Είναι χαρακτηριστικό πως μόλις μέσα σ’ έναν χρόνο, στο 2024, το τμήμα προσέφερε υπηρεσίες παροχής βοήθειας σε συνολικά 162 περιπτώσεις.
Όπως δηλώνει στην «Ε» ο άνθρωπος – ψυχή της υπηρεσίας κ. Γιώργος Χριστοδούλου, «πρόκειται κατά κύριο λόγο για νεοσσούς, που έπεσαν από φωλιές, πτηνά που ήταν τραυματισμένα ή και δηλητηριασμένα».
Σε όλες τις περιπτώσεις δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες, ταΐστηκαν, ενυδατώθηκαν, ενδυναμώθηκαν και όσα ήταν ικανά να ανταπεξέλθουν, απελευθερώθηκαν στη φύση, ενώ τα υπόλοιπα που απαιτούνταν περαιτέρω εξειδικευμένης νοσηλείας, εστάλησαν στο ειδικό κέντρο αποκατάστασης άγριων ζώων «ΑΝΙΜΑ» στην Αθήνα. Βέβαια, υπήρξαν κι εκείνα που δεν τα κατάφεραν.
Όσον αφορά τον αριθμό των περιστατικών, ο κ. Χριστοδούλου αναφέρει πως «ήταν σε φυσιολογικά επίπεδα και σ’ αυτό βοήθησε ο ήπιος χειμώνας, καθώς σε αντίθετη περίπτωση οι απώλειες θα ήταν περισσότερες».
ΤΑ ΕΙΔΗ
Όσον αφορά τα είδη που περιθάλφθηκαν, σύμφωνα με τον κ. Χριστοδούλου ήταν: Κοκκινολαίμηδες, καρβουνιάρηδες, κατσουλιέρηες, καλόγεροι, γαλαζοπαπαδίτσες, καμποτσίχλονα, λευκοτσικνιάδες, αργυροτσικνιάδες, σταχτοτσικνιάδες, πελαργοί, ποντικοβαρβακίνες, αετοβαρβακίνες, ξεφτέρια, διπλοσάινα, βραχοκιρκίνεζα, κιρκινέζια, μαυροκιρκίνεζα, γκιώνηδες, νανομπούφοι, μπούφοι, χουχουριστοί, τυτώ, κουκουβάγιες, πρασινοτσικλίταρα, μεσοτσικλίταρα, τσαλαπετεινοί, σταχτάρες, καρακάξες, σταχτοκουρούνες, κάργιες, χαβαρόνια, δεκαοχτούρες, ακόμη και περιστέρια.
Ο κ. Χριστοδούλου παρατηρεί στα παραπάνω περιστατικά αυξημένο τον αριθμό των αρπακτικών πουλιών και σημείωσε πως «πολλά από αυτά (ξεφτέρια, διπλοσάινα, πετρίτες, γερακίνες κ.ά.) τραυματίζονται καθώς κυνηγούν τα θηράματά τους».
Τραυματισμοί, όμως, σημειώνονται και από τη σύγκρουση των πτηνών με γυάλινες επιφάνειες. Τότε ο Δήμος υπό τον προϊστάμενο του Τμήματος Διαχείρισης Άγριας Πανίδας, με τη συνδρομή του Συλλόγου Ελληνικής Ιερακοθηρίας Σ.Ε.Ι. και των ειδικών επιστημών που διαθέτει, μεριμνούν ώστε μέσα από ειδική διαχείριση (όπως είναι οι πρώτες βοήθειες, αποκατάσταση, ενδυνάμωση, εκγύμναση) να απελευθερώνονται στο φυσικό τους περιβάλλον.
Ο ίδιος δηλώνει δε πως «τα περισσότερα περιστατικά με νεοσσούς καταγράφονται την άνοιξη και το καλοκαίρι, ενώ τον χειμώνα τα περιστατικά σχετίζονται με την αδυναμία των πτηνών να τα καταφέρουν λόγω χαμηλών θερμοκρασιών». «Όλα αυτά τα χρόνια, ο κόσμος δείχνει πολύ ευαισθητοποιημένος» δηλώνει ο κ. Χριστοδούλου και τονίζει ότι: «Από τότε που ξεκίνησε το τμήμα, χρόνο με τον χρόνο αυξάνονται τα περιστατικά, γιατί μας ενημερώνουν αμέσως. Αυτό είναι πολύ θετικό στοιχείο για τη διατήρηση της άγριας πανίδας».
ΤΑ ΚΟΡΑΚΟΕΙΔΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ
Η Λάρισα τα προηγούμενα χρόνια είχε μεγάλο πρόβλημα με τα πουλιά που μαζεύονταν στο κέντρο της. Κουτσουλιές είχαν γεμίσει όλες τις πλατείες και κυρίως τις δύο μεγάλες, την Κεντρική και την Ταχυδρομείου. Από τότε, όμως, που ο κ. Χριστοδούλου άρχισε να βγάζει... βόλτα τη Χαρούλα, ένα εκπαιδευμένο γεράκι, τα πουλιά εξαφανίστηκαν. «Πηγαίνουν στο ποτάμι, καθώς νιώθουν την απειλή» μας εξηγεί.
Η Χαρούλα όλα αυτά τα χρόνια απέκτησε και παρέα. Τον Χάρη και την Άρτεμις. Η τελευταία, ωστόσο, δεν μπορεί να «εργαστεί» όπως τα δύο πρώτα.
«Και αυτά έχουν χαρακτήρα. Δεν κάνει γι’ αυτό το περιβάλλον και κοιτάμε να το αλλάξουμε αν μπορέσουμε» και στέκεται στο θέμα της πόλης. «Το περιβάλλον της πόλης τη νύχτα είναι δύσκολο. Φώτα, θόρυβος, αυτοκίνητα, κόσμος, γυάλινες επιφάνειες» δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Κάθε απόγευμα με το που σουρουπώνει ο κ. Χριστοδούλου βγαίνει με τα γεράκια να διώξουν τα κορακοειδή. «Έχουμε αποτέλεσμα...», υποστηρίζει ο κ. Χριστοδούλου, αλλά όταν
το Σαββατοκύριακο ή και τις καλοκαιρινές άδειες δεν υπάρχουν αυτές οι «βόλτες» των γερακιών στο κέντρο της πόλης, τότε τα κορακοειδή αμέσως... επανέρχονται. «Τα κορακοειδή είναι έξυπνα πουλιά και αντιλαμβάνονται αμέσως την απουσία ή την παρουσία. Όταν λείπει το γεράκι, έρχονται προς το εσωτερικό τμήμα της πόλης», αναφέρει.
Γιατί, όμως, υπάρχουν τόσα κορακοειδή στο κέντρο, είναι το ερώτημα που απευθύνουμε προς τον κ. Χριστοδούλου, που απαντά ότι «υπάρχει υπερπληθυσμός, γιατί δεν είναι αντικείμενο συστηματικής θήρας, με μια παλιά απόφαση. Άρα, δεν αντιλαμβάνονται πλέον ως κίνδυνο τον άνθρωπο. Επίσης, εκμεταλλεύονται πως στην πόλη έχει καλύτερη θερμοκρασία από τις άλλες περιοχές, ενώ, τέλος, μέσα στο κέντρο δεν έχουν επίσης και φυσικούς εχθρούς».
ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΙΑΣΤΑΣ
