* Από τον Δημήτρη Τσικούρα
Το πιο ευχάριστο και το πιο απολαυστικό ταξίδι της ζωής μας, θα πρέπει να το αναζητήσουμε μέσα στον κόσμο της αληθινής αγάπης. Το κλειδί αυτού του γήινου «παραδεισένιου» ταξιδιού βρίσκεται στην αναγνώριση της πραγματικότητας και της αλήθειας. Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι ανάμεσά μας είναι αυτοί που αγκαλιάζουν τη ζωή, την οικογένεια, τον έρωτα, τους ανθρώπους, της αναμνήσεις, την Τέχνη, τα βιβλία, τη μουσική, τη μάθηση, τα λουλούδια, το χορό, το καλό φαγητό, το καλό κρασί και χιλιάδες άλλα μικρά και μεγάλα πράγματα με πάθος. Όσο πιο παθιασμένα αγαπούμε πολλά πράγματα τόσο πιο εφικτό γίνεται να ζήσουμε στο δικό μας «επίγειο παράδεισο», που βρίσκεται μέσα στις απέραντες και απεριόριστες πνευματικές μας ικανότητες, και διαμορφώνεται μέσα από τις προσωπικές μοναδικές εμπειρίες της θέλησής μας, για να ωριμάσουμε κατά τρόπο επιθυμητό, τα ζητούμενα γύρω μας.
Ο Δάντης (Dante Alighieri 1265 – 1321) ο κορυφαίος αυτός Ιταλός και παγκοσμίου φήμης ποιητής, στο κλασικό του έργο «Η Θεία Κωμωδία», που από το μεσαιωνικό κόσμο μέχρι σήμερα κυριαρχεί στην παγκόσμια λογοτεχνία, περιγράφει τον παράδεισο σαν ένα ρόδινο όραμα. Τον παρομοιάζει με το πιο αγνό είδος του έρωτα. Και θέλω να πιστεύω πως, τα οράματα κάθε ανθρώπου για τον παράδεισο, δεν είναι λιγότερο ειδυλλιακά, απ’ αυτά των ποιητών, των φιλοσόφων και των καλλιτεχνών. Έτσι, καθένας ονειρεύεται τον δικό του παράδεισο, ανάλογα με τα μέτρα και τα όρια της φαντασίας του. Μπορεί να διαφωνούμε μεταξύ μας ακόμα και για τον παράδεισο, ωστόσο, όποιος και αν είναι ο παράδεισος, για όλους είναι ωραίος και ευχάριστος. Δε χρειάζεται να ψάχνουμε για τον παράδεισο τον μεταθανάτιο, αφού όλοι τον έχουμε στη σφαίρα της φαντασίας μας από γεννησιμιού μας.
Η ζωή είναι μια πολυμέτωπη και πολυσχιδής δυναμική διαδικασία για κάθε άνθρωπο. Μας ζητάει δραστήρια ανταπόκριση, σε αμέτρητους τομείς. Και αυτό που αποκαλούμε μυστικό της ευτυχίας, παύει να είναι μυστικό, εφόσον θέλουμε και αποφασίζουμε να ζήσουμε την κάθε στιγμή, την κάθε ώρα της ζωής μας, που κυλάει χωρίς σταματημό. Η φαντασία είναι η αρχή της κάθε δημιουργίας. Φανταζόμαστε αυτό που επιθυμούμε, θέλουμε αυτό που φανταζόμαστε και τελικά δημιουργούμε αυτό που θέλουμε με πολύμορφους αγώνες και θυσίες.
Με λίγη μόνο φαντασία μπορούμε ν’ απαλλαγούμε από τα καθιερωμένα, τα τετριμμένα και να κάνουμε αξέχαστες μερικές από τις στιγμές, που ουσιαστικά είναι συνηθισμένες. Η φαντασία είναι ικανή να οραματιστεί απεριόριστες δυνατότητες και εναλλακτικές λύσεις. Κάθε μέρα προσφέρει νέες ευκαιρίες, νέες εμπειρίες και καμιά μέρα δεν είναι όμοια με κάποια άλλη. Όλα είναι πολλές φορές ίδια, άλλα και διαφορετικά συγχρόνως στην καθημερινότητα της ζωή μας.
