Με κοινή επιστολή τους στην "Ε" και απαντώντας στις αντιδράσεις των γιατρών του ΓΝΛ τάσσονται υπέρ της ίδρυσης Γαστρεντερολογικής Κλινικής στο Γενικό Νοσοκομείο, δηλώνουν ότι οι τρεις εμπειρότατοι και ικανότατοι γαστρεντερολόγοι, εκ των οποίων οι δύο με οργανική θέση στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, θα μπορούσαν να οργανώσουν τη Γαστρεντερολογική Κλινική ή τμήμα και τους εύχονται να επιτύχουν την οργανική ένταξή τους στο ΓΝΛ.
Όσον αφορά στο πανάκριβο –κόστους 250.000 ευρώ- ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα για το πεπτικό και τους πνεύμονες (EUS – EBUS) υποστηρίζουν ότι πρέπει να εγκατασταθεί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, όπου υπάρχουν δύο εξειδικευμένοι γιατροί, ένας γαστρεντερολόγος και μια πνευμονολόγος, για να καταλήξουν: "Επιπλέον, ως τριτοβάθμιος εξοπλισμός θα πρέπει να εξυπηρετεί όλη την Κεντρική Ελλάδα και όχι μόνο τον νομό Λάρισας...".
Αναλυτικά στην επιστολή τους οι δύο καθηγητές της Ιατρικής Σχολής και οι δύο διευθυντές του ΓΝΛ αναφέρουν: "Διαβάζοντας το πρόσφατο ρεπορτάζ της εφημερίδας σας (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2018), με τίτλο στην εξωτερική σελίδα «Γιατροί ΓΝΛ σε Πανεπιστημιακούς» και στη σελ. 17 «Στις επάλξεις για τη Γαστρεντερολογική Κλινική», αισθανθήκαμε την υποχρέωση να σας ενημερώσουμε για τα εξής:
«Δεν υπάρχουν αντίπαλα στρατόπεδα ή συγκρούσεις συμφερόντων ανάμεσα στους γιατρούς του ΠΓΝΛ και του ΓΝΛ. Όλοι οι γιατροί γνωρίζουμε ότι, για να υπάρξει σωστή νοσοκομειακή περίθαλψη στην Κεντρική Ελλάδα, είναι αναγκαία η καλή λειτουργία τόσο του ΓΝΛ, που αποσκοπεί στην προσφορά δευτεροβάθμιας περίθαλψης στον νομό Λάρισας, όσο και του ΠΓΝΛ, που έχει ιδρυθεί για να προσφέρει τριτοβάθμια περίθαλψη σε όλη την Κεντρική Ελλάδα και να αποφευχθεί η φυγή των ασθενών προς την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Η σωστή λειτουργία αυτού του συστήματος προϋποθέτει την άψογη συνεργασία μεταξύ των ιατρών των δύο νοσοκομείων, η οποία θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι υπάρχει. Η συνεργασία αυτή είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή συνθήκη για τη λειτουργία του συστήματος. Απαραίτητες προϋποθέσεις είναι επίσης, η επάρκεια των χώρων και των υποδομών, καθώς και υλικών και ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού. Σε αυτούς τους τομείς, ειλικρινά, χωλαίνουμε. Είναι κοινό μυστικό για όσους έχουν δεχτεί υπηρεσίες υγείας και στα δύο νοσοκομεία, ότι υπάρχουν συχνές ελλείψεις απλών υλικών, αντιδραστηρίων και οργάνων και ότι οι χώροι είναι συχνά ασφυκτικοί, ιδιαίτερα στα Επείγοντα, αλλά και στις Κλινικές και των δύο Νοσοκομείων. Αυτά και πολλά άλλα ενώνουν τους γιατρούς. Οφείλουμε όμως να διαβεβαιώσουμε τον θεσσαλικό πληθυσμό ότι δεν έχουμε τίποτα απολύτως να μοιράσουμε μεταξύ μας.
