Από την Κατερίνα Ζαχείλα
Ζούμε στη χώρα του λαϊκισμού, των συνθημάτων, της ανοησίας, της αμετροέπειας. Επί δεκαετίες τώρα διαπιστώνουμε τα… στραβά μας, αλλά όταν αυτά μας τα επισημαίνουν οι εταίροι, τότε το ρίχνουμε στο αντάρτικο και υιοθετούμε διάφορους… αχαρακτήριστους χαρακτηρισμούς!
Από την άλλη πλευρά, με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις με την Eldorado Gold φαίνεται ότι στέλνουμε ένα πολύ αρνητικό μήνυμα στις αγορές. Η επένδυση στις Σκουριές είχε προσλάβει άκρως πολιτικό χαρακτήρα και είναι γνωστά τα όσα συνέβαιναν στην τοπική κοινωνία επί μήνες. Είμαστε μια χώρα που έχει ανάγκη από την προσέλκυση τεράστιων επενδυτικών κεφαλαίων. Είναι σαν το αίμα που πρέπει να βάλουν οι γιατροί σε έναν τραυματίστηκε βαριά σε τροχαίο…
Το βαρύτατα τραυματισμένο κράτος πρέπει να φύγει από την επιχειρηματικότητα και να προσελκύσει κεφάλαια. Πρέπει δε να δημιουργήσει τέτοιες δομές ώστε αυτά τα κεφάλαια να κινούνται με… υψηλές ταχύτητες ώστε να γίνονται αποδοτικά και να δημιουργούν θέσεις εργασίας.
Η είσοδος του κολοσσού της FRAPORT στα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, η εκχώρηση ποσοστού και του μάνατζμεντ των λιμανιών σε ξένους, η είσοδος ενός ισχυρού «παίκτη» στη ΔΕΗ ή στην ύδρευση, καθώς και η αξιοποίηση των αξιόλογων εκτάσεων που διαθέτει το Ελληνικό Δημόσιο, αποτελούν στοιχήματα που πρέπει να κερδίσουμε και μάλιστα το συντομότερο δυνατό. Από την άλλη, όσοι ρίχνουν το σύνθημα περί ξεπουλήματος πρέπει να μπουν στη θέση τους. Η αξία των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων υποχωρεί συνεχώς όσο οι πολιτικές αποφάσεις επιδεινώνουν τη θέση της χώρας μας και απαξιώνουν τις επενδύσεις. Όταν παρθούν οι σωστές αποφάσεις και υπάρξει αποτελεσματικότητα στην εφαρμογή τους τότε τα ελληνικά assets θα αρχίσουν να αποκτούν αξία και πάλι. Και επιπλέον, σε όσους αδαείς από το πόπολο έχει… ριζώσει μια τέτοια αντίληψη, ας λάβουν υπ΄ όψιν τους ποια ήταν η αξία του ακινήτου τους πριν πέντε χρόνια και ποια είναι τώρα. Και το κυριότερο, αν μπορούν να βρουν αγοραστή…
Επί δεκαετίες τώρα σε αυτήν τη χώρα, οι περισσότεροι πολίτες «εκπαιδεύτηκαν» ώστε να αναζητούν μια θέση στο Δημόσιο και να δαιμονοποιούν την επένδυση και το κέρδος.
Βλέπουμε τι έχει γίνει στις Σκουριές Χαλκιδικής. Και βλέπουμε και τη διεθνή εικόνα της χώρας στον χάρτη των επενδύσεων. Είμαστε σε χειρότερη θέση ακόμη και από εμπόλεμες χώρες της Αφρικής ή της Μέσης Ανατολής. Μας έχουν απαξιώσει όλοι δια της αδιαφορίας τους. Γιατί προφανώς βλέπουν ότι σε αυτήν τη χώρα εξακολουθούμε να είμαστε προκλητικά ανόητοι… Χρεοκοπήσαμε αλλά αυτό δεν μας… εμποδίζει να ζούμε στον δικό μας φανταστικό μικρόκοσμο! Βλέπουμε το δημόσιο χρέος να είναι διπλάσιο από το ΑΕΠ της χώρας, τους άνεργους να ανέρχονται στο 1/4 του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας, κι όμως, εμείς το… χαβά μας. Εξακολουθούμε να είμαστε παγιδευμένοι στα δίχτυα του λαϊκισμού και της βλακείας. Και κάποια στιγμή πρέπει να μπει τέλος σε αυτήν την κατάσταση…
Η μόνη ελπίδα για να μπορέσει να ανακάμψει αυτή η χώρα είναι η ένταση των πιέσεων από τους εταίρους-δανειστές για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες προώθησης των ιδιωτικοποιήσεων. Πρέπει να καταλάβουν κάποιοι αφελείς ότι όσο κοροϊδεύουμε τη διεθνή κοινότητα, τόσο λιγότερους επενδυτές και τόσο λιγότερο ποιοτικά κεφάλαια θα προσελκύουμε. Δεν έχουμε καταλάβει ότι το πρόβλημα είμαστε εμείς και όχι οι άλλοι. Θα είναι τιμή για τη χώρα μας και ταυτόχρονα μια μεγάλη ευκαιρία για να δημιουργηθούν μαζικά χιλιάδες θέσεις εργασίας. Γιατί στην οικονομική επιστήμη το ζητούμενο είναι οι άνθρωποι. Και αν θέλετε να μιλήσουμε και με όρους πολιτικο-ιδεολογικούς, στο επίκεντρο του φιλελευθερισμού είναι πολύ περισσότερο ο άνθρωπος απ΄ ότι στον σοσιαλισμό με τα δανεικά, λαμβάνοντας υπ΄ όψιν ότι αυτά τα δανεικά «σκάβουν τον λάκκο» του. Όποιος το φιλοσοφήσει λίγο καλύτερα θα καταλάβει. Είμαστε σίγουροι ότι όταν αποβάλουμε τα κόμπλεξ μας θα γίνουμε καλύτεροι.
