* To Γαλλικό Ινστιτούτο Λάρισας, με τη στήριξη του 2ου ΙΕΚ Λάρισας, Τμήμα «Τεχνικός Μαγειρικής Τέχνης», πραγματοποίησαν χθες μια διαφορετική αποκριάτικη γιορτή, τη «Γιορτή της Κρέπας» της οποίας η παράδοση έχει τις αναφορές της σε έναν παλιό μύθο.
«La Chandeleur»
H «Chandeleur» -ή παλαιότερα, «Chandeleuse»- γιορτάζεται σαράντα ημέρες μετά τα Χριστούγεννα. Την ονομασία της η γιορτή την πήρε από τη λέξη «chandelle», που σημαίνει λαμπάδα, κερί.
Αρχικά, στη Ρωμαϊκή εποχή, επρόκειτο για γιορτή προς τιμήν του θεού Πάνα. Καθόλη τη διάρκεια της νύχτας, οι πιστοί έβγαιναν στους δρόμους της Ρώμης κρατώντας πυρσούς.
Το 472, ο Πάπας Gelase ο Α’ αποφασίζει να εκχριστιανίσει τη γιορτή αυτή, η οποία, στο εξής θα τιμούσε την πρώτη είσοδο του Χριστού στην Εκκλησία. Ετσι, την ημέρα της Chandeleur, οργανώνονταν λιτανείες κρατώντας λαμπάδες και ακολουθώντας συγκεκριμένο τυπικό: κάθε πιστός έπρεπε να ανάψει μία λαμπάδα στην εκκλησία και να τη μεταφέρει στο σπίτι του, προσέχοντας ιδιαίτερα να τη διατηρήσει αναμμένη. Ενα γνωμικό από την περιοχή της Franche-Comte, λέει σχετικά, ότι «αυτός που θα έφερνε στο σπίτι του τη λαμπάδα αναμμένη, στα σίγουρα θα είχε ζωή για άλλη μία χρονιά». Η λαμπάδα αυτή ήταν ευλογημένη και θεωρούνταν πως είχε και άλλες ιδιότητες. Λένε μάλιστα, πως αν έπεφταν μερικές σταγόνες από αυτή τη λαμπάδα επάνω σε αυγά τότε αυτά μπορούσαν να εκκολαφθούν. Λένε ακόμη, ότι από τη στιγμή που η φλόγα της άναβε, προστάτευε από κεραυνούς στις καταιγίδες.
Εν τω μεταξύ, εμφανίζεται μία νέα παράδοση, αυτή της κρέπας. Η παράδοση αυτή έχει τις αναφορές της σ’έναν παλιό μύθο, σύμφωνα με τον οποίο, εάν την ημέρα της Chandeleur δεν γίνονταν κρέπες, η σοδειά του σιταριού όλης της χρονιάς θα καταστρεφόταν. Εξάλλου, η ετοιμασία της κρέπας ακολουθεί και ένα ακόμη έθιμο, αυτό του χρυσού νομίσματος. Οι άνθρωποι στα χωριά γύριζαν στον αέρα την πρώτη κρέπα με το δεξί τους χέρι, ενώ στο αριστερό κρατούσαν ένα χρυσό νόμισμα. Κατόπιν, τύλιγαν το νόμισμα μέσα στην κρέπα, πριν αυτή περάσει τελετουργικά από όλη την οικογένεια και καταλήξει στο δωμάτιο, σε ντουλάπι του οποίου θα φυλαγόταν μέχρι την επόμενη χρονιά. Κρατούσαν έτσι, ό,τι απέμενε από την κρέπα της προηγούμενης χρονιάς, προκειμένου να δώσουν το χρυσό νόμισμα στον πρώτο φτωχό που θα ερχόταν στο σπίτι τους. Αν όλα τα παραπάνω τηρούνταν, η οικογένεια θα είχε σίγουρα χρήματα, για όλη τη χρονιά.
Αυτός μάλιστα που θα γύριζε σωστά την κρέπα του στον αέρα και δεν θα του έπεφτε κάτω, θα είχε εξασφαλίσει την ευτυχία, έως την επόμενη γιορτή της Chandeleur. Στις μέρες μας, τα τελετουργικά με κεριά, λαμπάδες και άλλα έχουν εκλείψει, διατηρήθηκε ωστόσο η παράδοση της κρέπας και όλοι οι έμποροι συμμετέχουν σ’αυτή προσφέροντας, από τα τέλη Ιανουαρίου ακόμα, είτε ένα βάζο μαρμελάδας με την αγορά μιας κρεπιέρας είτε μία κρεπιέρα με την αγορά ενός πακέτου με αλεύρι «ειδικό για κρέπες».
