«Η επίθεση στο Ορλάντο δεν είχε στόχο μόνο τους ομοφυλόφιλους, όπως η επίθεση στο Charlie Hebdo δεν είχε στόχο μόνο τους σκιτσογράφους»

*Του Φρανκ Μπρούνι

Τα μέρη αυτά δεν είναι ποτέ τυχαία. Οι στόχοι αυτοί δεν είναι συμπτωματικοί. Έχει σημασία το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν ένοπλοι όπως αυτός του Ορλάντο, όπως και το ότι διαλέγουν μέρη όπου ο κόσμος πίνει. Και χορεύει. Και όπου ομοφυλόφιλοι συγκεντρώνονται γιατί έχουν την αίσθηση της κοινότητας.

Η τελευταία λεπτομέρεια προβάλλεται πολύ μετά τη φονικότερη μαζική δολοφονία στην αμερικανική ιστορία -και δικαιολογημένα. Ας είμαστε όμως σαφείς: Η επίθεση στο Ορλάντο δεν είχε στόχο μόνο τους ομοφυλόφιλους, όπως η επίθεση στο Charlie Hebdo δεν είχε στόχο μόνο τους σκιτσογράφους. Και οι δύο επιθέσεις είχαν στόχο την ελευθερία. Και οι δύο είχαν στόχο κοινωνίες που ενσωματώνουν και ενώνουν διαφορετικά συστήματα ιδεών, διαφορετικούς τρόπους αγάπης. Όταν μιλάμε για τις σφαγές αυτές με πιο περιορισμένο τρόπο, χάνουμε τα ευρύτερα μηνύματα, τους πραγματικούς κινδύνους και τα ουσιαστικά διακυβεύματα.
Δεν γνωρίζουμε ακόμη πολλά για τον Ομάρ Ματίν, ο οποίος πάτησε τη σκανδάλη, ξανά και ξανά, σε ένα νυχτερινό κέντρο που το όνομά του παραπέμπει στη ζωή, όχι στο θάνατο: Pulse, παλμός. Θα μάθουμε ασφαλώς περισσότερα τις επόμενες ώρες και ημέρες, όπως τι ρόλο έπαιξε η ομοφοβία στις πράξεις του, πόση ιδεολογική επιρροή άσκησαν πάνω του το Ισλαμικό Κράτος ή άλλοι εξτρεμιστές, πόσο οργανωμένη ήταν η επίθεσή του και πόσα ήξερε για το ίδιο το Pulse και τη σύνθεση της πελατείας του τις διάφορες νύχτες της εβδομάδας.
Μπορούμε όμως να υποθέσουμε -όχι, μπορούμε να είμαστε σίγουροι- ότι επιτέθηκε σε μία Αμερική που βρίσκεται σε ανοιχτή σύγκρουση με τον σκοτεινό τρόπο σκέψης του. Οι άνθρωποι στο Pulse ήταν πολίτες αυτής της Αμερικής. Ήταν σύμβολα αυτής της Αμερικής. Στο Pulse έβρισκαν καταφύγιο. Στο Pulse έβρισκαν χαρά. Γι' αυτόν δεν άξιζαν τίποτα. Και εκδήλωσε την απέχθειά του με ένα όπλο και σφαίρες.
Το Ισλαμικό Κράτος και οι οπαδοί του είναι ιδιαίτερα βίαιοι απέναντι στους ομοφυλόφιλους, τους οποίους μεταχειρίζονται με απίστευτους τρόπους. Τους πετάνε από τις σκεπές, τα σχετικά βίντεο κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο. Είναι τρομακτικό, αλλά δεν περιορίζεται στους τζιχαντιστές. Το να είσαι ομοφυλόφιλος αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο σε πολλές χώρες. Το να αγκαλιάζεις την αγάπη ισοδυναμεί με το να φλερτάρεις με τον θάνατο.
