Τώρα πώς τα κατάφερε και τον διόρισαν οι συριζαίοι σε πόστο δημόσιο και ζηλευτό, ποτέ δεν το κατάλαβα. Τους ξεγέλασε; Και μιλάμε για θεσάρα ε; Με χοντρά λεφτά… τέτοιο μισθό που δεν θα τον εύρισκε εύκολα πουθενά. Μου φαίνεται, χαμένο το έχουν και τούτοι. Εντελώς. Ποια αριστερά και κουραφέξαλα. Ίδιοι είναι όλοι. Ετούτοι δω, άσε... μπορεί ακόμα χειρότεροι!
ΠΑΝΤΑ υπερβολικός ο Άγγελος, γλώσσα δεν έβαζε μέσα, μιλώντας για τον Τάκη. Με μια κακία, ένα κόλλημα...Κάπου λες, δεν μπορεί, κάτι απ' αυτά θα είναι αλήθεια για να φουντώνει τόσο από θυμό. Άλλωστε τον Τάκη τον γνώριζε από μικρό. Όπως κι εμείς. Μαζί του στο δημοτικό σε ένα χωριό που ο πληθυσμός ζούσε από την καλλιέργεια, φτωχοί άνθρωποι όλοι, κοιτούσαν να βάλουν τα παιδιά τους στα γράμματα να φύγουν από το χωράφι, να γίνουν επιστήμονες μην μείνουν... τούβλα, ξύλα απελέκητα, όπως έλεγαν για τους εαυτούς τους οι ίδιοι. Έτσι τους έλεγαν τότε: Κοίτα παιδάκι μου να μάθεις πέντε γκλίτσες γράμματα μην γίνεις σαν και μένα χαμάλης στα χωράφια και να μην είναι και δικά σου...
ΑΠΟ φτωχή οικογένεια ο Τάκης, πάλευε για το καλύτερο. Χόρτασε φάπες από τους δασκάλους του, καθώς ήταν ζωηρός στην τάξη. Ύστερα άλλα μπερντάκια στο σπίτι από τον πατέρα όταν τους καλούσε για παράπονα ο δάσκαλος. Έμαθε όμως γράμματα ο μπαγάσας. Πήγε και εξωτερικό, σπούδασε κι εκεί για ανώτερα και γύρισε στο χωριό πρώτη φορά να ψηφίσει σε βουλευτικές εκλογές. «Το δάγκωσες Τάκη;». Έτσι τον έλεγαν οι φίλοι μόλις έβγαινε από το εκλογικό κέντρο. «ΚΚΕ δαγκωτό, έκανε και «γκλαγκ» μόλις έπεφτε μέσα το σφυροδρέπανο, περηφανευόταν εκείνος...
ΑΛΛΕΣ εποχές εκείνες, πάνε τώρα πέρασαν, πιο πολιτικές… Ύστερα τον στρίμωξε ένας δεξιός εισοδηματίας και του πρόσφερε θέση στο ψηφοδέλτιο. Της Νέας Δημοκρατίας όμως! Ναι, δεξιός τώρα! Δεξιούλης. Της ...αριστερής δεξιάς δηλαδή! Για γέλια. Ο Τάκης μπορεί να πάτωσε, όμως έγινε στέλεχος κομματικό! Πολιτευτές τους έλεγαν τότε, για μόστρα δηλαδή, τους έτρεχε το κόμμα. Όμως κάποιοι απ΄ αυτούς...έλυναν κι έδεναν! Έσβηνε καμιά κλήση της Τροχαίας στα χωριά της περιφέρειάς του και κυκλοφορούσε ατσαλάκωτος μέχρι τότε που δεν τον ξαναέβαλαν στο ψηφοδέλτιο. Σκασίλα του λοιπόν του Τάκη, υπάρχουν και οι πράσινοι σκέφτηκε, καλές σχέσεις είχε με όλους, τους βόλευε κι αυτούς να ντύσουν στα πράσινα έναν δηλωμένο γαλάζιο, στο τρίτο στρατόπεδο τώρα ο Τάκης των αντιθέσεων, που διέλυσε την έννοια του όρου «ιδεολογία».
ΠΑΡΑΚΑΤΩ; Έχει πλάκα... Να μην είναι σίγουρος κανείς ότι πρόκειται για «πολιτικό παραμύθι». Ας σκεφτεί μόνο ό,τι συνέβαινε στην Ελλάδα, την εποχή των πολιτικών σκανδάλων, της μάσας, της μίζας και της αναξιοκρατίας. Για καιρό πολύ ο Τάκης της ιστοριούλας, εξαφανίστηκε από τα «κοινά» σχεδόν τον ξέχασαν όλοι, ώσπου μια μέρα ήρθε στην εξουσία ένα άλλο κόμμα. Με όρεξη να τα ανατρέψει όλα. Αποφασισμένο ακόμα ακόμα και να σκίσει όλα τα μνημόνια! Ένα κόμμα, κάτι σαν μίγμα σοσιαλο-κεντρο-αριστερών τύπων, ανθρώπων με καλά βιογραφικά αλλά χωρίς σχεδόν κανένα ένσημο. Αυτοί λοιπόν αξιοποίησαν τις γνώσεις και τα πτυχία του Τάκη. Με αξιολόγηση τόσο αδιάβλητη, για γέλια, τοποθέτησαν μηχανικούς στα οικονομικά, οικονομολόγους στα τεχνικά, λογοπαίκτες στην παιδεία, γεωπόνους στα νοσοκομεία και γιατρούς στη γεωργία! Τις προάλλες συνέβη στην πλατεία μια καταπληκτική σκηνή όταν ένας συμμαθητής του από τα παλιά που είχε μείνει άφωνος με την πορεία του Τάκη, τον φώναξε από μακριά: «Άκου μεγάλε. Και ο Βασίλης Λεβέντης θα κυβερνήσει. Στη χώρα αυτή όλα είναι πιθανά! Κανόνισέ το από τώρα...».
* Του Χρήστου Τσαντήλα
