Οι μεγάλες διαδρομές ενός καλλιτέχνη σε ένα απρόβλεπτο ταξίδι στην πορεία του «χρόνου», στάθηκαν αιτία για την εικαστική αποτύπωση ποικίλων ερεθισμάτων μέσα από μια ζωγραφική αλληλουχία που φέρει την ονομασία «Σειρήνες» που εμπεριέχει για το Λαρισαίο ζωγράφο Γιώργο Λαζόγκα την έννοια της συνέχειας και της επανάληψης με έμφαση στη δημιουργία. Ο γνωστός εικαστικός, στην έκθεση «Σειρήνες» ταξινομεί, όπως εξηγεί σχετικά με τα έργα του, θραύσματα, φτιάχνει χάρτες, αποτυπώνει τα σήματα- σύμβολα οδηγούς για το ταξίδι, σημειώνοντας ότι δεν τον ενδιαφέρει η Ιθάκη. «Η Ιθάκη, ο τελικός προορισμός, αποτελεί μέρος της «Τιμωρίας των Σειρήνων». Όποιος περνάει προσπερνώντας τις, δεν έχει άλλη επιλογή, «επιστρέφει» , γίνεται θεσμικός, μέρος μιας οργανωμένης και πειθαρχημένης κοινωνίας» σημειώνει ο καλλιτέχνης, ανάμεσα σε άλλα, για την έκθεση που θα παρουσιαστεί στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας στις 10 Φεβρουαρίου.
Συνέντευξη στην Κανέλα Κοπάνου
* Ποιες είναι οι «Σειρήνες» των δικών σας έργων κ. Λαζόγκα;
«Οι Σειρήνες είναι μέρος ταξιδιού, είναι το τέλος και η αρχή του και είναι ταυτόσημες με τον έρωτα, τη ζωή, το θάνατο. Διαβάζοντας το κείμενο του Κάφκα για τη ‘Σιωπή των Σειρήνων’ βρήκα σαγηνευτική την ανατροπή του μυθικού στερεότυπου. Δεν ήταν το σαγηνευτικό τραγούδι αλλά η θανάσιμη σιωπή που προκαλούσε τη θανάσιμη έλξη όμοια με τη σιωπή των σχεδίων. Η απουσία συλλογικών προκλήσεων οδηγεί σε ισορροπίες τρόμου ενώ η δημοκρατία του διαδικτύου γεννά τη δική της τέχνη με ή χωρίς ημερομηνία λήξης καταργεί τους μύθους. Ως ανάγκη διατηρώ ζωντανή την παρουσία τους είτε ως μνήμη είτε ως αυταπάτη. Παρελθόν και παρόν εξακολουθούν να συνυπάρχουν παρά τις δυνατές ομολογώ ‘σειρήνες’ των νέων προκλήσεων που αγνοούν το παρελθόν ή κάνουν πως το αγνοούν μέσα από ένα αισθητικό νεοπλουτισμό τον οποίο παρακολουθώ ως νομοτέλεια αυτού που λέγεται εξέλιξη τοπικά και διεθνώς».
* Ποια η έννοια του χρόνου και του ταξιδιού για εσάς;
«Το ταξίδι και ο χρόνος είναι έννοιες αφηρημένες όσο μια μεγάλη τελεία, συγκεκριμένες και οριστικές όσο ο θάνατος. Η καταγραφή του χρόνου είναι μια έμμονη ιδέα που με διακατέχει από την αρχή της δουλειάς μου. Ο χρόνος δεν καταγράφεται, όχι μόνο γιατί δεν είναι ένας αλλά πολλοί, κυρίως όμως γιατί στο πέρασμα του χρόνου- χρόνων αλλάζει η δική μου αντίληψη γι’ αυτόν. Το ταξίδι με απασχολεί από το 1983, όταν στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο, ετοίμασα και το «Ταξίδι του Οδυσσέα» σε ένα ζωγραφισμένο σεντόνι, αναρτημένο στο τοίχο το οποίο συνεχιζόταν στο δάπεδο και μπροστά υπήρχε ένα ιστίο καρφωμένο τέσσερα μέτρα ύψος σε απόσταση περίπου ενός μέτρου».
* Ποια η λειτουργία της «Σιωπής» των σχεδίων σας;
«Στην ενότητα των Σειρήνων» απουσιάζει ο Οδυσσέας. Παρούσες είναι μόνο οι Σειρήνες. Ακούω μέσα στη Σιωπή το τραγούδι τους. Μύθος και αυθαιρεσία είναι εξίσου δυνατά και ταυτόσημα. Η Σιωπή των Σειρήνων είναι η Σιωπή των Σχεδίων. Οι Σειρήνες μεγάλωσαν, ασχήμυναν, θυμίζουν τα ‘τέρατα’ του Κάφκα, όπου ‘ωραιότερες παρά ποτέ, συστρέφονταν, τεντώνονταν, παράδερναν τα απαίσια μαλλιά τους με τον άνεμο και τα γαμψά τους νύχια σέρνονταν πάνω στα βράχια’. Χρησιμοποιώ στοιχεία της αρχαίας εικονογραφίας, όπως μάσκες, γυναικείες φιγούρες ακόμη και την κίνησή τους».
* Πώς προκύπτουν οι εικόνες και ποιο το θέμα τους;
«Συνήθως οι εικόνες προκύπτουν ως έμμονες ιδέες. Πολύ αργότερα αποδίδω με τη δική μου λογική, τα πιθανά αίτια της εμφάνισης του θέματος ή του σχεδίου πάντα βιωματικά. Το θέμα που με απασχολεί είναι το ταξίδι, οι μεγάλες διαδρομές στη ζωή ενός καλλιτέχνη καθώς και αυτή η έκθεση εμπεριέχει αναφορές προηγούμενης δουλειάς».
