Ο σμηναγός τότε, αντιπτέραρχος ε.α. σήμερα Χρ. Διαμαντίδης, μιλώντας στην «Ε» θυμάται τα γεγονότα της αεροπορικής τραγωδίας του 1984, όταν δύο πιλότοι της 337 Μοίρας της 110 Πτέρυγας Μάχης χάθηκαν αφού το αεροσκάφος τους κατέπεσε στο «Διαβολόρεμα», σε μια χαράδρα πάνω από την Ανατολή Αγιάς.
Το αεροσκάφος ν.1 του σχηματισμού, ένα μαχητικό F-4 Phantom, με κυβερνήτη τον 31χρονο Παντελή Παρασκευά από την Πάτρα και συγκυβερνήτη τον 29χρονο Στέφανο Σαρρή από την Έδεσσα, το πρωί της 2ας Μαϊου 1984 απογειώθηκε από το αεροδρόμιο της Λάρισας με κατεύθυνση την Ψαθούρα, στο πλαίσιο εκπαίδευσης.
Μόλις τρία λεπτά μετά την απογείωση ενώ τα δύο αεροσκάφη περνάνε πάνω από τον Αετόλοφο Αγιάς, ο ν.1 χάνεται στα σύννεφα και το μαχητικό προσκρούσει σε δύσβατη ορεινή περιοχή.
Σύμφωνα με «μαρτυρίες» κατοίκων, το αεροσκάφος πέρασε πάνω από τη Σωτηρίτσα ενώ στη θάλασσα εντοπίζονται ίχνη καυσίμων. Οι έρευνες εστιάζονται στη θαλάσσια περιοχή Δερματά και Αγιοκάμπου όπου λανθασμένα, όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, εκτιμάται πως κατέπεσε το αεροσκάφος.
Έτσι μετά από ημέρες οι έρευνες δεν καταλήγουν κάπου και ολοκληρώνονται χωρίς τον εντοπισμό αεροσκάφους και πιλότων. Έξι μήνες μετά ένας γιατρός, κυνηγώντας στην ορεινή και δύσβατη περιοχή του «Διαβολορέματος» εντοπίζει τα συντρίμμια του αεροσκάφους, «βόρεια» της Αγιάς, σε μια περιοχή «ανεξήγητα» εκτός πορείας και γι’ αυτό και δεν ερευνήθηκε.
Ο κ. Διαμαντίδης με αφορμή τη χθεσινή τελετή αποκαλυπτηρίων μίλησε στην «Ε» θυμίζοντας τα γεγονότα. Για να τονίσει πως «στις 2 Μαΐου 1984 προγραμματίστηκε ο σχηματισμός «Φάντασμα Oscar» με πληρώματα τον σμηναγό Παντελή Παρασκευά ως κυβερνήτη και ως συγκυβερνήτη τον Στέφανο Σαρρή και νούμερο 2 αεροσκάφος εμένα ως κυβερνήτη και συγκυβερνήτη τον υποσμηναγό Βασ. Βρεττό.
Η αποστολή ήταν χαμηλές αναχαιτίσεις στην περιοχή της Ψαθούρας. Ο καιρός στη Λάρισα ήταν νεφελώδης, νεφοσκεπής, πλην όμως το αεροδρόμιο εκτελούσε πτήσεις VFR όψεως και έτσι αποφασίσθηκε από τον σχηματισμό να μεταβεί στην περιοχή με χαμηλή πτήση CPM στα 1.000 πόδια.
Στις 10.30 πμ. ο σχηματισμός απογειώθηκε σύμφωνα με τις υπάρχουσες διαδικασίες, ο ν. 2 έμεινε σε σχηματισμό 5 μίλια πίσω για να μεταβούμε στην περιοχή της Αγιάς και από εκεί στο Αιγαίο πέλαγος. Κατά τη διαδρομή προς την Αγιά οι βάσεις των νεφών προς τη θάλασσα κατέβαιναν αισθητά, μη βλέποντας ορίζοντα απέναντι. Σε αυτή τη φάση διαπιστώθηκε ότι ο ν. 1 δεν είχε ασύρματη επαφή ούτε με τον ν. 2 ούτε με τον πύργο ελέγχου.
