Η Χριστίνα Νοτοπούλου βάζει τη μουσική στη ζωή των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν προβλήματα ακοής και με ένα πλατύ χαμόγελο εξηγεί στην «Ε» ότι «η βαρηκοΐα δεν είναι εμπόδιο, δεν θα με κρατήσει μακριά από τα όνειρά μου».
Σήμερα Κυριακή στο αρχαίο θέατρο Δημητριάδος στον Βόλο, η 26χρονη Χριστίνα θα συμμετάσχει για πρώτη φορά σε θεατρική παράσταση με μια ομάδα κρουστών που θα έχει τη μουσική επιμέλεια του έργου. Προέρχεται από οικογένεια μουσικών αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να οδηγήσει και την ίδια στις νότες του πενταγράμμου. «Αν και στην οικογένεια έχουμε δύο μουσικούς, τον μπαμπά μου και την αδερφή μου, εμένα ποτέ δεν μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον αν και είχα κάνει μαθήματα πιάνου και ορθοφωνίας για να με βοηθήσουν και στην ομιλία, ποτέ όμως δεν είχα ασχοληθεί πιο σοβαρά. Μέχρι που τον περασμένο Φεβρουάριο ξεκίνησα μαθήματα κρουστών και συγκεκριμένα τουμπερλέκι. Έβλεπα τον εαυτό μου να πιάνει τον ρυθμό και να κουνά αντιστοίχως τα χέρια, αυτό με έβαλε σε σκέψεις και έτσι ξεκίνησα τα μαθήματα. Του χρόνου θα μπω και σε σύνολο κρουστών».
Εξηγεί τι ήταν αυτό που την κέρδισε στα κρουστά ενώ δεν διστάζει να μοιραστεί το όνειρό της, τα σχέδιά της για το μέλλον. «Μου αρέσουν τα κρουστά γιατί ο ήχος που βγάζουν είναι δυνατός. Όνειρό μου είναι να δημιουργήσω στην πόλη μου μια χορευτική ομάδα κωφών, με ήχους κρουστών και μουσικές σύγχρονες, hip hop και έθνικ. Υπάρχουν κωφοί που χορεύουν παραδοσιακούς χορούς, η μουσική τους κάνει να βρίσκουν τον ρυθμό μέσα τους, να ηρεμούν. Πιστεύω ότι μια τέτοια ομάδα μπορεί να δημιουργηθεί και στη Λάρισα παρά την προκατάληψη που μπορεί να υπάρχει» υπογραμμίζει ενώ προσθέτει ότι «η ενασχόληση ενός βαρήκοου με τη μουσική βελτιώνει την ακοή του». Ο ρυθμός λένε ότι αποτελεί την κοινή γλώσσα ανάμεσα στους ανθρώπους. Η μουσική για τους ακούοντες είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Για τους κωφούς είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η ενασχόληση με τη μουσική έχει εξωμουσικά οφέλη τόσο σε επίπεδο ανάπτυξης του εγκεφάλου όσο και στο επίπεδο της επικοινωνίας και των κοινωνικών δεξιοτήτων.
«Η μουσική είναι η παγκόσμια γλώσσα του ανθρώπινου είδους», είχε πει κάποτε ο Αμερικανός ποιητής Henry Wadsworth Longfellow και το παραπάνω απόφθεγμα αποδεικνύουν στην πράξη συναυλίες, εργαστήρια, αλλά και ομάδες που δημιουργούνται και διοργανώνονται ανά τον κόσμο ειδικά για κωφούς ακροατές. Εξάλλου η δύναμη της μουσικής ξεπερνάει τον ήχο. Δεν χρειάζεται να την ακούσεις αλλά να τη νιώσεις, είναι μια πανανθρώπινη γλώσσα.
Της Ζωής Παρμάκη