Όσον αφορά στην ίδρυση Γαστρεντερολογικής Κλινικής ή τμήματος στο ΓΝΛ, ο συνυπογράφων Σπ. Ποταμιάνος, ως διευθυντής της Γαστρεντερολογικής Κλινικής του ΠΓΝΛ, έχω τονίσει με κάθε τρόπο σε όλες τις κατά καιρούς διοικήσεις και τους ιθύνοντες, ότι θα έπρεπε να έχει άμεση προτεραιότητα. Δεν είναι αληθές ότι η Γαστρεντερολογική Κλινική του ΕΣΥ λειτουργούσε μέχρι το 2012 στο ΓΝΛ. Προ του 2000 λειτουργούσε αποσπασμένη στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Από το 2000 μέχρι το 2005 λειτουργούσε στο Πανεπιστημιακό. Από το 2005 λειτουργούσαν στο ΠΓΝΛ δύο Γαστρεντερολογικές Κλινικές, ΕΣΥ και Πανεπιστημιακή, ενώ το Γενικό είχε, περιστασιακά, μόνο επικουρικό Γαστρεντερολόγο. Αυτό είχε ως συνέπεια τις συνεχείς μεταφορές ασθενών με το ΕΚΑΒ για απλές ενδοσκοπικές πράξεις, γεγονός πού συνεπαγόταν ταλαιπωρία και κίνδυνο για τους ασθενείς, καθώς και άσκοπη απασχόληση του ΕΚΑΒ. Κατά καιρούς, δινόταν η υπόσχεση από αρμοδίους ότι η Κλινική ΕΣΥ θα μεταφερόταν στο ΓΝΛ, αλλά πάντα την τελευταία στιγμή η μεταφορά κάπου σκόνταφτε με διάφορες προφάσεις (ανεπάρκεια χώρων, υποδομών, εξοπλισμού, αναμονή για τη δημιουργία νέας συνδετήριας πτέρυγας, η οποία πάντα υπάρχει στις υποσχέσεις και ποτέ δεν υλοποιείται…). Το 2011 είχε γίνει κοινή πρόταση των Διευθυντών της Γαστρ/κής ΕΣΥ και Πανεπιστημιακής για τη μόνιμη παρουσία Γαστρεντερολόγου στο ΓΝΛ. Αντί για αυτό, το 2013, εγκρίθηκαν οι νέοι οργανισμοί των νοσοκομείων, στους οποίους δεν προβλεπόταν καθόλου Γαστρεντερολογική Κλινική ή τμήμα στο ΓΝΛ, γεγονός που για τον συνυπογράφοντα την επιστολή αυτή, Σπύρο Ποταμιάνο, ήταν επιεικώς απαράδεκτο. Απ’ όσο γνωρίζουμε, δεν έχει ακόμα θεσμοθετηθεί η δημιουργία κλινικής ή τμήματος στο ΓΝΛ, ενώ ενδεχομένως προβλέπεται η λειτουργία τμήματος στο πλαίσιο της Παθολογικής Κλινικής, χωρίς ωστόσο να έχουν γίνει οι απαραίτητες θεσμικές διεργασίες προς αυτή την κατεύθυνση.
Ας προσγειωθούμε όμως στη σημερινή πραγματικότητα. Έστω ότι λύνονται τα προβλήματα χώρων, υποδομών, εξοπλισμού στο ΓΝΛ. Το ερώτημα είναι, ποιοι θα είναι οι Γαστρεντερολόγοι που θα επωμιστούν αυτή την προσπάθεια. Δυστυχώς, μόνο η κ. Τάτση υπηρετεί επισήμως ως επικουρική στο ΓΝΛ. Πρόκειται για άριστα εκπαιδευμένη ιατρό, ικανότατη και προθυμότατη στην εκτέλεση των καθηκόντων της. Έχει τετραετή προϋπηρεσία στο ΠΓΝΛ και πιστοποιητικό ευδόκιμης υπηρεσίας από τον διευθυντή ΠΓΝΛ, Σπ. Ποταμιάνο. Ο κ. Παρούτογλου είναι εξαιρετικά έμπειρος Γαστρεντερολόγος, ειδικά εκπαιδευμένος στην επεμβατική ενδοσκόπηση, με σημαντική συνεισφορά στη διεθνή Γαστρεντερολογική βιβλιογραφία. Η οργανική του θέση εξακολουθεί να είναι στο ΠΓΝΛ. Προσφέρει περιστασιακά τις υπηρεσίες του και στα δύο νοσοκομεία, με άδεια και παρότρυνση του διευθυντή της Γαστρεντερολογικής του ΠΓΝΛ Σπ. Ποταμιάνου. Ο κ. Ψύχος είναι επίσης εξαιρετικά έμπειρος Γαστρεντερολόγος, ο οποίος εξειδικεύθηκε στις επεμβατικές ενδοσκοπήσεις στο ΠΓΝΛ και προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες επί 15ετία στο ίδιο Νοσοκομείο. Ο ίδιος για προσωπικούς λόγους, ζήτησε να αποσπαστεί για 6 μήνες στο ΓΝΛ και φυσικά το αίτημά του εγκρίθηκε από τον διευθυντή Σπ. Ποταμιάνο. Επομένως, οι τρεις αυτοί εμπειρότατοι και ικανότατοι Γαστρεντερολόγοι, φυσικά και θα μπορούσαν να οργανώσουν τη Γαστρεντερολογική κλινική ή τμήμα στο ΓΝΛ. Δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν η επιστημονική τους επάρκεια και ικανότητα, όπως αναφέρει «θεσμικός παράγοντας» του ΓΝΛ…
