Δεν περνά ημέρα που οι πληροφορητές των καθημερινών δρώμενων να μη φέρουν στο φως της δημοσιότητας ένα τέτοιο γεγονός που να συνταράσσει το πανελλήνιο και να προβληματίζει το λαό για τις ανεξέλεγκτες διαστάσεις του. Οι δημοσιογράφοι μας, που στέκονται καθημερινά στα τηλεοπτικά κανάλια, αλλά και εκείνοι που εργάζονται στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, εφημερίδες και περιοδικά, αρπάζουν το γεγονός στα χέρια τους και ο καθένας με το δικό του τρόπο και με τη δική του μαεστρία, το αναπαράγει και το μεταδίδει πολλές φορές, άλλοτε μεγαλοποιώντας το γεγονός και άλλοτε δραματοποιώντας τις λεπτομέρειες που μπορούν να ανεβάσουν το δάκρυ της συγκίνησης στα μάτια των θεατών, των ακουόντων και των αναγνωστών του δράματος. Και τέλος άλλοτε φροντίζουν να περισυλλέξουν την πικρία, το δάκρυ και τον στεναγμό των ανθρώπων εκείνων, που έπεσαν θύματα των σχεδιαστών της κοινωνικής αναταραχής. Γεγονότα του αυτού είδους δεν ανεβάζουν μόνο την τηλεθέαση των τηλεοπτικών σταθμών αλλά και την αύξηση της κυκλοφορίας των εφημερίδων και περιοδικών, αφού είναι γνωστό, ότι καθηλώνουν τους ανθρώπους, οι οποίοι αρέσκονται να πληροφορούνται τοιούτου είδους γεγονότα, για να ξεφεύγουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, αλλά και να μπορούν να εκχύσουν ένα λόγο συμπάθειας στον οξύ πόνο των θυμάτων και των οικογενειών τους.
Η κοινωνία μπορεί σε ορισμένα άλλα αδικήματα παρόμοια με αυτά της σεξουαλικής κακοποίησης των ανηλίκων, να δείχνει κάποια χαλαρότητα, ανοχή και επιείκεια, όπως π.χ. στο βιασμό των γυναικών, στην ενδοοικογενειακή βία, στην σεξουαλική διαστροφή των ομοφυλόφιλων, είναι σκληρή και άτεγκτη στα θέματα της σεξουαλικής κακοποίησης των ανηλίκων. Και ορθώς το πράττει αυτό. Γιατί κανένα παιδί δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αυθαίρετης ή παράνομης επέμβασης στην ιδιωτική του ζωή.
Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται σήμερα η εγκληματικότητα στη χώρα μας, κάθε άλλο παρά πρέπει να μας κάνει να αισθανόμαστε αισιόδοξοι, εν όψει του αιώνα που διανύουμε. Τα εγκλήματα σεξουαλικής βίας και κακοποίησης είναι από τα σοβαρότερα, όσον αφορά τα παιδιά. Η κοινωνία πάνω στο θέμα αυτό οφείλει να είναι άγρυπνος φρουρός και φύλακας άγγελος των νεαρών βλασταριών της πατρίδας μας Το παιδί λόγω της φυσικής και διανοητικής του ανωριμότητας χρειάζεται ειδική προστασία και μέριμνα, τόσο πριν όσο και μετά τη γέννηση του. Η οικογένεια, η θεμελιώδης μονάδα της κοινωνίας και το φυσικό περιβάλλον για την ανάπτυξη και ευημερία όλων των μελών της και ιδιαίτερα των παιδιών, πρέπει να έχει την προστασία και στήριξη που χρειάζεται, για να μπορέσει να διαδραματίσει πληρέστατα το ρόλο της στην κοινότητα. Το παιδί πρέπει να μεγαλώσει μέσα σε οικογενειακό περιβάλλον, σε ένα κλίμα ευτυχίας, αγάπης και κατανόησης.
