Με μια ιδιαίτερη δουλειά συμμετείχε ο Λαρισαίος ηθοποιός Μιχάλης Ταμπούκας στο Διεθνές Φεστιβάλ Emotion Pictures «Ντοκιμαντέρ και Αναπηρία» που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες ημέρες για τρίτη φορά στην Αθήνα στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς. Το φεστιβάλ παρουσίασε μια άλλη οπτική γύρω από την αναπηρία, προσεγγίζοντας το ζήτημα όχι ως μεμονωμένο φαινόμενο της ιδιωτικής ζωής, αλλά ως έναν καθρέπτη που αντανακλά την αλληλεπίδραση του κοινωνικού και του προσωπικού.
Ο βασικός θεματικός άξονας της φετινής χρονιάς ήταν κατεξοχήν πολιτικός: «το αντιπολεμικό κίνημα σε συνάρτηση με την αναπηρία» που συνδέεται άμεσα με την προάσπιση πανανθρώπινων αξιών, όπως η ειρήνη, η αξιοπρέπεια και η ελευθερία. Από τις διακόσιες συμμετοχές, επιλέχθηκαν οι τριάντα πιο αντιπροσωπευτικές κινηματογραφικές δουλειές ανάμεσα στις οποίες και το ντοκιμαντέρ του Λαρισαίου ηθοποιού Μιχάλη Ταμπούκα με τον τίτλο: «Γιγάντιοι Βηματισμοί: Ειρήνη Μαυροματάκη – Η τέχνη της ζωής, Δήμος Γιγαντάκης – Κάθε πόντος ενός βασιλιά» προσελκύοντας το ενδιαφέρον των θεατών. Η Ειρήνη Μαυροματάκη και ο Δήμος Γιγαντάκης είναι δύο άνθρωποι με διαφορετικού τύπου νανισμό και οι δύο είναι εξαιρετικοί καλλιτέχνες της σκηνής και της οθόνης. Η ταινία ρίχνει μια ματιά στους γιγάντιους βηματισμούς της ζωής και των δραστηριοτήτων τους.
Όπως σημειώνει ο κ. Ταμπούκας, το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ και Αναπηρίας-Emotion Pictures τελεί υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης. Η σκηνοθέτις Μαρία Χατζημιχάλη-Παπαλιού επιτελεί ένα ιδιαίτερα σημαντικό έργο στην καλλιτεχνική του διεύθυνση, με συνέπεια και ευαισθησία στη δομή του που συνεχώς εξελίσσεται με τον καλύτερο τρόπο και το Φεστιβάλ, χρόνο με το χρόνο, βρίσκει μεγαλύτερη ανταπόκριση από τον κόσμο.
«Η ιδέα για την ταινία ήρθε συζητώντας με την Ειρήνη Μαυροματάκη και τον Δήμο Γιγαντάκη ύστερα από ένα άρθρο που είχε δημοσιευτεί στην «Ελευθερία» τον περασμένο Σεπτέμβριο για την Αμερικανίδα Πρωταθλήτρια της Κολύμβησης Έριν Ποπόβιτς, που είναι νάνος και ένα αληθινό φαινόμενο στην κολύμβηση, αντίστοιχο του Φελπς για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Το 2004 στην Αθήνα είχε πάρει εφτά χρυσά μετάλλια και πέρυσι στο Πεκίνο έξι χρυσά και δύο ασημένια, ενώ πλέον με 14 χρυσά μετάλλια καριέρας, η Έριν Ποπόβιτς είναι κορυφαίο σημείο αναφοράς για όλους τους κολυμβητές.
Οι σκηνές είναι από καθημερινές στιγμές, όπου παρουσιάζεται το δυναμικό των ανθρώπων για τους οποίους μιλάει η ταινία. Λόγου χάρη, βλέπει κανείς την Ειρήνη Μαυροματάκη στη δουλειά στο ταχυδρομείο, σε πρόβες στην ομάδα χορού «Inemois» στα Χανιά, ως «Σφίγγα» στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 στην Αθήνα, στις ταινίες «Φανουρόπιτα» και «Μη μου άπτου» του Δημήτρη Γιατζουζάκη και στις «Νύφες» του Παντελή Βούλγαρη, καθώς και στη χοροθεατρική παράσταση «Amen» του Φώτη Νικολάου και τον Δήμο Γιγαντάκη σε προπόνηση κολύμβησης, στην παράσταση «Tiger Lillies Freakshow» στο Θέατρο Badminton τον περασμένο Ιανουάριο και σε τηλεοπτικές του συμμετοχές. Στην «αυτοβιογραφική» φόρμα του ντοκιμαντέρ, οι δύο πρωταγωνιστές αφηγούνται πάνω στην εικόνα, αλληλοσυμπληρώνοντας εικόνα και λόγο με σχόλια που πρότεινα γύρω από την τέχνη, τα οποία είναι μία λεκτική διατύπωση σαφών στοιχείων των προσωπικοτήτων τους. Σε κάθε περίπτωση, τα όποια μηνύματα βγαίνουν από μία ταινία, όπως και σε κάθε μορφή έκφρασης, είναι ό,τι προκύπτει από την αλήθεια της μέσα από την ανταπόκρισή της στην ανθρώπινη επικοινωνία. Ως προς την ταινία, θα αναφέρω κάποια σημεία από την αφήγησή της, όπου η Ειρήνη Μαυροματάκη λέει: «Γενικά, αισθάνομαι πολύ τυχερή στη ζωή μου. Αν μη τι άλλο, ευγνωμονώ γι’ αυτό που είμαι» και ο Δήμος Γιγαντάκης: «Έχω μεγαλώσει κάτω από τις καλύτερες συνθήκες για μένα, χωρίς να έχω νιώσει τη διαφορετικότητα στο μέγιστο, όπως θα μπορούσε να είχε νιώσει ο καθένας με την ιδιομορφία μου», κλείνοντας την ταινία με «την ευχή και ελπίδα» του «όλος ο κόσμος να είναι αισιόδοξος και να παίρνει δύναμη με οτιδήποτε θετικό βγαίνει προς τα έξω» σημειώνει ο Μιχάλης Ταμπούκας.
