Του Δημήτρη Βάλλα
Κληρικός, θεολόγος, νομικός και ψυχολόγος ο π. Φιλόθεος Φάρος παρά τα 85 του χρόνια σαγήνευσε το ακροατήριο του στο «Χατζηγιάννειο» με τη νιότη της ψυχής του.
Σε μια αλλιώτικη διάλεξη, ο π. Φιλόθεος αναφέρθηκε στην Τέχνη της ζωής και στους δασκάλους που πρέπει να αναζητά ο κάθε άνθρωπος, για να μάθει από αυτούς με ταπείνωση…
Μιλώντας στη «Ε» ο π. Φιλόθεος Φάρος θα μας πει με λίγα λόγια για αυτή την τέχνη…
«Ο τρόπος για να ζει κανείς είναι μια τέχνη και αυτό μαθαίνετε, διδάσκεται, όχι βέβαια σε κάποιες αίθουσες διδασκαλίας…
Βασικά τα μαθαίνει κάποιος αυτά από τους γονείς του οι οποίοι μπορεί όμως να είναι από ανεπαρκείς, έως ακατάληπτοι… Εκεί , υπεισέρχεται ο ρόλος του παιδαγωγού. Οι αρχαίοι Έλληνες προσλάμβαναν για τα παιδία τους παιδαγωγό που ανέτρεφε τα παιδία και τα μάθαινε πώς να ζουν.
Για μένα ο κάθε άνθρωπος πρέπει να βρει ένα δάσκαλο ζωής και για μένα αυτός μπορεί ακόμα να είναι ο οποιοσδήποτε… Οι έξυπνοι άνθρωποι, όποιους συναντούν στη ζωή τους , τους βλέπουν σαν δασκάλους, γιατί από όλους μπορεί να μάθεις κάτι»...
* Όμως πάτερ, το σχολείο της ζωής ποιο άραγε μπορεί να είναι..
« Κανονικά το σχολείο θα έπρεπε να μορφώνει. Κάποτε την εκπαίδευση στο σχολείο τη λέγαμε μόρφωση . Αυτό σήμαινε ότι το σχολείο έδινε μορφή στο μαθητή και οι περισσότεροι μαθητές πηγαίνουν στο σχολείο περιμένοντας να συμβεί κάτι τέτοιο , αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να συναντήσουν δασκάλους , και όχι δημοσίους υπαλλήλους, υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του εκπαιδευτικού δημόσιου υπαλλήλου και του δασκάλου . Ο κάθε δάσκαλος πρέπει να είναι ο δημιουργός ενός νέου ανθρώπου και αυτό ο δάσκαλος την ώρα που χτυπά το κουδούνι για να πάει στην τάξη και λέει «ωχ αδερφέ, άλλη μια χαμένη ώρα», δεν το κάνει , αλλά ούτε έχει και καμία πρόθεση να το κάνει…
…Για μένα υπάρχει έλλειμμα παιδείας, γιατί η εκπαίδευση δεν είναι παιδεία και δεν μορφώνει, απλά μεταδίδει πληροφορίες.
Ο κάθε άνθρωπος για μένα, πρέπει ο ίδιος να καταλάβει τη αξία να βρει έναν δάσκαλο ζωής και ο έξυπνος άνθρωπος δασκάλους βρίσκει παντού και χρειάζεται ταπείνωση για να βρεις σε καθέναν που συναντάς έναν δάσκαλο.
Απευθύνομαι στους νέους γιατί πιθανόν δεν υποπτεύονται ότι η ζωή είναι μια τέχνη που πρέπει να μάθουν από κάπου , γιατί καμία φορά οι γονείς τους μαθαίνουν πράγματα στραβά και οι νέοι χρειάζονται μία δεύτερη ευκαιρία»…
Αυτό ήταν και το νόημα, όσο για τα υπόλοιπα στην εκδήλωση στο «Χατζηγιάννειο» είχε πραγματικά δημιουργηθεί το αδιαχώρητο.
Τον πολυγραφότατο π. Φιλόθεο προλόγισε ο καθηγητής κ. Δημ. Κουρέτας και η ομιλία του κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού που τον παρακολούθησε μέχρι αργά το βράδυ και στο τέλος υπέβαλε συνεχώς ερωτήσεις ζητώντας να μάθει περισσότερα!