Το Ορλάντο πρέπει να μας κάνει να αναρωτηθούμε για το αν κάνουμε αρκετά προκειμένου οι ομοφυλόφιλοι να είναι ασφαλείς. Δεν κάνουμε. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γράφονται πολλά αυτές τις ώρες για τη στάση του κυβερνήτη της Φλόριντα, Ρικ Σκοτ. Όμως δεν πρέπει να περιοριστούμε στο ζήτημα της ταυτότητας. Ναι, η σφαγή αυτή έδειξε πόσο ευάλωτοι είναι οι Αμερικανοί ομοφυλόφιλοι σε βίαιους εξτρεμιστές. Στην απέναντι ακτή, στην περιοχή του Λος Άντζελες, συνελήφθη ένας τύπος με ολόκληρο οπλοστάσιο που επρόκειτο να επιτεθεί σε γιορτές των ομοφυλόφιλων. Όμως δεν είναι μόνο οι Αμερικανοί ομοφυλόφιλοι που απειλούνται. Όλοι οι Αμερικανοί δέχονται επίθεση, όχι μόνο λόγω των ανθρώπων με τους οποίους κάνουν παρέα, χορεύουν ή κοιμούνται, αλλά επειδή πεποίθησή τους είναι πως δεν πρέπει να υποτάσσονται σε καμιά ιδεολογία και καμιά θρησκεία. Αυτό προσβάλλει και εξοργίζει τους φανατικούς.
Συχνά οι πολιτικοί δεν μπορούν να βρουν τα σωστά λόγια για να εκφραστούν. Μερικές φορές, όμως, οι λέξεις τις οποίες χρησιμοποιούν είναι ακριβείς.
Μιλώντας για τα θύματα της επίθεσης στο Pulse, ο Πρόεδρος Ομπάμα είπε: «Το μέρος στο οποίο δέχθηκαν επίθεση δεν είναι απλώς ένα νυχτερινό κέντρο. Είναι ένας τόπος αλληλεγγύης και συντροφικότητας, όπου οι άνθρωποι ανταλλάσσουν απόψεις και υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους. Με την έννοια αυτή, η επίθεση εναντίον οποιουδήποτε Αμερικανού, ανεξαρτήτως φυλής, εθνότητας, θρησκείας ή σεξουαλικού προσανατολισμού, είναι επίθεση εναντίον όλων μας και εναντίον των θεμελιωδών αξιών της ισότητας και της αξιοπρέπειας που μας προσδιορίζουν».
Και να τι είπε ο δήμαρχος του Λος Άντζελες, Έρικ Γκαρσέτι: «Σήμερα γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε στο στόχαστρο ως Αμερικανοί, επειδή στην κοινωνία αυτή αγαπάμε ανοιχτά, επειδή οι Εβραίοι, οι Χριστιανοί, οι Μουσουλμάνοι, οι άθεοι και οι Βουδιστές περπατούν στους ίδιους δρόμους, επειδή είμαστε λευκοί, μαύροι, Λατίνοι ή Ασιάτες. Όλο το φάσμα, όλα τα χρώματα και όλες οι κουλτούρες βρίσκονται εδώ».
Ήταν μια άψογη περιγραφή της χώρας που αγαπώ. Και ήταν μια εξίσου άψογη περιγραφή όλων αυτών που ο ένοπλος του Ορλάντο δεν μπορούσε να ανεχθεί.

(Πηγή: The New York Times)

* Ο Φρανκ Άντονι Μπρούνι διατηρεί, από τον Ιούνιο του 2011, στήλη γνώμης στους New York Times (http://www.nytimes.com/column/frank-bruni) και είναι ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος αρθρογράφος γνώμης της εφημερίδας. Από το 2004 ως το 2009, ήταν ο επικεφαλής κριτικός εστιατορίων στους Τάιμς. Έχει συγγράψει, μεταξύ άλλων, το «Ambling into History: The Unlikely Odyssey of George W. Bush» (Harper, 2002) και το «Born Round: The Secret History of a Full-time Eater» (Penguin Press, 2009).