Η σεξουαλική κακοποίηση των ανηλίκων είναι έγκλημα το οποίο τελείται κατά την διάρκεια της ημέρας σε δημόσιους χώρους ή υπαίθριες τοποθεσίες. Τα αγόρια εξαναγκάζονται συνήθως σε πάρα φύση συνουσία, τα δε κορίτσια σε κατά φύση συνουσία και σπανιότερα σε άλλες ασελγείς πράξεις. Ο δράστης και το θύμα της περισσότερες φορές είναι πρόσωπα πολύ γνωστά μεταξύ τους. Και σε πολλές περιπτώσεις συνδέονται και με συγγενική σχέση. Τα θύματα σπάνια απειλούνται με οποιοδήποτε μέσο ή πέφτουν θύματα απαγωγής. Άλλα είναι τα μέσα που οι δράστες προσεγγίζουν το θύμα και επιτυγχάνουν το σκοπό τους. Σ' ένα ανήλικο αγόρι ή κορίτσι, αρκεί ένα παγωτό, μία σοκολάτα, ένα πακέτο καραμέλες να είναι αρκετά να παρασύρουν το ανήλικο παιδί από το δράστη για την ικανοποίηση των διεστραμμένων ορέξεων του. Το έγκλημα φθάνει στις αστυνομικές αρχές μετά την ολοκλήρωση του. Πολλές φορές, οι ίδιοι οι παθόντες αποφεύγουν να το αναγγείλουν, προκειμένου να αποφύγουν τον κοινωνικό διασυρμό, όπως πιστεύουν. Τα θύματα είναι ιδιαίτερα ευάλωτα και οι δράστες ιδιαίτερα επιρρεπείς στην εξακολουθητική θυματοποίηση και εγκληματική συμπεριφορά, αντίστοιχα.
Εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι το γεγονός, ότι τόσο η βιβλιογραφία όσο και η νομολογία των ποινικών δικαστηρίων δέχονται, ότι οι δράστες ανήκουν σε όλες τις κοινωνικές ομάδες. Είναι συνήθως άγαμοι και κατοικούν σε μεγάλα αστικά κέντρα, ελληνικής υπηκοότητας. Είναι ψυχικά υγιείς και στο παρελθόν δεν απασχόλησαν τις διωκτικές αρχές, με κάποια ποινική κολάσιμη πράξη. Έχουν λευκό ποινικό μητρώο και πριν από την τέλεση της εγκληματικής των πράξης έχαιραν εκτίμησης από την κοινωνία. Τα θύματα είναι άνδρες και κορίτσια, οι δε δράστες είναι άνδρες στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ενήλικες. Εκείνο που με προβληματίζει είναι, η άποψη που παραπάνω εκφράστηκε, ότι τα εγκληματικά αυτά πρόσωπα είναι υγιή. Δεν μπορώ να δεχθώ την άποψη αυτή της βιβλιογραφίας και της νομολογίας. Με βρίσκει τελείως αντίθετο. Τα εγκληματικά αυτά πρόσωπα είναι διεστραμμένα, ψυχικά άρρωστα. Επικίνδυνα για την κοινωνία. Δεν μπορώ να δεχθώ ως υγιή τον πατέρα που ασελγεί στο ανήλικο παιδί του. Δεν θέλω να βλέπω και να ακούω τον γεννήτορα να θανατώνει το ίδιο το δημιούργημα του. Το πλάσμα του. Τη χαρά της ζωής του. Τα κακοποιημένα αυτά παιδιά. Τα θύματα. Οι ζωντανοί, νεκροί, δεν πρόκειται να ξαναβρούν στη ζωή τους, τη χαρά, το γέλιο, την ευτυχία. Έτσι θα σέρνονται με πικραμένη και μαυρισμένη την ψυχή τους στο υπόλοιπο της ζωής των. Αυτόν τον θάνατο, τον ξαφνικό, τον αναπάντεχο, μόνο οι παθόντες, τα θύματα μπορούν περιγράψουν και να βγάλουν προς τα έξω. Αν μπορούσαμε να τον κατανοήσουμε σαν κοινωνία, τότε ίσως κατορθώναμε να εξαλείψουμε ή τουλάχιστον να περιορίσουμε το έγκλημα της σεξουαλικής κακοποίησης των ανηλίκων.
«Τα παιδιά σε όλο τον κόσμο είναι αθώα, ευάλωτα και δεν μπορούν να επιβιώσουν μόνα τους. Είναι επίσης περίεργα, ενεργητικά και ελπίζουν. Ο χρόνος τους θα πρέπει να είναι γεμάτος χαρά και ειρήνη, παιχνίδι, μάθηση και ανάπτυξη. Το μέλλον τους θα πρέπει να κτίζεται μέσα σε πνεύμα αρμονίας και συνεργασίας. Η ζωή τους θα ωριμάζει καθώς θα διευρύνονται οι προοπτικές τους και θα κερδίζουν εμπειρίες...». (Παγκόσμια διακήρυξη για την επιβίωση, προστασία και ανάπτυξη των παιδιών).
Ας βρεθούμε με αγάπη και στοργή κοντά τους. Το αξίζουν.
* Ο Αθανάσιος Φώτος είναι επί τιμή Δικηγόρος
Βιβλιογραφία: Αγγελος Τσιγκρής, Σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού.
