«Λίγες μέρες μετά το χαμό του Στέφανου Λαέτσου, η μουσική οικογένεια τόσο της πόλης μας όσο και του εξωτερικού, αισθάνεται ήδη έντονη την έλλειψη της παρουσίας του δασκάλου, καλλιτέχνη και φίλου. Το καλλιτεχνικό του έργο, η αγάπη του για τη μουσική, μα πάνω από όλα η προσωπικότητά του μεταλαμπαδεύτηκαν σε μαθητές, συναδέλφους, φίλους που είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά. Μια ήρεμη δύναμη που γινόταν θύελλα και σάρωνε με το άγγιγμα του δοξαριού. Μια ευγενική και μουσική φυσιογνωμία που θα κατέχει πάντα τη θέση του εξάρχοντα στις καρδιές όλων μας. Γνήσιος μαχητής, πάλεψε μέχρι το τέλος και με μαέστρο το ήθος και την αγωνιστικότητα , εκτέλεσε την παρτιτούρα της ζωής του, ως γνήσιο concertino μέχρι το τέλος της ζωής του»
Οι συνεργάτες του στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας.
«Ένας αλησμόνητος δάσκαλος»
«Την περασμένη Κυριακή, ανήμερα της Πεντηκοστής ‘έφυγε’ από τη ζωή ένας αξιόλογος άνθρωπος και καλλιτέχνης με μεγάλη προσφορά στη μουσική ζωή της Λάρισας, ο Στέφαν Λαέτσου, μετά από πολύμηνη και άνιση μάχη με την ασθένειά του. Γεννημένος σ’ ένα χωριό έξω από την Κραϊόβα της Ρουμανίας σπούδασε βιολί στην ανώτατη μουσική ακαδημία του Ιασίου στην οποία και δίδαξε ενώ ταυτόχρονα σταδιοδρόμησε ως εξάρχων (πρώτο βιολί) στην ορχήστρα της όπερας του Ιασίου και στη συμφωνική ορχήστρα της πόλης. Το 1985 έρχεται στη Θεσ/νίκη προκειμένου να εργαστεί ως καθηγητής βιολιού και ταυτόχρονα επισκέπτεται τη Λάρισα όπου αναλαμβάνει την τάξη βιολιού. Ευτύχησα εγώ καθώς και ένας μεγάλος αριθμός άλλων παιδιών της πόλης μας να μαθητεύσουμε δίπλα του και να αντλήσουμε, κατά τη διάρκεια της εφηβείας μας, σημαντικές γνώσεις για την τέχνη του βιολιού αλλά κυρίως αγάπη για τη μουσική και ανεξάντλητη διάθεση για μελέτη, έως και σήμέρα. Επί των ημερών του, πρωτοσυστάθηκε από σπουδαστές, σχολή βιολιού η οποία επάνδρωσε τη συμφωνική ορχήστρα με εμφανές αποτέλεσμα την άνοδο του επιπέδου της ορχήστρας, πρωτοφανή για τα τοπικά δεδομένα. Η καθοδήγησή του ως εξάρχων της ορχήστρας και ως δάσκαλός μας αλλά και η πείρα του υπήρξε καθοριστική για την πρόοδο της συμφωνικής και ενός εκάστου από μας. Η αξία του αναγνωρίστηκε και στη Θεσ/νίκη καθώς επιλέχτηκε ως εξάρχων βιολιστής στη συμφωνική ορχήστρα του Δήμου Θεσ/νίκης υπό τη διεύθυνση του Κοσμά Γαλιλαία. Εργάστηκε σκληρά με ανιδιοτέλεια και με αυταπάρνηση για την τέχνη της μουσικής, έως ότου τον εγκατέλειψαν οι δυνάμεις του, γνώρισμα που τον χαρακτήριζε σε όλη του την πορεία, καθώς ως δάσκαλος συμβούλευε κάθε καλοπροαίρετο μουσικό που έδειχνε ότι αγαπά αυτό που κάνει και δούλευε μαζί του χωρίς να υπολογίζει ωράρια ή κούραση. Αυτή η ενεργητικότητα και η αστείρευτη διάθεση για προσφορά και η αγάπη του για το βιολί υπήρξαν για μένα προσωπικά το σημαντικότερο δίδαγμα που αποκόμισα από τη συναναστροφή μαζί του. Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα η εμπειρία της συμμετοχής του ως εξάρχων βιολιστής στην παράσταση της «Τραβιάτα» στο Δημοτικό Ωδείο όπου αν και καταβεβλημένος και εμφανώς καταπονημένος από την ασθένειά του ήταν εκεί και κατέβαλλε με τον ίδιο ζήλο όπως και παλαιότερα υπέρογκη για τις δυνάμεις του προσπάθεια. Φειδωλός στις διαχύσεις και τις επιβραβεύσεις, αυστηρός αλλά και δίκαιος με τους μαθητές και τους συνεργάτες του, λιγομίλητος και προπάντων αξιοπρεπής, ιδιαίτερα με την περιπέτεια της υγείας του, εξέπεμπε μια αρχοντιά και μια ευγένεια που σπανίζει στις μέρες μας και ιδιαίτερα στον καλλιτεχνικό χώρο. Η προσφορά του στην πολιτιστική πορεία της Λάρισας ήταν μεγάλη και μακροχρόνια αλλά προπάντων αθόρυβη και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Τούτο υπήρξε συνειδητή επιλογή και στάση ζωής που τον συνόδευε, γεγονός που συχνά ήταν αρνητικό επαγγελματικά για τον ίδιο μιας και η κοινωνία σε πολλές περιπτώσεις όπως συχνά συμβαίνει και στις μέρες μας επέλεγε λαμπερά ονόματα και κυρίως Ελληνες υπηκόους υιοθετώντας αμφίβολη αξιοκρατία σε θέσεις αποφασιστικές για τη μουσική παιδεία. Έφυγε από κοντά μας έχοντας νωπή αυτή την πικρία από τη στάση των πολλών για την αναγνώριση του έργου του, ευτυχής όμως που κάποιοι λίγοι του το αναγνώριζαν και που σίγουρα θα το συνέχιζαν με τον ίδιο ζήλο και την απαράμιλλη εργατικότητά του. Είθε ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του και το σώμα του εν ειρήνη στα χώματα της πατρίδας του, όπως ήταν και η επιθυμία του και σ’ όλους εμάς τους μαθητές του το δυσαναπλήρωτο κενό που μας άφησε ν’ αποτελέσει εφαλτήριο προόδου και προπάντων ανιδιοτελούς προσφοράς στην τέχνη της μουσικής.
Δημήτριος Εμ. Καραμανώλης
μαθητής του Στέφαν Λαέτσου
εκπαιδευτικός μουσικής»
