Μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Ημέρα μνήμης για τις ψυχές 353.000 Ελλήνων του Πόντου, που σφαγιάστηκαν απ' τους Νεότουρκους με εντολή του Κεμάλ Ατατούρκ!
Ημέρα μνήμης και τιμής για ένα κομμάτι του Ελληνισμού, που παρότι εκδιώχθηκε βίαια από τις πατρογονικές του ρίζες, ο τόπος αυτός θα τους ανήκει πάντα!
Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού κατέφυγε στην Ελλάδα, συμβάλλοντας σημαντικά στην ανόρθωση του ελληνικού κράτους, ενώ σημαντικός αριθμός των Ποντίων βρέθηκαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία. Ο πυρήνας αυτός παραμένει ακμάζων, ενεργός και δραστήριος ως τις μέρες μας, παρά το γεγονός ότι πολλοί επέλεξαν να επιστρέψουν στον ελλαδικό χώρο μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.
Τα εγκλήματα κατά ολόκληρων εθνών ή εθνοτικών ομάδων δεν είναι δυνατόν να παραγράφονται. Η Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων, που θέσπισε η Βουλή των Ελλήνων το 1994, κατάντησε μια απλή εθιμοτυπία, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, συχνά χωρίς καν συμβολικό χαρακτήρα. Η φετινή ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού είναι μια ευκαιρία για την Ελληνική διπλωματία. Τώρα είναι η στιγμή ώστε η Ελλάδα να αξιοποιήσει τη διεθνή συγκυρία και να φέρει στο προσκήνιο της διπλωματίας και της πολιτικής επικοινωνίας το ζήτημα της γενοκτονίας στον Πόντο.
Οι ψυχές των νεκρών δεν θα ησυχάσουν εάν δεν αποδοθεί δικαιοσύνη.
Δεν ξεχάσαμε, δεν ξεχνάμε, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Όσο θα «κλαίει» η λύρα, εμείς θα επιμένουμε.
Σε πείσμα των αρνητών και των αναθεωρητών της ιστορίας».