Το ελληνικό θέμα, το κατάντημά μας δηλαδή το οικονομικό (και εξ αυτού και το κοινωνικό), πέρασε έναν ολόκληρο μήνα τώρα, δεύτερο και τρίτο στη σειρά των θεμάτων που απασχολούν τους Ευρωπαίους ηγέτες και μέσω των αδηφάγων Μ.Μ.Ε. "σερβίρονται" στους πολίτες των κρατών. Καλό ή κακό αυτό μικρή σημασία έχει, το σημαντικό είναι ότι φτάσαμε σε eurogroup τα οποία ασχολούνται επιτέλους και με άλλες χώρες που απέκτησαν δυσκολίες σαν τις δικές μας...
Η ΙΤΑΛΙΑ μοιάζει να είναι η δεύτερη περίπτωση σαν την Ελλάδα, με χρέος μέχρι τον ουρανό κι αυτή, Πορτογαλία και Ισπανία βλέπουν (μετά τη συζήτηση για κυρώσεις σε βάρος τους) να φτάνει και η δική τους σειρά, ενώ μονοπώλησε και δεν ξέρουμε για πόσο καιρό ακόμα το θέμα της Βρετανίας με το Brexit που ούτε οι Άγγλοι γνωρίζουν πώς θα το διαχειριστούν...
ΜΑΣ απαλλάσσει όμως από τίποτα το γεγονός ότι βρίσκονται στην πρώτη θέση της ημερήσιας διάταξης θέματα και άλλων χωρών εκτός του δικού μας; Βεβαίως όχι. Τα δικά μας προβλήματα, αν και σε δεύτερη μοίρα, προχωρούν κανονικά, οι αξιολογήσεις έρχονται, τα μνημόνια πίπτουν εις την κεφαλήν των Ελλήνων, η κυβέρνηση παρά το ότι αρχικά κλοτσούσε, ενώ έκανε το λιοντάρι, τελικά υποτάχθηκε σε πιστή εφαρμογή των εξοντωτικών δεσμεύσεων. Ακολουθείται δηλαδή μια σταθερά δύσκολη πορεία, που οδηγεί περισσότερο προς τη φτωχοποίηση και την καταστροφή και λιγότερο σε μονοπάτια σωτηρίας...
ΑΠΟ την άλλη, ανησυχητικά είναι τα μηνύματα που εκπέμπουν οι κοινωνίες σε πολλά σημεία του πλανήτη, με κυρίαρχο αυτό που έχει να κάνει με το πώς συμπεριφέρονται λαοί όταν καταπιέζονται από οικονομικούς δυνάστες. Το παράδειγμα της Τουρκίας δεν είναι αντιπροσωπευτικό βεβαίως της γενικότερης κατάστασης εγκλωβισμού του λαού σε παθητική στάση αδράνειας, (σε σημείο υπνωτισμού των πληθυσμών), αλλά και αυτό ως γεγονός δεν έχει με ακρίβεια χαρτογραφηθεί είτε ως θετικό είτε ως αρνητικό για τη γείτονα χώρα. Όπως και οι Βρετανοί που αντέδρασαν με τον δικό τους τρόπο για εντελώς διαφορετικούς λόγους και τώρα δηλώνουν μετανιωμένοι...
ΘΕΤΙΚΟ είναι πάντως, μέσα σε όλη αυτή τη συγκυρία των τελευταίων γεγονότων στη διεθνή σκηνή ότι οι λαοί μπορούν πλέον να ξεχωρίζουν τις επαναστάσεις από τα πραξικοπήματα! Είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν με ηγέτες και ηγετίσκους, εκείνο που γνωρίζουν καλά είναι ότι οι καιροί άλλαξαν, οι περίοδοι της παγκόσμιας ευημερίας πέρασαν ανεπιστρεπτί, τα δύσκολα δεν θα αφήσουν κανέναν ανεπηρέαστο και οι κίνδυνοι για κοινωνικές αναταράξεις και ανακατατάξεις θα απασχολούν την καθημερινότητα. Δεν ξέρω πώς θα λέγεται η επερχόμενη έκρηξη των καταπιεσμένων οικονομικά λαών, πάντως είναι σίγουρο ότι πλησιάζει...
