*Από τον Δημήτριο Νταφούλη
Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά, είναι δύο μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης που εκτός των άλλων είναι και γιορτές επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Τα μηνύματα και τα τηλεφωνήματα πάνε κι έρχονται.
"Χρόνια πολλά, υγεία, πρόοδο, ειρήνη, καλή πατρίδα για ξενιτεμένους και ελπίδα για καλύτερες ημέρες με την αλλαγή του χρόνου", μας εύχονται και αντευχόμαστε.
Είναι όμως ευκαιρία και για τους ηγέτες των λαών να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και με το λαό τους αλλά και όσων ασκούν εξουσία ή εκπροσωπούν θεσμούς. Οι "μεγάλοι ηγέτες" εύχονται και αντεύχονται μεταξύ τους για ειρήνη και τερματισμό των εχθροπραξιών που σκορπούν καταστροφές, αίμα και θάνατο. Εύχονται όπως οι διαφορές τους επιλύονται με τον διάλογο και όχι με τα οπλικά συστήματα. Αλλά και προς τον λαό τους, δεν ξεχνούν να υπόσχονται με διαγγέλματα πως ο καινούριος χρόνος θα είναι καλύτερος από τον προηγούμενο. Εις μάτην όμως, γιατί η εμπειρία μας όπως το λέει ο λαός, είναι πως "κάθε πέρσι και καλύτερα, κάθε φέτος και χειρότερα".
Είναι αλήθεια πως οι ευχές δεν κοστίζουν τίποτα για τους "πλανητάρχες". Ούτε αποκαθίστανται οι αδικίες. Δεν χορταίνει το στομάχι του πεινασμένου και δεν καταπολεμείται η φτώχεια. Δεν επιβάλλεται με ευχές ο σεβασμός στον άνθρωπο και τα δικαιώματά του.
Όλα γίνονται για την καλή εικόνα. Είναι λόγια υποκρισίας και ιδιοτέλειας. Όλα ξεχνιούνται σαν σβήσουν τα φώτα των μέσων επικοινωνίας. Ο χρόνος το δείχνει. Έργο χρειάζεται. Αγάπη Θεού, ανιδιοτελή. Μόνο έτσι θα αλλάξει ο κόσμος.
Καλή είναι η κριτική αλλά ωφελιμότερη η αυτοκριτική. Οφείλουμε να διακρίνουμε πριν να αποφασίζουμε. Η διάκριση είναι αρετή. Διάκριση με ευγένεια και φρόνηση. Ως προς τις πράξεις αυστηροί και με σεβασμό στους θεσμούς, τη σπονδυλική στήλη για την ανόρθωση και πορεία της πατρίδας. Σωφροσύνη και αυτοκριτική. Έτσι θα έλθουμε "εις εαυτόν", όπως ο "άσωτος" της παραβολής.
"Ελθών εις εαυτόν" εσώθη και επέστρεψε στις ρίζες του. Στην πηγή της αληθινής αγάπης. Να έρθουμε στα "συγκαλά μας" όπως λέει ο λαός, να διορθωθούμε. Έτσι με σύνεση θα αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας ως μονάδα και ύστερα ως σύνολο.
Τότε θα μπορούμε να προστατεύουμε τον πολιτισμό μας, τη χώρα μας και τον εαυτό μας από ανάξιους ηγέτες που ευτελίζουν με τις ιδιοτελείς πράξεις τους τη χώρα και τον λαό της. Την αλλαγή δεν την απαιτούμε. Την εμπνέουμε με τον τρόπο ζωής μας. Έτσι αναδεικνύονται τα δώρα του πνεύματος και θα πορευτούμε με σιγουριά στο μέλλον. Ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας. Ουτοπία; Αν έτσι το βλέπουμε, θα βαδίζουμε κάθε χρόνο από το κακό στο χειρότερο.
Ο Θεός όμως μας προίκισε με νου και λογική. Ας το αποδείξουμε όλοι. Λαός και ηγέτες! Προσδοκούμε και ελπίζουμε!
Καλή Χρονιά!
* Ο Δημήτριος Νταφούλης, είναι επίτιμος σχολ. σύμβουλος και θεολόγος