Έτσι ως ν.2 προσπάθησα να ενταχθώ σε κλειστό σχηματισμό ώστε με οπτικά σήματα να μου αναφέρει το οποιοδήποτε πρόβλημα υπήρχε. Σε απόσταση περίπου 30 μέτρα μακριά ο κυβερνήτης του ν. 1 αεροπλάνου ανέβηκε και μπήκε στα σύννεφα. Σε αυτή τη φάση εκτελέσθηκαν διαδικασίες απώλειας αρχηγού εντός νεφών οπότε ως όφειλα σαν ν.2 ανέβηκα στο ύψος ασφαλείας 8.000 πόδια εις αναζήτηση του ν. 1.
Εις μάτην δεν βγήκε ποτέ άνωθεν νεφών ο ν. 1 και μετά από επικοινωνία με το ραντάρ συνεγέρθηκε το σύστημα έρευνας και διάσωσης για να εντοπισθεί. Δυστυχώς μετά από μια ώρα αναζήτησης στον αέρα και διαρκών κλήσεων στον ασύρματο και άκαρπη προσπάθεια για να ενταχθούμε ξανά σε σχηματισμό επέστρεψα και προσγειώθηκα.
Όλες οι αναφορές οι οποίες εδόθηκαν τόσο από εμένα όσα και από τον συγκυβερνήτη μου καθώς επίσης και από τον χρόνο απομαγνητοφώνησης των συνομιλιών μας, δείχνανε ότι ήμασταν στο ύψος της Αγιάς όταν ο ν. 1 μπήκε στα σύννεφα.
Έτσι όλες οι έρευνες καθοδηγήθηκαν στην θαλάσσια περιοχή όπου μάλιστα υπήρχαν μαρτυρίες ότι το αεροπλάνο έπεσε στη θάλασσα και όπου υπήρχαν επίσης ευρήματα καυσίμου τα οποία θεωρήθηκαν ότι ήταν από το συγκεκριμένο αεροσκάφος. Οι έρευνες μετά από αρκετές ημέρες σταμάτησαν για να αιφνιδιασθούμε ξανά, έξι μήνες μετά όταν ανακοινώθηκε από κυνηγούς της περιοχής ότι, βόρεια της Αγιάς στο «Διαβολόρεμα», υπήρχαν συντρίμμια αεροσκάφους. Μετέβησαν επιτροπές διερεύνησης και διαπιστώθηκε όντως ότι στο συγκεκριμένο αεροπλάνο ήταν εκεί.
Το τι έγινε αποτελεί ερώτημα τόσο σε εμένα που ως ν. 2 θεωρώ και δεν θέλω να σκέφτομαι ότι εάν είχα προλάβει να ενταχθώ θα ήμουν στο ίδιο σημείο όπου βρέθηκαν τα συντρίμμια ή μένω με την απορία εάν προλάβαινα να ενταχθώ θα άλλαζα τον ρου των γεγονότων και οι δύο πιλότοι θα ήταν μαζί μας σήμερα.
Όμως η κάθε ερώτηση και η κάθε αμφιβολία δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα και έτσι αυτό που σκέφτομαι είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι χάθηκαν κατά την εκτέλεση του καθήκοντος, μπήκαν στο πάνθεον των ηρώων της Πολεμικής μας Αεροπορίας και αποτέλεσαν έκτοτε τη βάση για να θεσπιστούν συγκεκριμένες διαδικασίες αναχωρήσεως των αεροσκαφών για τις ασκήσεις σε περιόδους που ο καιρός δεν ήταν καλός στο αεροδρόμιο της Λάρισας» καταλήγει ο κ. Διαμαντίδης, ευχαριστώντας τον ΑΤΑ Γ. Μπλιούμη όπως και τον κ. Γρηγ. Καλαγιά για την ανέγερση του μνημείου.
