Μαθαίνουμε λοιπόν μέσα από το αντίστοιχο ρεπορτάζ της «Ε» για τα κέντρα διασκέδασης.
Εκείνα τα χρόνια υπήρχαν τα Πευκάκια ή αλλιώς Καλλιθέα πάνω από τη γέφυρα του Αλκαζάρ με πράσινο εξωτερικό φωτισμό. Μαθαίνουμε πως συγκέντρωνε πολύ κόσμο κάθε καλοκαίρι στο θεαματικό κι ευρύχωρο προαύλιο. Το χειμώνα δούλευε με τη μικρή του σάλα στην οποία σύχναζαν αρκετοί πιστοί θαμώνες και ξεφάντωναν μακριά από τα αδιάκριτα μάτια, πότε με τις ορχήστρες και τα μπουζούκια, πότε με το ραδιογραμμόφωνο του.
***
Στον Άγιο Νικόλαο υπήρχε το οινοπαντοπωλείο του Χαρίλαου που μάζευε αρκετούς φίλους τους καλού κρασιού. Από μπακάλικο μεταμορφωνόταν σε μπακαλοταβέρνα. Ο μεγάλος τζίρος του μαγαζιού μας πληροφορεί το ρεπορτάζ δεν γινόταν στα τραπέζια μα στο πόδι καθώς οι μερακλήδες έπιναν το κατοσταράκι τους με αυτόν τον τρόπο και μάλιστα ξεροσφύρι. «Μόνο έτσι το νοιώθεις να φτάνει ως τα πόδια» εξηγούσε στο συντάκτη της εποχής ένα… γερό ποτήρι.
***
Επόμενη στάση οι «Έξι Δρόμοι». Στην ταβέρνα του Τριαντάφυλλου που ήταν το «πέρασμα» κάθε ξενύχτη της συνοικίας. Γκαρσόνια άλλων κέντρων, χασάπηδες, αμαξάδες και εργάτες περνούσαν πάντα από εκεί. Για ένα ποτηράκι.
***
Πιο κάτω η ταβέρνα «Τα πέντε Φ». Φίλε φέρε φίλους, φάγε, φύγε. Τελευταία στάση το ζαχαροπλαστείο του Μέγα στην Κεντρική Πλατεία. Εκεί «ένα ετερόφυλο καρέ, περνάει την ώρα του με μπριτζ. Σοκολατάκια, λικέρ και ελάχιστο φλέρτ» όπως σημείωνε χαρακτηριστικά ο συντάκτης Πέτρος Πετρίτης.
1977: Οι τιμές των ενοικίων
Πόσο στοίχιζε ένα δυαράκι στη Λάρισα πριν από περίπου 40 χρόνια; Ακριβά, θα σας απαντήσουμε εμείς, ανάλογα με την εποχή και τους μισθούς. Βέβαια η απάντηση δεν είναι δική μας, αλλά την εξάγουμε ως συμπέρασμα του ρεπορτάζ της εποχής και του δημοσιογράφου, Νίκου Νάκου που έκανε την έρευνα.
Το φθηνότερο ενοίκιο, μας πληροφορεί, δεν έπεφτε κάτω από τις 2.000 δραχμές (για γκαρσονιέρες) και τα υψηλότερα έφταναν και ξεπερνούσαν τις 4.000 δραχμές. Τη στιγμή μάλιστα που οι κατώτερες αποδοχές ήταν 400 δραχμές το ημερομίσθιο μείον τις κρατήσεις.
1998: Η διάνοιξη της Γεωργιάδου
Στην Λάρισα εκείνη την περίοδο υπήρχε ένα πρόγραμμα διανοίξεων των δρόμων. Σειρά εκείνες τις ημέρες είχε η οδός Γεωργιάδου και τα γκρεμίσματα ξεκίνησαν από την συμβολή με την οδό Λ. Μαβίλη. Από ένα εργοστάσιο που τα παλιότερα χρόνια έπαιξε ρόλο στη βιομηχανική πορεία της Λάρισας, ως κλωστοϋφαντουργία, γνωστότερο στους παλιούς ως εργοστάσιο Πατσιαλή.
Επιμέλεια Κώστας Γκιάστας
Email kg@eleftheria.gr
