Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης και σεναριογράφος Θοδωρής Αγγελόπουλος με αφορμή το «τελευταίο του άγγιγμα», την ταινία «Η Σκόνη του Χρόνου» θα κάνει ένα ξεχωριστό δώρο στους Λαρισαίους και θα βρεθεί μαζί τους αύριο Τρίτη στα σινεμά «Ster» στην προβολή της ταινίας του στις 8 μ.μ. Οι σινεφίλ της πόλης θα έχουν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με το μεγάλο δημιουργό, μετά το τέλος της προβολής, για τη «Σκόνη του Χρόνου» τη 13η ταινία του που γυρίστηκε στο Καζακιστάν, στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Αμερική και βέβαια την Ελλάδα. Το ερώτημα αν ο Γιάκομπ (Μπρούνο Γκανζ), ο Σπύρος (Μισέλ Πικολί), η «μοιραία» Ελένη (Ιρέν Ζακόμπ) αλλά και ο πρωταγωνιστής σκηνοθέτης Α (Γουίλιεμ Νταφόε), όλα τα πρόσωπα της «Σκόνης του χρόνου» είναι υποκείμενα ή αντικείμενα της Ιστορίας, δεν μας απασχολεί. Κι αυτό γιατί ο χρόνος είναι ενιαίος στις στιγμές της εγκατάλειψης, του θρήνου, των συναντήσεων, του έρωτα, του θανάτου. Στα δωμάτια που ο Γιάκομπ, ο Σπύρος και η Ελένη, προσπαθούν να συνυπάρξουν χρόνια μετά. Τόσο γεμάτα από φαντάσματα, επιθυμίες, ανεκπλήρωτες αισθήσεις, αδικαίωτες προθέσεις. Είναι οι στιγμές που η ταινία απογειώνεται. Όταν όμως ο χρόνος γίνεται ρεαλιστικός καταγράφει σκηνές δράσης, μια συμπλοκή στο δρόμο ή την κατάληψη ενός κτιρίου ή την κρίση πανικού της μικρής εγγονής, η εικόνα φαίνεται πλαστή και άτεχνη. Το υπερβατικό, ποιητικά στιλιστικό είναι το δικό του πεδίο. Ο αισθητικός συμβολισμός που χειρίζεται με απαράμιλλη τέχνη ο Θ. Αγγελόπουλος εδώ έχει μια μεγάλη λιτότητα και αυστηρότητα. Τα σύνολα (όπως στην αναγγελία του θανάτου του Στάλιν) κινούνται σαν σκιές ενός άλλου κόσμου. Σιωπηλές και ηττημένες. Στην Ελλάδα τα σκηνικά είναι του Διονύση Φωτόπουλου, η φωτογραφία του Ανδρέα Σινάνου και η μουσική της Ελένης Καραΐνδρου.