Κομμάτι της ευρωπαϊκής κληρονομιάς αποτελεί το Τείχος του Βερολίνου που φέρει στην επιφάνειά του ποικίλα μηνύματα και γκράφιτι, προσελκύοντας πλήθη τουριστών και επισκεπτών από ολόκληρο τον κόσμο, ανάμεσα στους οποίους κάποιοι επιδίωξαν, στην πορεία του χρόνου, να αφαιρέσουν υλικό, είτε για να το κρατήσουν ως ενθύμιο είτε για να το πουλήσουν. Σχέδιο αποκατάστασης πριν από το τέλος του 2009, προβλέπει στη Γερμανία την προστασία του Τείχους – μνημείου από φθορές και αλλοιώσεις που έχουν υποστεί οι τοιχογραφίες του μεγαλύτερου ίσως ανοιχτού εκθεσιακού χώρου στην Ευρώπη, της λεγόμενης «Εast Side Gallery» του γνωστότερου σύμβολου του Ψυχρού Πολέμου και της διαίρεσης της Γερμανίας.
Η γκαλερί της ανατολικής πλευράς
αποτυπώνει το συναίσθημα της... «μετάβασης»
Η «στοά» της ανατολικής πλευράς είναι ένα σημαντικό μέρος του Τείχους του Βερολίνου που ως «σιδερένια αυλαία» διαιρούσε τη χώρα σε δύο μέρη για είκοσι οχτώ χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων, πολλοί άνθρωποι βρήκαν το θάνατο στην προσπάθειά τους να διαφύγουν. Το Τείχος του Βερολίνου έπεσε τη νύχτα της Πέμπτης 9 προς Παρασκευή 10 Νοεμβρίου του 1989. Σήμερα, λίγα κομμάτια του Τείχους έχουν απομείνει αφού το μεγαλύτερο μέρος του έχει κατεδαφιστεί. Τρία τμήματα μένουν ακόμα όρθια: ένα μήκους ογδόντα μέτρων τμήμα του «πρώτου Τείχους» στο σημείο που βρισκόταν τα αρχηγεία της Γκεστάπο, ανάμεσα στο σημείο ελέγχου «Τσάρλι» και την πλατεία Ποτσντάμερ, ένα μακρύτερο τμήμα του δεύτερου τείχους, κατά μήκος του ποταμού Σπρε, κοντά στη γέφυρα Oberbaumbrücke, γνωστό σήμερα ως East Side Gallery, και ένα τρίτο τμήμα στην «Bernauer Strasse» το οποίο μετατράπηκε σε μνημείο το 1999. Ακόμη, κάποια άλλα μικρότερα τμήματα και λίγα φυλάκια βρίσκονται διασκορπισμένα στην πόλη του Βερολίνου. Όλα τα κομμάτια του τείχους έχουν υποστεί βέβαια σημαντικές αλλοιώσεις. Μέχρι και σήμερα υπάρχουν καταστήματα σουβενίρ στο Βερολίνο τα οποία πουλάνε μικρά κομμάτια από το τείχος με ή χωρίς πιστοποιητικό αυθεντικότητας.
Πίνακες ζωγραφικής – αποδείξεις
σημαντικών ιστορικών στιγμών
Το πρώτο έργο τέχνης στη λεγόμενη «Γκαλερί της Ανατολικής Πλευράς» ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1989, από την Κριστίν Μακ Λιν. Χαρακτηριστικό των έργων είναι το κλίμα ευφορίας της εποχής που αποδίδουν. Σημειώνεται ότι σαράντα μέτρα του τείχους μετακινήθηκαν το 2006, προκειμένου να προστατευθούν τα έργα, ενώ οι πρώτες αναστηλωτικές πρωτοβουλίες είχαν ξεκινήσει ήδη από το 2000. Το ανατολικό μέρος του τείχους είναι σήμερα καλυμμένο από γκράφιτι τα οποία δεν υπήρχαν όταν το Τείχος φρουρούνταν από οπλισμένους στρατιώτες της Ανατολικής Γερμανίας. Το 1990, εκατόν δεκαοχτώ καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο κλήθηκαν να διακοσμήσουν τα τμήματα του Τείχους που δεν είχαν καταστραφεί. Το 2008 και ενόψει της επετείου των είκοσι ετών από την πτώση του Τείχους την επόμενη χρονιά, ξεκίνησε ένα πολυδάπανο σχέδιο για την αποκατάσταση των τοιχογραφιών αυτών, με τη συμμετοχή μάλιστα και πολλών καλλιτεχνών που δημιούργησαν σπουδαία έργα. Σημειώνεται ότι το φωτογραφικό υλικό είναι από ερασιτεχνική λήψη της Λαρισαίας οδοντιάτρου Β. Κουτσογεώργου.
