Επικεντρώνοντας στα ζητήματα της Υγείας, ο Γ. Λαμπρούλης τόνισε: «Έτσι, και για το 2018, όπως αποτυπώνεται στον Προϋπολογισμό, συνεχίζονται οι άγριες περικοπές στην υγεία και την πρόνοια, η αύξηση των πληρωμών των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, η συνέχιση των αντιλαϊκών διαρθρωτικών μέτρων σε αυτούς τους τομείς που αποσκοπούν στην περαιτέρω ενίσχυση της εμπορευματοποίησης της υγείας και της πρόνοιας, την ενίσχυση της ανταποδοτικότητας των παροχών και της ατομικής ευθύνης των ασθενών, της λειτουργίας των δημόσιων μονάδων υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, δηλαδή ως επιχειρήσεις, επιδεινώνοντας τους όρους δουλειάς και αμοιβής των εργαζόμενων υγειονομικών.
Αλήθεια, πρόκειται για εκσυγχρονισμό ή για αναχρονισμό, αφού διευρύνεται η απόσταση ανάμεσα στις σημερινές δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παραγωγικότητας και στη δυνατότητα των λαϊκών στρωμάτων να τις αξιοποιούν; Έτσι, την ίδια ώρα που οι νέες μειώσεις στα κονδύλια του προϋπολογισμού έρχονται να προστεθούν στις άγριες περικοπές που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, επιδεινώνοντας συνολικά τις υπηρεσίες υγείας, η Κυβέρνηση επαίρεται για τους πλεονασματικούς προϋπολογισμούς στην υγεία, πλεονάσματα προερχόμενα από την αύξηση των πληρωμών των ασφαλισμένων και ανασφάλιστων, από τη μείωση των παροχών που καλύπτουν τα ασφαλιστικά ταμεία και το κράτος, όπως με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των δημόσιων μονάδων, μείωση που προβλέπεται να καλυφθεί από την αύξηση των εισφορών στον ΕΟΠΥΥ μέσω της αφαίμαξης των συνταξιούχων. Να, πώς εκφράζονται τα «ματωμένα» πλεονάσματα σ’ αυτόν τον τομέα από τον ΕΟΠΥΥ. Στην ουσία καταργείται η κρατική χρηματοδότηση και περιορίζεται στα 100 εκατομμύρια ευρώ για τους ανασφάλιστους. Έτσι, με τα 67 ευρώ που αναλογούν σε κάθε ανασφάλιστο καλύπτεται η δαπάνη δύο εμβολίων, γρίπης και πνευμονιόκοκκου. Για δε την πρόληψη, θεραπεία, αποκατάσταση, φάρμακα, εμβόλια, η Κυβέρνηση κάνει την «πάπια» για το πώς θα καλυφθούν.
Απέναντι σ’ αυτήν την πολιτική και στον τομέα της υγείας-πρόνοιας βρίσκεται η φιλολαϊκή, κοινωνική πολιτική και οικονομική πρόταση του ΚΚΕ, δηλαδή η θέση ότι για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αλλαγών στην υγεία και στο φάρμακο απαιτούνται ριζικά διαφορετικές σχέσεις ιδιοκτησίας και παραγωγής, δηλαδή σχέσεις κοινωνικής ιδιοκτησίας, επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού».
