«Η τροπολογία που κατατέθηκε δίνει το δικαίωμα στον υπουργό Υγείας να απολύσει αζημίως - υποτίθεται για το δημόσιο - τους διοικητές και υποδιοικητές και να διορίζει με την ίδια διοικητική πράξη όποιον θέλει στη θέση τους. Ούτε προσόντα ούτε προκηρύξεις ούτε περιττή αξιοκρατία», σχολιάζει ο τομεάρχης Υγείας του «Ποταμιού», βουλευτής Λάρισας κ. Κώστας Μπαργιώτας.
«Επί ένα ολόκληρο εξάμηνο – τονίζει σε δήλωσή του - δεν είδαμε ούτε μία νομοθετική πρωτοβουλία ούτε ένα -πρόχειρο έστω- νομοσχέδιο από το υπουργείο Υγείας: σκόρπιες ρυθμίσεις, ατυχείς εμπνεύσεις, όπως η περικοπή εφημερίων στα νησιά τους καλοκαιρινούς μήνες, απλήρωτοι γιατροί και ανασφάλιστα ασθενοφόρα, αλλά οι διορισμοί ημετέρων, διορισμοί.
Μετά από έξι μήνες εσωκομματικών και ενδοκυβερνητικών συγκρούσεων, τώρα που η λίστα των διοικητών ολοκληρώθηκε, μας έπιασε βιασύνη. Απομένει να μάθουμε τη σύνθεση της λίστας και τα ποσοστά της μοιρασιάς μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και υπουργού. Ούτε και τώρα μπορεί να κατηγορηθεί κανείς για πρωτοτυπία: Η τροπολογία αντιγράφει την αντίστοιχη του κ. Κακλαμάνη το 2004. Όπως και τότε, έτσι και τώρα το αζημίως δεν ισχύει: τα δικαστήρια θα επιδικάσουν ενδεχομένως και παχυλές αποζημιώσεις Αλλά ποιος νοιάζεται; Μέχρι τότε θα είναι άλλος Υπουργός.
Το ότι οι απολύσεις γίνονται με μια πρόχειρη τροπολογία που κατατέθηκε εκπρόθεσμα, σε ένα εντελώς άσχετο νομοσχέδιο (Τροποποίηση διατάξεων Κώδικα Ελληνικής ιθαγένειας κλπ) του υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης είναι προφανώς σημαδιακή.
Ανάλογης ποιότητας είναι διαχρονικά και το διοικητικό έργο που (δεν) παράγουν οι Διοικήσεις των ημετέρων στα νοσοκομεία και όχι μόνον. Η συνταγή είναι παλιά και αποτυχημένη. Τα νοσοκομεία για ακόμη μια φορά καταδικάζονται από τον ανίατο παλαιοκομματισμό».
Η πρώτη κίνηση της ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας υπήρξε, την επαύριο των εκλογών, η δημόσια απαίτηση προς τους Διοικητές των Νοσοκομείων να παραιτηθούν πάραυτα. Έξι μήνες μετά, φτάνουμε φαίνεται στο τέλος ενός ιδιότυπου πολέμου: Το Υπουργείο συνέχισε το Bullying εναντίον των Διοικητών, πολλοί εκ των οποίων αρνήθηκαν να παραιτηθούν οικειοθελώς αναμένοντας την απόλυση και την αποζημίωση που αυτή συνεπάγεται. Πολλές μεγάλες νοσοκομειακές μονάδες έμειναν ακέφαλες, τα κέντρα υγείας πλέουν ακυβέρνητα σε έναν ωκεανό προβλημάτων και ελλείψεων, το σύστημα καταρρέει αύτανδρο, αλλά το Υπουργείο παραμένει απολύτως συγκεντρωμένο στο μείζον: το διορισμό των δικών μας παιδιών, αφού ξεφορτωθούμε τα παιδιά των άλλων. Μοιάζει μάλιστα να είναι αυτοσκοπός! Σε έξι μήνες έχουν εξαγγελθεί περίπου τα πάντα και δεν έχει δρομολογηθεί απολύτως τίποτα!
