Η κοινωνική απομόνωση είναι γνωστό ότι ενεργοποιεί τα επίπεδα άγχους που με τη σειρά τους αυξάνουν τα επίπεδα του ινωδογόνου, μιας διαλυτής πρωτεΐνης που υπάρχει στο πλάσμα του αίματος. Η αύξηση των επιπέδων της συγκεκριμένης ορμόνης είναι απόρροια βλάβης και απώλειας αίματος.
Ωστόσο, το πολύ ιωδογόνο μπορεί να κάνει κακό στην υγεία καθώς αυξάνει η αρτηριακή πίεση του αίματος και προκαλείται συσσώρευση λιπωδών επανοθέσεων στις αρτηρίες.
Όπως αναφέρεται στο επιστημονικό έντυπο Proceedings of the Royal Society B, οι αμερικανοί ερευνητές συνέκριναν τα επίπεδα του ινωδογόνου με τον αριθμό των φίλων και συγγενών που απάρτιζαν τον κοινωνικό κύκλο του ατόμου και διαπίστωσαν ότι όσο στένευε ο κύκλος, τόσο αυξάνονταν τα επίπεδα της πρωτεΐνης.
Τα άτομα με μόλις πέντε μέλη στο κοινωνικό τους κύκλο είχαν 20% υψηλότερα επίπεδα ινωδογόνου από αυτούς που είχαν 25. Η ύπαρξη 10-12 λιγότερων φίλων είχαν την ίδια επίπτωση στην υγεία με το κάπνισμα.
«Η αξιολόγηση του κοινωνικού κύκλου του ατόμου μπορεί να δώσει πληροφορίες για την καρδιακή του υγεία, οι οποίες δεν είναι εμφανείς στο ίδιο το άτομο. Η κοινωνικότητα έχει στενή σχέση με το ινωδογόνο. Και αν όντως υπάρχει ανεξάρτητη αιτιολογική σχέση μεταξύ κοινωνικής απομόνωσης και ινωδογόνου και άρα καρδιακής νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου, τότε οι πολιτικές υγείας για την προαγωγή της κοινωνικότητας μπορεί να έχουν οφέλη πέρα από τα προφανή» εξηγεί ο Δρ Ντέιβιντ Κιμ από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και συγγραφέας της μελέτης.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι πρόσφατα και μια άλλη μελέτη που έγινε από το Πανεπιστήμιο της Υόρκης συσχέτισε την μοναξιά με την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, την υπέρταση και τελικά τον πρόωρο θάνατο.
Συγκεκριμένα, η έρευνα έδειξε ότι τα μοναχικά άτομα έχουν 30% περισσότερες πιθανότητες να υποστούν εγκεφαλικό επεισόδιο ή καρδιακή νόσο. Οι επιστήμονες είχαν αποδώσει το εύρημα στην απουσία των ανθρώπων που θα μπορούσαν να παρατηρήσουν ότι το άτομο είναι άρρωστο ή να το ενθαρρύνουν να προσέξει περισσότερο την υγεία του.
Η αμερικανική μελέτη όμως έρχεται να αναδείξει έναν πιθανό βιολογικό μηχανισμό δια του οποίου η μοναξιά επιδρά αρνητικά στην υγεία του ανθρώπου.
