Tη θεατρική παράσταση του Αλέξανδρου Ρίζου- Ραγκαβή «Του Κουτρούλη ο Γάμος» είχε την ευκαιρία να απολαύσει πλήθος κόσμου, στο Αρχαίο Θέατρο του Δίου, στο πλαίσιο του 37ου Φεστιβάλ Ολύμπου.
Το έργο μετέφερε το κοινό στην εποχή του Όθωνα και στα πολιτικά ήθη της εποχής, τα οποία «φευ-ελάχιστα» απέχουν από τα σημερινά. Ο καλοκάγαθος, πλούσιος εμποροράπτης από τη Σύρο, Εμμανουήλ Κουτρούλης (Παύλος Χαϊκάλης) καταφτάνει στην Αθήνα, συνοδευόμενος από τον υπηρέτη του Στροβίλη (Δημήτρης Μαυρόπουλος), για να παντρευτεί την πανέμορφη και αρκετά νεότερή του Ανθούσα (Κατερίνα Μάντζιου), κόρη του κοινωνικά ανερχόμενου κυρ Σπύρου ( Παύλος Ορκόπουλος). Η Ανθούσα, όμως, που είναι ήδη ερωτοχτυπημένη με το νεαρό Ξανθούλη (Μιχάλης Μαρκάτης), θέλοντας να αποφύγει το γάμο με τον Κουτρούλη, χωρίς όμως να δυσαρεστήσει παράλληλα τον πατέρα της, θέτει έναν όρο: θα παντρευτεί τον Κουτρούλη αν γίνει Υπουργός. Από εκεί ξεκινούν όλες οι κωμικοτραγικές καταστάσεις, καθώς ο Κουτρούλης, επιθυμώντας διακαώς την Ανθούσα, αρχίζει να «αγοράζει» υποστηρικτές που θα του εξασφαλίσουν πρόθεσιν ψήφου…
Ο πρωταγωνιστής της παράστασης Παύλος Χαϊκάλης, που ερμήνευσε με ιδιαίτερη χάρη και μπρίο τον ομώνυμο ρόλο, υποστηρίζει ότι το συγκεκριμένο έργο στιγματίζει την τάση και την προσπάθεια του ανθρώπου να γίνει κάτι παραπάνω από αυτό που είναι! Τελικά ο έρωτας οδηγεί τους ανθρώπους στα άκρα; Όπως υποστηρίζει ο γνωστός ηθοποιός: «Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ερωτευτεί, όλοι έχουμε πέσει στις παγίδες του έρωτα. Το ζητούμενο, όμως, είναι να ανακαλύπτεις «τα αίτια των κινήτρων. Αν τα αίτια του κινήτρου σε βοηθούν να είσαι ο εαυτός σου, έχει καλώς. Αν τα αίτια, όμως, σε βάζουν να διεκδικείς πράγματα ανεδαφικά, εφήμερα και ανέφικτα, τότε αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί». Το συγκεκριμένο ανέβασμα του έργου του Ραγκαβή το φετινό καλοκαίρι, από τη Θεατρική Διαδρομή και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας, συνδύαζε πετυχημένες ατάκες, σατιρικούς διαλόγους, κωμικούς αναχρονισμούς, έμπειρη ομάδα κωμικών ηθοποιών, εξαίσιο ενδυματολογικό κώδικα και σκηνοθετικές συμπεριφορές ακριβείς και σημαίνουσες. Μία καθαρά πολιτική κωμωδία, με αριστοφανικές επιρροές ως προς τη μορφολογία και τη δομή της, που περιλάμβανε τα πάντα.
