Στην απαντητική του επιστολή που τιτλοφορεί «Αντί άλλης απάντησης σε πυροτεχνήματα…» ο κ. Νάνος αναφέρει:
«Διάβασα με προσοχή το κείμενο που δημοσιεύσατε στο χθεσινό σας φύλλο και προβληματίστηκα με τη μακροσκελή επιστολή του προέδρου της Ιατρικής Σχολής κ. Γιαννούκα. Δεν έχει νόημα να απαντήσω στις ανακρίβειες και τις προσβολές. Όποιος αμφισβητεί το παραγόμενο έργο, γιατί δεν ήλθε στη δημόσια κοινωνική λογοδοσία που έκανα δύο συνεχόμενες χρονιές; Ας είναι, ούτε πρόκειται να ανοίξω διάλογο, μέρες που είναι. Κάποιοι, ελάχιστοι, θέλουν να απαξιώσουν το έργο μιας παραγωγικής τριετίας, το οποίο κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει και δυστυχώς για αυτούς η σύγκριση θα τους τιμωρεί. Ούτε θα ισχυριστώ ότι έλυσα όλα τα προβλήματα του ΕΣΥ, ορισμένα εκ των οποίων πηγάζουν αποκλειστικά από «καθηγητικές αυθεντίες» και τη δικτατορία ορισμένων διδακτόρων που ταλανίζουν το ΕΣΥ.
Το ύφος και το περιεχόμενο του άρθρου, εκτός της χολής, φανερώνει το ήθος μετρημένων στα δάκτυλα του ενός χεριού καθηγητών χειρουργικών ειδικοτήτων, οι οποίοι με στοχοποίησαν και συνεχίζουν να μιλούν απαξιωτικά. Τους παραδίδω στην κρίση των συναδέλφων τους ΔΕΠ και ΕΣΥ και των υπαλλήλων των Νοσοκομείων. Προπαντός της κοινωνίας που μας αξιολογεί όλους.
Προσωπικά ολοκλήρωσα την 34ετή μου θητεία στο ΕΣΥ με τον καλύτερο τρόπο: Είμαι αληθινά περήφανος για το συλλογικό έργο που πετύχαμε τα 3 τελευταία χρόνια. Ανάμεσα στα θετικά που θα έχω να θυμάμαι, είναι και ο τίτλος τιμής ότι δεν προσκύνησα το καθηγητικό κατεστημένο. Ότι έβαλα το δικό μου νυστέρι εκεί που έπρεπε, δίχως εκπτώσεις συνειδήσεως και ένοχους συμβιβασμούς.
Αποχώρησα από τα Νοσοκομεία της Λάρισας για να υπηρετήσω τον γενέθλιο τόπο μου, με μόνο κίνητρο την αγάπη και τη διάθεση προσφοράς. Παραιτήθηκα για λόγους συμβολικούς και ουσιαστικούς, ακριβώς για να μην μπορούν να πουν οι καλοθελητές ότι δίνω αγώνες «εκ του ασφαλούς» και ότι εγκατέλειψα τα Νοσοκομεία.
Ανταμοιβή μου, το έργο και οι υπηρεσίες προς τους ασθενείς και τους πολίτες, η συνέντευξη είναι αποκαλυπτική. Ακριβό μου δώρο από τα Νοσοκομεία της Λάρισας, η αγάπη των εργαζομένων. Πλούτος μου, τα υγρά από συγκίνηση μάτια τους. Θετικές εικόνες, το χαμόγελο της πλειοψηφίας των πανεπιστημιακών δασκάλων που τιμούν την ιατρική και την επιστήμη και το ότι συνεργάστηκα άψογα μαζί τους.
Προπαντός όμως νιώθω περήφανος διότι επί 34 χρόνια δεν έδωσα κανένα δικαίωμα και κράτησα την αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου που εργάστηκε σκληρά και ευσυνείδητα. Για ένα δίκαιο ΕΣΥ που δεν αντιμετωπίζει την Υγεία ως εμπόρευμα, τους ασθενείς ως περιστατικά, τους ανθρώπους ως τιμολογημένη οικονομική αξία. Αποχώρησα από το ΕΣΥ με καθαρότητα συνείδησης ότι έπραξα το Χρέος μου για την προάσπιση του Δημόσιου Αγαθού της Υγείας, το οποίο υπηρέτησα μέχρι το τέλος με την οφειλόμενη αφοσίωση.
Επειδή η Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών ολοκληρώνεται με την Ανάσταση, εύχομαι σε εσάς προσωπικά και στους αναγνώστες Χρόνια Πολλά! Είθε το Φως της Αναστάσεως να φωτίζει την προσωπική και συλλογική μας πορεία.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και σας δηλώνω ότι δεν πρόκειται να επανέλθω».
