Εν αμφιβόλω τίθεται πλέον η λειτουργία της Γαστρεντερολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας, καθώς δεν εισακούστηκε το αίτημα του διευθυντή της, καθηγητή Σπύρου Ποταμιάνου να προκηρυχτούν τουλάχιστο 2 θέσεις ειδικών γιατρών.
Αυτό προκύπτει από το βράδυ της περασμένης Δευτέρας οπότε και αναρτήθηκαν οι νέες προκηρύξεις θέσεων γιατρών για το ΠΓΝΛ, χωρίς να περιλαμβάνονται σε αυτές οι αντίστοιχες για τη Γαστρεντερολογική Κλινική.
Όπως έχει σημειώσει η «Ε» σε ρεπορτάζ της 5ης Μαΐου, η συγκεκριμένη κλινική λειτουργεί ουσιαστικά εδώ και έξι χρόνια με το 50% της πληρότητας που προβλέπει ο οργανισμός του νοσοκομείου, ενώ τη δεδομένη χρονική στιγμή μόλις 3 μόνιμοι ειδικοί γιατροί καλούνται να φέρουν σε πέρας τις κλινικές, διαγνωστικές και επεμβατικές ανάγκες ολόκληρου του πληθυσμού της Θεσσαλίας και μέρους της Στερεάς Ελλάδας (Φθιώτιδα και Ευρυτανία), δηλαδή περίπου 900.000 άτομα!
Παράλληλα, ένας διευθυντής του ΕΣΥ από το Πανεπιστημιακό καλείται να καλύψει και τις ανάγκες του «Κουτλιμπάνειου» Νοσοκομείου της Λάρισας.
Την ασφυκτική κατάσταση που έχει έτσι κι αλλιώς δημιουργηθεί, καθώς οι γιατροί της κλινικής εργάζονται μέχρι 13 ή και 14 ώρες την ημέρα, εύλογα θα επιτείνει η απόφαση του καθηγητή Ανδρέα Καψωριτάκη να δηλώσει απεγκατάσταση το επόμενο διάστημα, όπως επίσης και η πρόθεση της μοναδικής επικουρικής ιατρού στην κλινική να παραιτηθεί.
Το ερώτημα που προκύπτει πλέον, είναι αν υπάρχει η δυνατότητα παρεμβάσεων για να αναστραφεί το κλίμα που δημιουργείται, τόσο από τον νέο διοικητή του νοσοκομείου, Παναγιώτη Νάνο, όσο και από τον διοικητή της 5ης ΥΠΕ, Νέστορα Αντωνίου.
Αξίζει να τονιστεί ότι το ζήτημα της τραγικής έλλειψης ιατρικού προσωπικού στη Γαστρεντερολογική Κλινική του ΠΓΝΛ τέθηκε και στον υπουργό Υγείας, Ανδρέα Ξανθό κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο νοσοκομείο και ίσως είναι πλέον μόνο η ηγεσία του υπουργείου αυτή που μπορεί να παρέμβει για να το αντιμετωπίσει.
Εκείνο που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι ότι όσο γενική κι αν ακούγεται η διαπίστωση πως η λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων καθώς και η ασφάλεια των ασθενών κινδυνεύουν από τη ραγδαία υποστελέχωση των τελευταίων ετών, αποκτά τραγικές διαστάσεις όταν υπάρχουν γιατροί που αναγκάζονται σε καθημερινή βάση να φτάνουν στα όρια των αντοχών τους, προσπαθώντας να θεραπεύσουν και να ανακουφίσουν ασθενείς που δεν έχουν τη δυνατότητα να απευθυνθούν στον ιδιωτικό τομέα…
Μ.Κ.
