Της Λένας Κισσάβου
Είναι άνθρωποι που για κάποιο λόγο, οι καταστάσεις στη ζωής τους, «χτύπησαν» αλύπητα τον ψυχισμό τους, έχασαν την επαφή με την πραγματικότητα και έπλασαν στο μυαλό τους μία άλλη, για να βρουν τη δύναμη να συνεχίσουν.
Σύμφωνα με την ψυχιατρική επιστήμη είναι μεν ασθενείς και χρήζουν βοήθειας, σε ένα θεραπευτικό περιβάλλον φροντίδας και στήριξης, αλλά όχι σε ψυχιατρείο και αποδεδειγμένα ακίνδυνοι στους συνανθρώπους τους, προβλέπεται να ενταχθούν μέσα στην κοινωνία.
Περπατούν δίπλα μας, ψωνίζουν στο σούπερ μάρκετ, πίνουν καφέ στο διπλανό τραπέζι…, με μια διαφορά: Επιστρέφουν όλοι στο κοινό τους σπίτι, με το όνομα «Αργισσα», γιατί εκεί τους φροντίζουν, εκεί τους προστατεύουν, εκεί λαμβάνουν την αγάπη και βιώνουν την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ύπαρξης, όταν ο υπόλοιπος κόσμος είναι σκληρός για τις αδύναμες ψυχές τους.
«Οι ανθρώπινες ψυχές, θέλουν προστασία και φροντίδα…», με αυτά τα λόγια αγκαλιάζει σήμερα ο ξενώνας «Άργισσα» της Λάρισας, τους ανθρώπους με διαλυμένο ψυχισμό, αδύναμο να ανταποκριθεί στη σημερινή πραγματικότητα.
Πρόκειται για έναν ξενώνα που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος «Ψυχαργώς» από το Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας το 2000 και μέχρι σήμερα επιτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά έργα, με σκοπό την κοινωνική ένταξη των ψυχικά ασθενών.
Στεγάζεται σε ένα τριώροφο κτίριο στο κέντρο της πόλης με δυναμικότητα να φιλοξενήσει έντεκα ανθρώπους.
Σκοπός της δοµής είναι να φιλοξενήσει άτοµα µε ψυχικές διαταραχές και σοβαρά ψυχοκοινωνικά προβλήµατα για διαβίωση, θεραπεία, υποστήριξη και γενικότερα την επίτευξη ικανοποιητικού βαθµού ανεξάρτητης λειτουργίας τους στην κοινότητα.
Το έργο του προσωπικού του, 24 ώρες το 24ωρο, είναι δύσκολο αλλά σωτήριο για τις «αδύναμες ψυχές» των συνανθρώπων μας, που δεν θα μπορούσαν χωρίς αυτόν τον ξενώνα, να καταφύγουν σε ένα περιβάλλον εκτός ψυχιατρείου.
Παράλληλα με τον ξενώνα υπάρχει και ένα διαμέρισμα που μισθώνεται για τη φιλοξενία ατόµων µε ψυχικές διαταραχές, με σκοπό να επιτευχθεί όσο το δυνατόν καλύτερο επίπεδο ανεξάρτητης λειτουργίας τους στην κοινότητα.
Μιλήσαμε με τις υπεύθυνες κάθε τομέα του ξενώνα και συγκεκριμένα με την κ. Ευαγγελία Ρουκά ψυχολόγο επιστημονική υπεύθυνη του ξενώνα, την κ. Σταματία Λάτρα υπεύθυνη της νοσηλευτικής υπηρεσίας και την κ. Μαρία Κωστούλη κοινωνική λειτουργό και διοικητική υπεύθυνη, οι οποίες μας ενημέρωσαν για τη λειτουργία του και τους στόχους του.
Όπως αναφέρθηκε: Στο πλαίσιο της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης το βάρος της παρεχόµενης φροντίδας πρέπει να µετατοπιστεί από τα µεγάλα ψυχιατρεία προς τις κοινοτικές υπηρεσίες, που θα είναι ενταγµένες στις γενικές υπηρεσίες υγείας. Έτσι, η ιδρυµατική πρόνοια δίνει τη θέση της στην κοινοτική φροντίδα, κάποια από τα χαρακτηριστικά της οποίας είναι: υπηρεσίες κοντά στην κατοικία, συµπεριλαµβανοµένης της περίθαλψης σε Γενικά Νοσοκοµεία για την αντιµετώπιση των οξέων περιστατικών, δυνατότητες στέγασης σε µακροπρόθεσµη βάση µέσα στην κοινότητα, παρεµβάσεις που κατευθύνονται τόσο στα συµπτώµατα όσο και στη συνεπαγόµενη ανικανότητα, εξατοµικευµένη θεραπεία και περίθαλψη σύµφωνα µε τη διάγνωση και τις ανάγκες του κάθε πάσχοντα, ευρύ φάσµα υπηρεσιών που καλύπτουν τις ανάγκες των ασθενών µε ψυχικές και συµπεριφορικές διαταραχές, καλή συνεργασία των επαγγελµατιών ψυχικής υγείας και άλλων κοινοτικών υπηρεσιών.
Στόχος της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης ήταν να κλείσουν τα απάνθρωπα μεγάλα ιδρύματα και να δημιουργηθούν μικρότερες δομές, για πιο ανθρώπινη επαφή με τους πάσχοντες και ποιότητα ζωής τους.
Με λίγα λόγια να κάνουν πράξη την κοινωνική ψυχιατρική, να εμποδίσουν την απομόνωση από την κοινωνία αυτών των ανθρώπων και να βοηθήσουν στην επανένταξή τους.
«Δεν υπάρχει ίαση στην ψύχωση. Προσπαθούμε να ωριμάσουμε αυτούς τους ανθρώπους να πατήσουν στα πόδια τους γιατί έτσι μεγαλώνει το διάστημα της ύφεσης και μειώνονται οι κρίσεις τους.
Για παράδειγμα, ο Γ. από τότε που τον παρακινήσαμε να ασχοληθεί με τη ζωγραφική αναπτύχθηκε το υγιές κομμάτι της προσωπικότητάς του, έχει καθαρίσει η σκέψη του και έχει να κάνει κρίση επτά χρόνια!
Με ανάλογη φροντίδα και στήριξη, προσπαθούμε να ενισχύσουμε τα υγιή κομμάτια τους μειώνοντας τις υποτροπές…», μας είπαν και σίγουρα αποτελούν για πολλούς ανθρώπους, τους «άγγελους φύλακες» της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς τους.
