Το βιβλίο του Λαρισαίου επιστήμονα που η καταγωγή τους είναι από τη Χάλκη και διαπρέπει στο Τορόντο του Καναδά, του Δρ. Νίκου Ντεμου παρουσιάστηκε το Σάββατο το βραδύ, στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λαρισαίων.
Ήταν ένα βιβλίο αλλιώτικο από τα άλλα που δεν αναφερόταν σε ένδοξες σελίδες, αλλά σε τέσσερις σοβαρές στρατηγικές ήττες του Ελληνισμού που είχαν σαν αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του.
Για το βιβλίο στην εκδήλωση μίλησε ο συγγραφέας, ο εκδότης του (εκδόσεις Ινφογνόμων) κ Σάββας Καλεντερίδης, ενώ συντονιστής ήταν ο δημοσιογράφος Δημήτρης Βάλλας .
Σύντομο χαιρετισμό στην εκδήλωση απηυθυνε και ο Δήμαρχος Λαρισαίων κ. Απόστολος Καλογιάννης που αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην προσωπικότητα του συγγραφέα Νίκου Ντεμου.
Το βιβλίο με τίτλο 1071 αναφέρεται σε τέσσερις στρατηγικές ήττες (Ιαρμουχά, Μαντζικέρτ, Μυριοκέφαλον και κατάληψη της Κωνσταντινούπολης), που όχι μόνο συρρίκνωσαν τον ελληνισμό αλλά και στιγμάτισαν την ελληνική ψυχή, την ψυχολογία και τη νοοτροπία μας έως σήμερα. Οι στρατιωτικές αυτές ήττες επέφεραν την γεωγραφική, οικονομική και πολιτική συρρίκνωση του ελληνισμού, την απογοήτευση, την αλλοτρίωση, την αποσύνθεση, την υποχώρηση, την υποτακτική νοοτροπία και τελικά την υποδούλωση τους έθνους.
Στη μάχη- ήττα του Ιαρμουχά (636), η αρχική στρατηγική του Ηρακλείου, να σταματήσει την αραβική επέλαση και να καταστρέψει τα μουσουλμανικά στρατεύματα στη Συρία με εφαρμογή μιας τάχιστης αναδίπλωσης, πολύπλευρης ανάπτυξης και μετωπικής αντεπίθεσης, δεν έγινε ποτέ κυρίως λόγω της ασθένειας του ιδίου και κυρίως της ανικανότητας των διοικητών του. Η ήττα στον Ιαρμουχά κατέδειξε πώς μια υποδεέστερη και κατώτερη δύναμη κατάφερε να συντρίψει μια υπερδύναμη της εποχής, λόγω κυρίως της ανωτερότητας του στρατηγικού νου του αρχιστράτηγου των Αραβομουσουλμάνων.
Εάν οι Ελληνοβυζαντινοί νικούσαν τότε, τόσο ο ελληνισμός όσο και ο σύγχρονος κόσμος θα είχαν διαφορετική πορεία. Οι Άραβες είχαν συνειδητοποιήσει ότι στο πεδίο της μάχης του Ιαρμουχά, το έτος 636, το Ισλάμ αγωνιζόταν για τη ζωή του. Νίκη σήμαινε την επιβίωσή τους και τη δυνατότητα εξάπλωσης, ήττα θα σήμαινε πιθανότατα το τέλος της ισλαμικής πίστης, ελάχιστα μόνο χρόνια μετά το θάνατο του προφήτη Μωάμεθ, και την απομόνωσή της στην αραβική χερσόνησο, ως μια περιφερειακή και απομονωμένη θρησκεία με όλα τα επακόλουθα μέχρι σήμερα. Αντ’ αυτού οι μουσουλμανικές δυνάμεις κατέκτησαν τις περιοχές που μέχρι σήμερα αποτελούν τα μουσουλμανικά κράτη.
Οι Έλληνες έχασαν την ευκαιρία να προδιαγράψουν τη μοίρα των Μουσουλμάνων, αντιθέτως οι Άραβες και ειδικότερα ο αρχιστράτηγος τους Χαλίντ κατάλαβε τη σημασία της μάχης αυτής και πολέμησε μέχρι εσχάτων. Και πράγματι η μάχη αυτή επηρέασε συθέμελα τον ελληνισμό, την οικουμένη καθώς και την ιστορική διαδρομή των τελευταίων δεκαπέντε αιώνων.
Οι δύο σημαντικές στρατηγικές ήττες στη μικρά Ασία, στο Μαντζικέρτ (1071) και στο Μυριοκέφαλο (1176), και η επακόλουθη υπόδουλη κατάσταση κεντρικών Ελληνικών περιοχών με την επακόλουθο εξισλαμισμό χιλιάδων αν όχι εκατομμύριων Ελληνοχριστιανών της Μικράς Ασίας, υπήρξε αποτέλεσμα κυρίως της Ελληνικής ανικανότητας και όχι της Οθωμανοτουρκικής ικανότητας. Αντικατοπτρίζουν επίσης λάθη της ηγεσίας μας σε τακτικό, επιχειρησιακό και το σπουδαιότερο στρατηγικό επίπεδο, που ενισχύθηκαν από τις συνεχόμενες εσωτερικές διαμάχες, διχόνοιες, μυωπική πολιτική ακόμα και καθαρή υπονόμευση που αποδυνάμωσαν και αποδιοργάνωσαν τα αξιόμαχα στρατεύματα, διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό πολλών επαρχιών που επέφερε την παγιοποίηση της υπόδουλης κατάστασης.
Μετά την παρουσίαση του βιβλίου έντονο ήταν το ενδιαφέρον του ακροατηρίου και υπήρξαν πολλές ερωτήσεις, ενώ αναπτύχτηκε και έντονος προβληματισμός για το πώς θα διαμορφωθεί «ιστορικοκυκλικά» ο 21ος αιώνας για το σύγχρονο ελληνισμό;
