Πέραν όμως μίας Π. Πρωτεύουσας Περιφέρειας ή Ηπείρου, ανά τον κόσμο υπάρχουν πολλά είδη πόλεων. Για παράδειγμα υπάρχουν οι λεγόμενες Πληροφοριακές Περιφέρειες (Informational Peripheries), σύμφωνα με την βιβλιογραφία. Αυτές απαρτίζονται από πληροφοριακές πόλεις που κατηγοριοποιούνται ανάλογα με τις τεχνολογικές(τεχνολογικά δίκτυα και δυνατότητα πρόσβασης σε αυτά) και γνωστικές υποδομές τους (πανεπιστήμια, βιβλιοθήκες κλπ), την δομή της αγοράς εργασίας που διαθέτουν, το μίγμα των εταιρειών που εδρεύουν σε αυτές, την πολιτική βούληση των κατοίκων, και την θέση που κατέχουν στην παγκόσμια ιεράρχηση πόλεων (ναι υπάρχει τέτοια λίστα).
Σύμφωνα με το τελευταίο κριτήριο, υπάρχουν τρεις κατηγορίες πόλεων, πχ το Chicago ανήκει στις Primate cities, το Detroit στις αποκομμένες μητροπόλεις, και τέλος υπάρχουν και η διασυνδεόμενες πόλεις( wired towns, network cities, polycentric metropolis) που είναι συνήθως κόμβοι και περάσματα προς άλλες πόλεις. Σε ποια κατηγορία μπορεί να ανήκει η Λάρισα άραγε;
Άλλα είδη πόλεων, σύμφωνα με την ακαδημαϊκή κοινότητα, είναι οι Ψηφιακές πόλεις (έχουν επαρκείς δημοτικές τεχνολογικές υποδομές), οι Αφανείς πόλεις, και οι Γνωστικές πόλεις(Cognitive) που εμπεριέχουν δύο άλλες κατηγορίες, την Γνωσιακή πόλη(Knowledge city) που επενδύει στους τομείς επιστήμης, τεχνολογίας, και ιατρικής (STM) και την δημιουργική πόλη(Creative) που προσελκύει τις καλλιτεχνικές τάξεις ανθρώπων και μάχεται για να τις διατηρήσει εντός της.
Σας κάνει εντύπωση που υπάρχουν τόσοι ορισμοί και κατηγορίες για το αστικό περιβάλλον; Αυτό συμβαίνει γιατί οι παγκόσμιες πόλεις αρχίζουν και γίνονται έξυπνες, φιλικές και κυρίως ανταγωνιστικές (σαν δικτυωμένες επιχειρήσεις). Ξέρουν πως για να επιβιώσουν πρέπει να δράσουν όπως ένας ζωντανός οργανισμός, με εισροές και εκροές προς άλλες γειτονικές πόλεις. Από τα παραπάνω, η πόλη μας πρέπει να εστιάσει σε μία κατηγορία για αρχή, και αυτό που της ταιριάζει γεωγραφικά αλλά και πολιτιστικά, είναι να γίνει μία δημιουργική πόλη, που θα προσκαλεί και θα φιλοξενεί δημιουργικούς ανθρώπους. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο, να βλέπεις ανθρώπους με διαφορετικά υπόβαθρα από διαφορετικά μέρη του κόσμου, να συγκεντρώνονται στην πόλη σου (όπως έγινε προ ημερών και στην Θεσσαλονίκη), ο καθένας να προσθέτει το λιθαράκι και με τις δεξιότητες τους να δημιουργούν έξυπνες λύσεις σε σύνθετα προβλήματα, μα είναι κρίμα να τους βλέπεις να σκορπίζονται μετά.
Σύμφωνα με τον Ρ.Φλόριντα, οι πόλεις που γίνονται εξυπνότερες, είναι αυτές που βασίζονται στην «Δημιουργική Οικονομία», με πυλώνες τα 3Τ (Ταλέντο, Τεχνολογία και Ανοχή-Tolerance). Κάπως πρέπει να προσελκύσουμε/υποδεχτούμε δημιουργικά-διαφορετικά μυαλά στην πόλη μας, και να τους δώσουμε κίνητρα να επιστρέφουν. Δεν ξέρω ποια ήταν τα κριτήρια ακριβώς για να αναδειχθεί μία πόλη ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα, αλλά μπορώ με σιγουριά να πω πως η πόλη μας βγήκε κερδισμένη από όλη αυτή την διαδικασία, και σίγουρα οι δαπάνες για την υποβολή του φακέλου (που δεν ήταν λίγες) άξιζαν, διότι ώθησε πλήθος συλλόγων και φορέων να (επαν)ενεργοποιηθούν, να καταγραφούν, να αναδυθούν και να συνεργαστούν. Δεν θα μπορούσε αλλιώς ο Δήμος να το καταφέρει αυτό, όσα και αν δαπανούσε.
* O Γιάννης Γιαλαμάς μόλις επέστρεψε από την διεθνή ακαδημία “Startify”, διάρκειας 2 εβδομάδων, που πραγματοποιήθηκε σε 7 ευρωπαϊκές πόλεις στο πλαίσιο του HORIZON2020.
