Δεύτερος χρόνος παραστάσεων για «Το Γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη με το θίασο της Άννας Βαγενά και πάνω από πενήντα χιλιάδες θεατές έχουν δει την παράσταση μέχρι τώρα που συνεχίζει να σημειώνει μεγάλη επιτυχία με συγκλονιστικές ερμηνείες της Ιρίνας, του Αντώνη, του Λευτέρη και της Νατάσας που καθηλώνουν το κοινό. Το κοινό την επιβράβευσε με δύο βραβεία του περιοδικού «Αθηνόραμα», το βραβείο γυναικείου ρόλου και το βραβείο καλύτερης παράστασης. Μέσα από τη σκιαγράφηση της ζωής μιας οικογένειας μεταναστών στην Ελλάδα που αντιμετωπίζει μια από τις σοβαρότερες ασθένειες, τη σχιζοφρένεια, δίνει την ευκαιρία στους θεατές να γίνουν αυτόπτες μάρτυρες της σκληρής πραγματικότητας που αποτελεί καθημερινό βίωμα για τους ανθρώπους που ταλανίζονται από κάποια ψυχική ασθένεια. Ο μικρότερος γιος της Ιρίνα, ο Λευτέρης, μιας οικογένειας παλιννοστούντων από τη Ρωσία αρνείται να γίνει «γκριέκι» και να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον και τρόπο ζωής. Αντιστέκεται στα χάπια των ψυχιάτρων, στα παρακάλια της μάνας του, στις συμβουλές του μεγαλύτερου αδελφού του και εγκλωβίζεται στη δίνη του εφιαλτικού του μυαλού και στα φαντάσματα που το περιτριγυρίζουν. Παρηγοριά σε όλα αυτά του δίνουν παλιά λαϊκά τραγούδια ενώ «διέξοδος» η εμμονή στα παιδικά του χρόνια. Ο Δημήτρης Πατσής που ενσαρκώνει το ρόλο του Λευτέρη έχει αποφοιτήσει από τη Δραματική Σχολή του Θεοδοσιάδη. Γεννημένος από Έλληνες γονείς στην Τασκένδη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης επιστρέφει στην Ελλάδα σε ηλικία 12 ετών. Γνωρίζοντας ήδη τη γλώσσα αντικαθιστά τον Αλέξανδρο Μπαλαμώτη στο ρόλο του ασθενή Λεφτέρι Σεκαλιέφ ο οποίος μεγαλωμένος δίχως «Γάλα» επιζητά μέσα στην αλλοφροσύνη του την αγάπη.
* Η διαταραχή του «Λευτέρη» τον κάνει να αρνείται συνεχώς και πεισματικά την ένταξή του στη φυσιολογική ζωή. Πώς κατορθώνει ένας νέος ηθοποιός να ανταποκριθεί σε έναν τόσο απαιτητικό ρόλο;
-Θεωρώ πως οι ρόλοι έχουν μεγάλες απαιτήσεις και δεν πιστεύω ότι υπάρχει εύκολος ρόλος. Ο ρόλος του Λευτέρη που ενσαρκώνω είναι σίγουρα πολύ δύσκολος με πολλές ψυχολογικές διακυμάνσεις για αυτόν και τον βρίσκω και πολύ ενδιαφέρον. Το πόσο καλά ανταποκρίθηκα το κρίνουν πάντα οι θεατές. Ο τρόπος ερμηνείας και απόδοσης βέβαια στηρίζεται στην καθοδήγηση του σκηνοθέτη και στην προσωπική ματιά του ηθοποιού ενώ η κάθε παράσταση από την άλλη είναι για εμένα προσωπικά και παράγοντας βελτίωσης στην απόδοση του συγκεκριμένου ρόλου. Προσωπικά με βοήθησε πολύ η Άννα Βαγενά και ο Στέφανος Κοσμίδης, ο ρόλος του οποίου θεωρώ είναι ο πιο τραγικός στο έργο καθώς αναγκάζεται να κάνει καθοριστικές επιλογές.
* Το «Γάλα» της αγάπης και της επιβίωσης είναι ένα ρεαλιστικό δράμα στοιχεία του οποίου συγκλίνουν με τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα τόσο για πολιτικούς όσο και κοινωνικούς λόγους.
-Απόλυτα και όχι μόνο με την ελληνική πραγματικότητα. Πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο έργο με περιεχόμενο, ουσία και συμβολισμό στο λόγο και τη γραφή του. Η ιστορία του είναι βασισμένη σε ένα κείμενο που διαθέτει ροή και σαφέστατα σχετίζεται άμεσα με τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα εξετάζοντας μια ποικιλία θεμάτων καθώς εστιάζει σε άτομα που αντιμετωπίζουν σοβαρά διλήμματα με μια μάνα στη μέση που προσπαθεί με πολύ κόπο να κάνει πάντοτε το καλύτερο για τα παιδιά της από όπου και αν κατάγεται. Επίσης, μέσα από το βαρύ φορτίο μιας οικογένειας που νοσεί το έργο προτρέπει την κοινωνία να αγκαλιάσει τον κάθε Λευτέρη χωρίς προκαταλήψεις.
* Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο συμβολισμός του έργου που δεν στέκεται μόνο σε θέματα επιβίωσης αλλά εμβαθύνει στη βαθιά ανθρώπινη ανάγκη για κοινωνική αποδοχή;
-Ναι, φυσικά. «Το Γάλα» εκτός από σημείο αναφοράς τη μάνα συμβολίζει την αγάπη, την ανάγκη που όλοι έχουμε για αγάπη και νοσταλγεί ο Λευτέρης μέσα από την έντονη ανάμνηση των παιδικών του χρόνων. Επιζητά την αγκαλιά και τη στοργή και αυτό διαφαίνεται σε διάφορες σκηνές του έργου, λόγου χάρη στη σκηνή που ο Λευτέρης κάνει πως στέκεται στην πλώρη ενός καραβιού με τα χέρια ανοιχτά ή όταν παίζοντας με τον αδελφό του τον Αντώνη ποδόσφαιρο επιζητά την αγκαλιά ακόμη και από τον αντίπαλο.