Ας έλθουμε τώρα στο επίμαχο ζήτημα της παροχής στο ΓΝΛ του πανάκριβου –κόστους 250.000 ευρώ- και εξαιρετικά χρήσιμου ενδοσκοπικού υπερηχογραφήματος για το πεπτικό και τους πνεύμονες (EUS – EBUS). Η χρησιμότητά του δεν έγκειται μόνο στη διάγνωση όγκων –όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ- αλλά είναι πολλαπλή, όπως περιγράφεται στις επαναλαμβανόμενες αιτήσεις έγκρισης σκοπιμότητας που έχουν γίνει από τους καθηγητές Κ. Γουργουλιάνη και Σπ. Ποταμιάνο. Αυτό το μηχάνημα προϋποθέτει εξειδίκευση τουλάχιστον επί ένα εξάμηνο σε πιστοποιημένα κέντρα της Ελλάδας (Γενικό Κρατικό Αθηνών) ή του εξωτερικού. Προϋποθέτει επίσης εμπειρία, για την απόκτηση της οποίας υπάρχει minimum αριθμός εξετάσεων και επεμβάσεων, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά δεδομένα (είναι διαθέσιμη η σχετική βιβλιογραφία για όποιον ενδιαφέρεται). Δυστυχώς κανείς από τους προσφέροντες υπηρεσίες στο ΓΝΛ δεν έχει τη συγκεκριμένη εκπαίδευση, πιστοποίηση και εμπειρία. Το ίδιο ισχύει για τους διευθυντές της Γαστρεντερολογικής και Πνευμονολογικής κλινικής του ΠΓΝΛ, Σπ. Ποταμιάνο και Κ.Γουργουλιάνη. Υπηρετούν όμως στο ΠΓΝΛ ο κ. Τσιόπουλος (Γαστρεντερολόγος) και η κ. Καρέτση (Πνευμονολόγος) που διαθέτουν τα συγκεκριμένα προσόντα (εκπαίδευση, πιστοποίηση, εμπειρία). Η εξειδίκευση σ’ αυτή τη μέθοδο δεν μπορεί να αποκτηθεί, ούτε από φυλλάδια οδηγιών χρήσεως του μηχανήματος, ούτε από ταχύρρυθμα σεμινάρια των κατασκευαστριών εταιρειών. Το ότι δεν υπάρχει στο ΓΝΛ Πνευμονολογική κλινική ή τμήμα ή Πνευμονολόγος εξειδικευμένος στο ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα πνευμόνων (EBUS) αποσιωπάται εντέχνως. Φυσικά θεωρούμε και την Πνευμονολογία ειδικότητα αιχμής που θα έπρεπε να υπάρχει σε όλες τις Γενικές εφημερίες ενός μεγάλου Νομαρχιακού Νοσοκομείου. Για τους λόγους αυτούς, είχαμε ζητήσει την εγκατάσταση του ανωτέρω μηχανήματος στο ΠΓΝΛ. Επιπλέον, ως τριτοβάθμιος εξοπλισμός, θα πρέπει να εξυπηρετεί όλη την Κεντρική Ελλάδα και όχι μόνο τον νομό Λάρισας.
Τελειώνοντας αυτή τη μακροσκελή επιστολή, θα θέλαμε να διαβεβαιώσουμε τον θεσσαλικό πληθυσμό, ότι νοιαζόμαστε για την υγεία του και ότι δεν υπάρχει κανένα πολεμικό σάλπισμα ή αντιπαλότητα μεταξύ των γιατρών των δύο νοσοκομείων. Ευχόμαστε ολόψυχα στους τρεις διαπρεπέστατους και ικανότατους συναδέλφους Γαστρεντερολόγους να επιτύχουν την οργανική ένταξή τους στο ΓΝΛ παρά τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και τις ελλείψεις υποδομών και επιτέλους να ευοδωθεί ένα αίτημα και μία αναγκαιότητα πολλών ετών, με τη δημιουργία Γαστρεντερολογικής Κλινικής ή τμήματος στο Γενικό. Μακριά από μας, οι συκοφαντίες, οι διαστρεβλώσεις και τα διχαστικά μηνύματα ανεύθυνων και απρόσωπων «παραγόντων».
