Από τον Φεραίο Νάνη
Σκέφτηκα πολλές φορές να γράψω κάτι σχετικό με τις προσεχείς εκλογές αλλά δεν το έπραξα, διότι δεν μπορούσα να ξεπεράσω τα αισθήματα ντροπής και αηδίας που νιώθω για το σημερινό κατάντημα της πολιτικής ζωής της χώρας. Τι να πρωτοθαυμάσουμε; Το επίπεδο της απελθούσας Βουλής των Ελλήνων σε ύβρεις και χυδαιολογίες; Το διχασμό του λαού σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, την έλλειψη διαρκούς προσπάθειας για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στην οργάνωση και λειτουργία του Κράτους, στη Παιδεία, την Υγεία, τη Δικαιοσύνη και γενικότερα τη Δημόσια Διοίκηση; Η απερχόμενη Κυβέρνηση πράγματι κατέβαλε σοβαρές προσπάθειες για τον περιορισμό της ανέλεγκτης χρεωκοπίας της χώρας και επέτυχε το ετήσιο έλλειμμα των 26 δις ευρώ του 2009 να το εξαλείψει και να επιτύχει το 2014 και μικρό (έστω εικονικό) πλεόνασμα. Ασφαλώς και είναι επιτυχία της έστω και αν αυτό στοίχισε άγριες περικοπές μισθών και συντάξεων και επιβολή λιτότητας σ’ όλους τους μισθωτούς και συνταξιούχους. Εκεί που δεν μπόρεσε να επιτύχει ήταν η καθιέρωση ενός φορολογικού συστήματος μόνιμου, δίκαιου και σταθερού με αποτέλεσμα πλούσιοι και φτωχοί να παραπονιούνται γι’ αυτό. Βέβαια στην παρούσα φοβερά δύσκολη συγκυρία ήταν πολύ δύσκολο να καθιερωθεί νέο δίκαιο και μόνιμο φορολογικό σύστημα και να επιλυθούν αδυναμίες οργάνωσης και εξυγίανσης του κράτους. Και ενώ από το Μάιο 2014 είχαν αρχίσει τα πρώτα σημάδια οικονομικής ανάκαμψης, δυστυχώς η Κυβέρνηση άρχισε να συναγωνίζεται το ΣΥΡΙΖΑ στην ταχύτερη έξοδο της χώρας από το Μνημόνιο, λες και το Μνημόνιο ήταν η μόνη και αποκλειστική αιτία της χρεωκοπίας, όπως δυστυχώς επικράτησε στην κοινή γνώμη, και όχι η υπερχρέωση της χώρας χωρίς παραγωγική και ανταγωνιστική οικονομία και με διογκωμένο, διεφθαρμένο και σπάταλο Δημόσιο. Αρωγό της στο λάθος της αυτό η Κυβέρνηση βρήκε την αντιπολίτευση και ειδικότερα το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επέτυχε με τον πρωτοφανή λαϊκισμό και τη δημαγωγία του να σύρει τη χώρα στις παρούσες αδικαιολόγητες εκλογές με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Έτσι κουρελιάστηκε το Σύνταγμα, παρασύρθηκαν και τα μικρά κόμματα της αντιπολίτευσης στην τακτική του ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς λόγο και αιτία οδεύουμε προς εκλογές.
Σήμερα δεν μπόρεσα να συγκρατήσω την οργή μου και το θυμό μου και για λόγους συνειδήσεως επισημαίνω τους κινδύνους από την προσεχή εκλογική αναμέτρηση που τη θεωρώ ως την πιο κρίσιμη και επικίνδυνη συγχρόνως για τους παρακάτω λόγους:
1) Οι εκλογές γίνονται για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας: Ακούσαμε μέχρι σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ πρόσωπο κατάλληλο για την Προεδρία ώστε να γνωρίζουν και οι ψηφοφόροι το πρόσωπο και να το εγκρίνουν ή να το απορρίψουν με τη ψήφο τους;
2) Σ’όλες τις δημοσκοπήσεις μέχρι σήμερα καταλληλότερος για πρωθυπουργός είναι ο Σαμαράς με 8-10 ποσοστιαίες μονάδες παραπάνω από τον Τσίπρα, πλην όμως σε πρόθεση ψήφου προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ παρατηρούμε κάτι το εξωφρενικό: Ενώ το στίγμα του Κόμματος και της μελλοντικής Κυβέρνησης το δίνει ο αρχηγός του κόμματος και μέλλων πρωθυπουργός, αφού το σύστημά μας είναι Πρωθυπουργοκεντρικό, στις δημοσκοπήσεις προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ και την κρίση για το πρόσωπο του Πρωθυπουργού το ρίχνουμε στον κάλαθο των αχρήστων. Αυτό αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, που τη διδάσκει η σημερινή Ελλάδα του λαϊκισμού, τη διαίρεσης και της δημαγωγίας.
3) Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί σήμερα ένα νέο και άφθαρτο κόμμα με φρέσκες ιδέες, ώστε να είναι έτοιμο, αν κερδίσει τις εκλογές, να προβεί σε μεγάλες Τομές και μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο και την οργάνωση της Οικονομίας, διότι α) δεν έχει ομοιογένεια και κάθε συνιστώσα του, ιδιαίτερα η σκληρή κομμουνιστική του Λαφαζάνη, έχει διαφορετικές απόψεις για την οικονομία και όλα τα σοβαρά προβλήματα της χώρας β) Το ουσιώδες και κύριο πρόγραμμά του επιδιώκει την άμεση κατάργηση του Μνημονίου και την επιστροφή στην προ της κρίσης κατάσταση της χώρας με επαναπροσλήψεις των απολυθέντων, με πρόσληψη 100.000 νέων υπαλλήλων στο Δημόσιο και επάνοδο στους μισθούς του 2009. Δηλαδή επαναφορά στο διεφθαρμένο, διογκωμένο και ανίκανο να παραγάγει έργο Δημόσιο γ) Διότι στον ΣΥΡΙΖΑ μετοίκησαν τα κορυφαία συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που αφού το κατέστρεψαν και αυτό και τη χώρα, θέλουν να ποδηγετήσουν σήμερα και τον ΣΥΡΙΖΑ και να σώσουν εκ νέου τη χώρα. Θαυμάστε ανανέωση στελεχών και υποδείγματα ήθους δ) Διότι στην παρούσα συγκυρία, που η χώρα θέλει δοκιμασμένους και έμπειρους αρχηγούς κομμάτων, ώστε να βγούμε το συντομότερο από τη δοκιμασία αυτή, ο Τσίπρας είναι πολύ λίγος και δεν διαθέτει τα απαραίτητα εφόδια και τη σχετική πείρα, αφού στερείται σοβαρής πολιτικής και γενικότερης παιδείας και το σπουδαιότερο πλεονέκτημά του είναι ότι προέρχεται από την ΚΝΕ με τη γνωστή παιδεία και νοοτροπία της, τις καταλήψεις στα σχολεία και τα πεζοδρόμια, το πανεπιστημιακό άσυλο της ντροπής και γενικά η νεφελώδης και αόριστη αριστερή ιδεολογία και πρακτική, έστω και εν μέρει αναθεωρημένη λόγω Ε.Ε., που και επίσημα κατέρρευσε ως ιδεολογία το 1989 πλην της Β.Κορέας και της Κούβας. Τέτοιους πειραματισμούς και τέτοια νεφελώδη και ανέφικτα πειράματα να μας λείπουν σήμερα στο έτος 2015 και ενώ βρισκόμαστε στον πυρήνα των 18 χωρών της Ευρωζώνης, που είναι οι πλουσιότερες στον κόσμο. Ο Τσίπρας κατάλαβε ότι στη χώρα της δημαγωγίας και του λαϊκισμού, που ανθούν πλουσιοπάροχα σ’αυτόν τον τόπο, και οι γενικότερες υποσχέσεις προς όλες τις τάξεις γίνονται δεκτές με ευχαρίστηση, ότι πρέπει να μιμηθεί στους λόγους, τις κινήσεις και τις ανέξοδες υποσχέσεις των Ανδρέα Παπανδρέου. Πλανάται όμως πλάνην οικτρά, διότι η σύγκριση είναι ανεπίτρεπτη και τα μεγέθη ανόμοια, αφού ο Α.Π και ευφυής ήτο, και παιδεία διέθετε λιπαρά και ικανότητες είχε να στέκει άνετα στα διεθνή FORUM. Άλλο πράγμα βέβαια γιατί τα λεηλάτησε όλα τα προσόντα του και είχε το τέλος που είχε και αυτός και το κόμμα του με δική του κύρια υπαιτιότητα.
4) Τέλος δεν πρέπει να μην αναφέρω ότι για την παρούσα συγκυρία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απαντά συγκεκριμένα πώς θα καλύψει τα χρηματοδοτικά κενά που θα ανακύψουν αμέσως μετά τις εκλογές, όταν οι περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης, η ΕΚΤ και οι αγορές μας διαμηνύουν ότι με αοριστολογίες, υπεκφυγές και τους γνωστούς λεονταρισμούς του Τσίπρα δεν εξασφαλίζονται άμεσοι πόροι από την Τρόικα και την ΕΚΤ.
Είναι προτιμότερο στη χώρα μας να έχουμε Κυβέρνηση με αδυναμίες και λάθη και ρεαλιστική προσπάθεια τελικής εξόδου από την κρίση παρά επικίνδυνους ακροβατισμούς με αοριστολογίες, αντιφάσεις και νεφελώδη προγράμματα.
* Ο Φεραίος Νάνης είναι Επίτ. Δικηγόρος