Τον περισσότερο χρόνο τον ζούμε στη σφαίρα της φαντασίας μας, προσπαθώντας να βάλουμε τάξη στους οραματισμούς μας και στις γενεσιουργίες μας, που μας πολιορκούν και μας κανοναρχούν ολοζωής.
Είναι αναντίρρητη αλήθεια πως κανένας άνθρωπος σκεπτόμενος δεν είναι απαλλαγμένος από τα βάσανα, τα οποία αντιπροσωπεύουν μόνο την μια όψη του βίου μας. Έχουμε όμως και την άλλη πλευρά, τη φωτεινότερη της χαράς, της ελπίδας, της εμπιστοσύνης, του γέλιου, της ομορφιάς και της πολυδύναμης αγάπης. Και, μάλλον η καλύτερη ζωή βρίσκεται στην εκμάθηση της εξισορρόπησης και των δύο πλευρών, όπως και την ικανότητα να ξεφεύγουμε από την κακόβουλη σκοτεινή πλευρά, αφού έχουμε διδαχτεί πολύτροπα απ’ αυτή πως ν’ αποφεύγουμε τις κακοτοπιές, επιλέγοντας πάντα το φως, που φωτίζει την καλύτερη, την ποιοτικότερη πλευρά, και την αξιοπρέπεια της ζωή μας .
Η δημιουργία και η διαβίωση στον προσωπικό μας παράδεισο, δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση. Σε μια κοινωνία που βλέπει, συχνά, με καχυποψία τους ευτυχισμένους και αγαπημένους, κινδυνεύεις να θεωρηθείς γελοίος, αφελής, άσχετος ή το ολιγότερο γραφικός. Αλλά τι σημασία έχουμε όλα αυτά; Εμείς δεν πρέπει να χάνουμε το κουράγιο και τη δύναμή μας, ώστε, να μπορούμε να σταθούμε άτρομοι μπροστά στους επικριτές μας και να πούμε: «Συμφωνούμε ότι διαφωνούμε. Η ζωή μας ανήκει , όπως και η απόλαυση της χαράς και της αγάπης, που είναι προσωπικό κληρονομικό αναφαίρετο δικαίωμα μας. Και θέλουμε να ζούμε το κάθε τι όπως το ονειρευόμαστε και το επιθυμούμε».
Ακόμα και σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, στις φοβερές και πρωτόγνωρες αυτές συνθήκες ζωής – εξαιτίας της οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης - δεν πρέπει να απογοητευόμαστε και να αποπροσανατολιζόμαστε από το δρόμο της φιλοκαλίας, της φιλαλληλίας, της φιλανθρωπίας, το δρόμο της χαράς και της αγάπης, γιατί μαχόμενοι πάντα κερδίζουμε. Γιατί, είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στον κόσμο της Ειρήνης και της ομορφιάς, στον κόσμο των ονείρων μας, και στον κόσμο της παγκόσμιας φιλιάς. Εκεί ο νους τ’ ανθρώπου γαληνεύει και βρίσκει ανταπόκριση ανθρωπιάς, εκεί τα όνειρά μας δικαιώνουν τους στόχους, τους σκοπούς μας της καρδιάς.
Για έναν κόσμο και μια ζωή καλύτερη, στη γήινη τη σφαίρα, σε τούτο τον πλανήτη, μπορούμε εμπιστευτικά να δώσουμε τα χέρια, με σιγουριά θα γίνουνε προάγγελοι ωραίοι, κι ολόλευκα χαρμόσυνα αγάπης περιστέρια.
* Ο Δημήτρης Τσικούρας είναι λογοτέχνης – ποιητής και ιστορικός μελετητής.
