Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΗΤΑΝ καλοκαίρι του 1987, όταν ο Λάκης Λαζόπουλος συνελήφθη παρουσία εισαγγελέως, στα καμαρίνια του θεάτρου «Αθήναιον» και οδηγήθηκε στο τμήμα Ασφαλείας... Το έγκλημά του; Ένα νούμερο στην επιθεώρηση με τίτλο «Τι είδε ο Γιαπωνέζος» που σατίριζε την ατυχή επιλογή του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου να προτείνει και να εκλέξει τελικά στην Προεδρία της Δημοκρατίας τον κ. Χρήστο Σαρτζετάκη... Στον απόηχο της κόντρας Παπανδρέου – Σαρτζετάκη που είχε τότε εκδηλωθεί, ο Λάκης Λαζόπουλος εξιστορούσε ότι «κάθε βράδυ στις 3 του τηλεφωνεί του Σαρτζετάκη, ο Ανδρέας Παπανδρέου και αφού του λέει τη φράση «είσαι μ@λ@κ@ς», του το κλείνει!...».
Η ΑΞΕΧΑΣΤΗ δημοσιογράφος Μαρία Ρεζάν που κλήθηκε ως μάρτυς στο δικαστήριο δημιούργησε αίσθηση με την κατάθεσή της: «Γέλασα με το νούμερο, αλλά καθημερινά γελάω, όταν βλέπω τον κύριο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εσείς κύριε Πρόεδρε του Δικαστηρίου, μπορείτε να ορκιστείτε ότι δεν γελάτε;». Ο Λάκης Λαζόπουλος (και η Άννα Παναγιωτοπούλου που κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου μαζί του, γιατί διαμαρτυρήθηκε για τη σύλληψή του!) τελικά αθωώθηκε, αλλά μετά την αθώωσή του διαπίστωσε ότι στην Ελλάδα δεν είναι μόνο τα δικαστήρια που επιβάλλουν ποινές...Ποινές επιβάλλουν και οι εφημερίδες! Η «Αυριανή» το, κατά Ανδρέα Παπανδρέου «υπόδειγμα δημοκρατικής εφημερίδας» που είχε τότε ρόλο «δημόσιου κατήγορου» για όσους έβλαπταν την κυβέρνηση, είχε διαφορετική άποψη... «Αποκάλυψε» λοιπόν, ότι ο δημοφιλής ηθοποιός απέφυγε με ένα «τρελόχαρτο» να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και τον Οκτώβριο του 1987 τον έστειλε στον στρατό, πανηγυρίζοντας για την επιτυχία της να τιμωρήσει τον δυσφημιστή του δημοκράτη Προέδρου της Δημοκρατίας!...
ΓΙΑΤΙ, τα θυμήθηκα όλ’ αυτά, ξαφνικά σήμερα; Γιατί από τότε, ο «αυριανισμός» τον οποίο με αφορμή την «τιμωρία» του Λαζόπουλου, ο Μάνος Χατζιδάκις είχε στηλιτεύσει λέγοντας «πρόκειται για την πιο αισχρή, ανελεύθερη πράξη της κυβερνήσεως που έχει γίνει τον τελευταίο καιρό. Φοβάμαι πως ο αυριανισμός γίνεται καθεστώς...» εμφανίζεται και πάλι δυνατός στις μέρες μας... Αρκεί να δει κάποιος σε βάθος την υπόθεση Μπόργιανς για ν’ αντιληφθεί ότι χρησιμοποιείται ουσιαστικά, όχι για την πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά μόνο και μόνο για να δημιουργηθούν εντυπώσεις εις βάρος πολιτικών αντιπάλων... Στην καλύτερη περίπτωση... Γιατί, υπάρχει κι η χειρότερη: αυτή της «διαρροής» του ονόματος της Έλλης Στάη, ώστε να ενισχυθούν οι αρνητικές εντυπώσεις εις βάρος των «συστημικών» δημοσιογράφων...
ΔΕΝ είναι η μόνη απόπειρα, υποθέσεις που αφορούν το γενικό καλό (η πάταξη της φοροδιαφυγής, μέσω της λίστας Μπόργιανς εξυπηρετεί το γενικό καλό) να χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία εντυπώσεων... Υπάρχουν πολλές εν εξελίξει, που ξεπερνούν τα όρια της απόπειρας δημιουργίας εντυπώσεων... Για «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» ίσως, θα ήταν καλύτερο να μιλήσουμε, αν δούμε τον χειρισμό υποθέσεων σαν αυτή του διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών Γιώργου Λούκου... Ή, του εκδότη του «Βήματος» Σταύρου Ψυχάρη που δίνεται βορά στην κοινή γνώμη για το προσωπικό του δάνειο, ενώ ο διωκόμενος για σειρά κακουργημάτων (υπόθεση παράνομης δανειοδότησης από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) καναλάρχης – εργοδότης του Λάκη Λαζόπουλου μένει στο απυρόβλητο, μέχρις ότου πιθανόν γίνει και αυτός δυσάρεστος για την κυβέρνηση...
Η ΚΟΙΝΗ γνώμη θέλει να «πληρώσουν» (με κάθε τρόπο) όσοι παρανόμησαν...Αλλά, γιατί παρανόμησαν και όχι γιατί δεν τάχθηκαν στο πλευρό της κυβέρνησης ή της ασκούν κριτική...Θέλει να δει ουσιαστική τιμωρία, δεν της αρκεί η διαπόμπευση... Βεβαίως, για την τιμωρία απαιτούνται στοιχεία, για τη διαπόμπευση όχι...Το παράδειγμα και πάλι του Λάκη Λαζόπουλου είναι διδακτικό: το 1987 πλήρωσε την «τιμωρία» του αυριανικού καθεστώτος με στρατιωτική θητεία έξι μηνών... Δεν «έσβησε» όμως... Αντιθέτως, έσβησε η «Αυριανή» (όχι όμως ο αυριανισμός), έσβησε το αυριανικό καθεστώς (κουτσόγιωργες και λοιποί), ο δε τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας έμεινε στην ιστορία ως ο χειρότερος της μεταπολίτευσης...
