Της Νατάσας Πολυγένη
«Η Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας-Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα φιλοδοξεί και σχεδιάζει να αποτελέσει σημείο κοινωνικής σύγκλισης και συνοχής , να διευρύνει τους ορίζοντες , αφυπνίζοντας τους πολίτες μέσα από έναν συνεχή διάλογο , συμβάλλοντας κατά συνέπεια στην πολιτιστική ανέλιξη της πόλης μας και όχι μόνο» με αυτά τα λόγια ο δήμαρχος Λαρισαίων κ. Απόστολος Καλογιάννης άνοιξε τις εργασίες της ημερίδας με θέμα «Μουσεία για μια βιώσιμη κοινωνία» που υλοποιήθηκε χθες στο πλαίσιο του εορτασμού της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων. Ο δήμαρχος πέραν της σπουδαιότητας του ρόλο της πινακοθήκης στον κοινωνικό ιστό της πόλης αναφέρθηκε και γενικότερα στο ρόλο των μουσείων ως ''φύλακες'' ιστορικών και πολιτιστικών στοιχείων αλλά και ως φορέων δημόσιων και κοινωνικών αγαθών, δημιουργώντας μια θετική δυναμική μέσα στην τοπική κοινωνία ,ενώνοντας δυνάμεις και φορείς. Η αντιπρόεδρος της Δ.Π.Λ.-Μ,Γ,Ι.Κ. κ. Αννυ Ψάρρα -Περίφανου άνοιξε την ημερίδα κάνοντας αναφορά στο Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων ( ICOM) και την ίδρυσή του.
Τη σκυτάλη παρέλαβαν διακεκριμένοι ομιλητές. Ο ζωγράφος-καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ κ. Δημήτρης Σεβαστάκης ανέπτυξε το θέμα «Ανατρέποντας τη μουσειακή συνθήκη: χωρίς τόπο και χρόνο», ενώ στη συνέχεια ο διδάκτωρ φιλοσοφίας κ. Παναγιώτης Παπαδόπουλος αναφέρθηκε γενικότερα στο θεσμό του μουσείου, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων: «Το μουσείο μπορούμε να το αντιληφθούμε ως ένα χώρο φύλαξης των αντικειμένων αλλά και ως ένα χώρο άρρηκτα συνδεδεμένο με τον κρατικό εθνικισμό και με την επικράτηση ενός θριαμβευτικού παρόντος για τα κράτη που το δημιούργησαν. Το πρόγραμμα υπέρβασης του μουσείου που έθετε η πρωτοπορία απέτυχε. Μάλιστα, στις σύγχρονες κοινωνίες η αντίθετη τάση είναι παρούσα: η μουσειοποίηση των πάντων. Πλέον, τα μουσεία μετατρέπονται σε χώρους μεγάλων θεαμάτων που χρειάζονται σπόνσορες, μεγάλο προϋπολογισμό και συνήθως, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του είναι και οικονομικός. Η συνάφεια της κουλτούρας με το κεφάλαιο γίνεται πλέον πιο ορατή και δεν υποκρύπτεται στους μύθους της αισθητικής αυτονομίας και της επιστημονικής αντικειμενικότητας». Η ομιλία της μουσειοπαιδαγωγού κ. Μαρίας Σπανού επικεντρώθηκε στην παρουσίαση νέων προσεγγίσεων σχετικά με τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου και της φυσιογνωμίας των μουσείων. Προσεγγίσεις- που χωρίς να αμφισβητείται η παραδοσιακή αντίληψη που θεωρεί ότι το μουσείο είναι ένας φορέας διαχείρισης αυθεντικών αντικειμένων μέσα από συγκεκριμένες λειτουργίες, όπως είναι η περισυλλογή, καταγραφή, τεκμηρίωση, προστασία, μελέτη και ανάδειξη των συστατικών της πολιτιστικής παράδοσης- τώρα προστίθενται και οι λειτουργίες, που σχετίζονται με τα αντικείμενα και οι πληροφορίες που τις συνοδεύουν. Κατέληξε λέγοντας ότι τα νέα μουσεία έχοντας επίγνωση της κοινωνικής και της εκπαιδευτικής τους αποστολής επιδιώκουν να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα και να συνδέονται οργανικά με την κοινωνία την οποία υπηρετούν, επιστρατεύοντας νέες στρατηγικές, που θα έχουν τη δυνατότητα να τα καθιστά λειτουργικά, βιώσιμα, εξωστρεφή αλλά και φιλικά στο ευρύ κοινό. Τα μουσεία πρέπει να γίνουν ανοικτοί, φιλόξενοι και ζωντανοί οργανισμοί, που ότι κάνουν το κάνουν με γνώση, ευσυνειδησία και αγάπη και θέλουν να κάνουν και τους επισκέπτες να το αγαπήσουν και εκείνοι και να ξανάρθουν. Η αρχαιολόγος-προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λάρισας κ. Ανθή Μπάτζιου Ευσταθίου έκανε αναφορά στη μουσειακή πολιτική του παρελθόντος και του μέλλοντος
Η Αρχαιολόγος-Λαογράφος κ.Φανή Καλοκαιρινού εστίασε στον επαναπροσδιορισμό της αποστολής των μουσείων μέσα στην κοινωνία. Όπως τόνισε, ο πλούτος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς που διατηρείται και προβάλλεται από αυτά σε συνδυασμό με τα καινούργια μέσα, την εφευρετικότητα και τη ζωτικότητα που χαρακτηρίζουν τη δράση τους τα τελευταία χρόνια είναι αυτά στα οποία βασίζεται η δύναμή τους σήμερα. Ο πρωταρχικός τους ρόλος για διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης εναρμονίζεται με τη δημιουργικότητα που είναι πλέον απαραίτητη για την ανανέωση και την ουσιαστική ανάπτυξη των ακροατηρίων τους. Αυτό αποτελεί μια καινούργια εξέλιξη και ένα στοίχημα που τα Μουσεία προσπαθούν να κερδίσουν με ισχυρή πεποίθηση ότι με την παρουσία και τις δράσεις τους μπορούν εποικοδομητικά να μετασχηματίσουν την κοινωνία.
