Το 5ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Τρικάλων τελείωσε, χαρίζοντας υπέροχες στιγμές αλλά και μια νότα ελπίδας και αλληλεγγύης. Σημαντικό κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός στην πόλη μας, κορυφαία συνάντηση του κόσμου της αλληλεγγύης, της αμφισβήτησης, της αντίστασης, της ανθρωπιάς, του αγώνα για μια καλύτερη ζωή σε έναν κόσμο δίχως πολέμους και ξερίζωμα λαών, φτώχεια κι εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, και φέτος, αγκαλιάστηκε θερμά από την Τρικαλινή κοινωνία.
Η προσέλευση χιλιάδων κόσμου, η μαζική και ενεργητική συμμετοχή σε κάθε δραστηριότητα του φεστιβάλ - αναφέρει σχετική ανακοίνωση της «Ανοιχτής συνέλευσης του Φεστιβάλ - αφήνει μια σημαντική παρακαταθήκη και υψώνει ακόμη περισσότερο τον - ήδη υψηλό - πήχη επιτυχίας κι ευθυνών ταυτόχρονα.
Στο 5ο Φεστιβάλ, συζητήσαμε για τον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα, το αντιπολεμικό κίνημα, τη νέα ακροδεξιά και τις διεθνείς εξελίξεις, παίξαμε στον παιδότοπο μαζί προσφυγόπουλα και ελληνόπουλα, διασκεδάσαμε, ακούσαμε μουσική, χορέψαμε όλες κι όλοι μαζί.
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε πως, ευχαριστούμε ιδιαίτερα, όλους τους ομιλητές που συμμετείχαν στις συζητήσεις, τους εμψυχωτές Αρτέμη Αρκουμάνη, Λίνα Μαργωνή, Ελένη Ποζιού, Χριστίνα Κρίθαρη, Αντονέλλα Χήρα και τον καραγκιοζοπαίχτη Κοσμά Παναγιώκα για τη χαρά που έδωσαν στους μικρούς μας φίλους, καθώς και τους Blue moon από την Καρδίτσα, την Κατερίνα Μπαρμπαρούση με τον Βασίλη Σαμαρά από τα Τρίκαλα και τους Drive-in Lovers από τη Λάρισα, για τις αξέχαστες μουσικές στιγμές που μας χάρισαν, ΟΛΟΙ, αφιλοκερδώς.
Δεκάδες ήταν όσοι ένωσαν τις δυνάμεις τους, για την οργάνωση και του φετινού φεστιβάλ που κατάφερε για ακόμη μια χρονιά να είναι ο κορυφαίος θεσμός κοινωνικού πολιτισμού στην πόλη μας.
Ο δρόμος του αγώνα δεν σταματά εδώ. Μέχρι και την επόμενη διοργάνωση, η ανοιχτή συνέλευση του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Τρικάλων θα έχει καθημερινή παρουσία σε κάθε κοινωνικό αγώνα ενάντια στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης και την εργοδοτική τρομοκρατία, στον φασισμό και τον ρατσισμό, τον πόλεμο και τη φτώχεια, τον σεξισμό και την ομοφοβία… Ενάντια σε ό,τι μικραίνει τις ζωές μας.
Όπου ζει κι αναπνέει κάθε κοινωνική αγωνία, όπου υπάρχει ένας άνθρωπος που τολμά να ορθώσει το ανάστημα και να σηκώσει το κεφάλι του!
Και του χρόνου λοιπόν, μα κι από αύριο ταυτόχρονα!
Σηκώνουμε κεφάλι!
