε τα όρια της αυτοσυγκράτησής του αλλά και παρέμενε φρόνιμος στις σκέψεις και στις πράξεις του. Για τον σοφό, ο οίνος ήταν το χρηστικό αντικείμενο που θα τον βοηθούσε στο να χαρίσεις τις λύσεις τόσο σε αυτόν όσο και στους άλλους, όσον αφορά στα προβλήματα της καθημερινότητας αλλά και το αντικλείδι της φιλοσοφίας. Η λέξη οίνος πρωτοχρησιμοποιήθηκε στα Ομηρικά χρόνια, και ήταν πάντα μια λέξη που τύγχανε σεβασμού στο λεξιλόγιο των αρχαίων! Ποτέ κατάχρηση με τον οίνο παρά μόνο οι σοφοί. Αυτοί ξέρουν και τους κάνει σοφότερους… αυτό υποστήριζαν ακράδαντα. Για εκείνους που δεν κατέχονται από παιδεία και από αίσθημα αυτοσυγκέντρωσης ο οίνος συνιστά κατάχρηση και μόνο συνέπειες μπορεί να προσφέρει.
Γ.Κ.
