Το νέο βιβλίο του καθηγητή κ. Κοσμά Μαρκάτου, με τον τίτλο «Περί Ψυχής», κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Ελληνικός Λόγος». Ο κ. Μαρκάτος, είναι ιδρυτής με τη σύζυγό του κ. Αν. Μαρκάτου Μιαμοπούλου και την κόρη του Μαρία Μαρκάτου της Εταιρείας «Ελληνικός Λόγος» για την μελέτη και προάσπιση του Ελληνισμού. Υπήρξε εκδότης και συντάκτης των περιοδικών εκδόσεων, ΠΑΜΜΕΓΑΣ (Παγκόσμιος Μαθηματική Μελέτη Ελληνικής Γλώσσας) και ΕύρωΕλλάς (Ευρεία Ελλάς) για την αφύπνιση των Νεοελλήνων και την επανασύνδεση με τις παμπάλαιες ρίζες τους. Από το 1976, επίσης, με διαλέξεις, ημερίδες και συνέδρια κάθε εμβέλειας, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές και συνεντεύξεις, διακηρύσσει και αποδεικνύει την παγκοσμιότητα της Ελληνικής Γλώσσης, τη μητρότητα και την Ελληνογένειαν λαών και γλωσσών.
Όπως αναφέρεται στο κείμενο της περίληψης του βιβλίου του κ. Μαρκάτου: «Ή διαλεκτική συζήτησις, μεταξύ των τεσσάρων συμποτών, καταλήγει - με εργαλείον την αποδεικτικήν δύναμιν της Λεξαριθμικής θεωρίας - εις την ύπαρξιν μιας καθωρισμένης, αυθύπαρκτου και αυτονόμου οντότητος ενεργειακής φύσεως, ή οποία δίκην διαλύματος διηθείται (καθαρίζεται) εις κάθε γεννώμενον άνθρωπον, διερχόμενη δια του ηθμού της γεννήσεως. Κατά την διήθησιν, το μεν ήθημα (καθαρά ενέργεια - μη αμαρτία) παραμένει εις τους γονείς, το δε ίζημα (μη καθαρά ενέργεια - αμαρτία) επιβαρύνη το τέκνον. Θεωρούντες, ακολούθως, ότι αυτό το ζεύγος των γονέων είναι τυχαίον, το φαινόμενον της διηθήσεως εξακολουθεί ισοδυνάμως να ισχύει δια κάθε προηγούμενον ζεύγος, και μέχρι το πρώτον ζεύγος των γονέων - εν εκ των πολλών - από εκάστου του οποίου αρχίζει το αντίστοιχον γενεαλογικόν δένδρον. Συνεπάγεται, επομένως, ότι ή ανακαλυφθείσα οντότης ήταν μη καθαρά εις κάθε πρώτον ζεύγος, αφού έπρεπε να υποστεί διήθησιν. Αλλά τα ζεύγη αυτά ήσαν κυριολεκτικώς τα πρώτα. Από πού, λοιπόν, προήλθεν ή κάθε τέτοια οντότης; Μόνο, μία απάντησις υπάρχει: Αυτή ήλθεν απ' έξω, και, ως αυλός, ήτο αθάνατος. Αυτή ή οντότης μπορεί να ταυτισθεί μ' αυτό πού λέγεται ΨΥΧΗ, και ανήκει εις μίαν εκ των πρώτων καθαρών, οι όποιες κατέστησαν μη καθαρές, μετά την θρυλούμενην πτώσιν των. Παραλλήλως προς αυτήν, υφίσταται και γεννώμενη ψυχή. Και τα δύο είδη ακολουθούν κύκλον μετενσαρκώσεων, αλλά ό μεν κύκλος των πρώτων είναι ανεξάρτητος, ο δε των γεννωμένων, εξαρτώμενος (εξαρτάται από το άτομον και την προτέραν ζωήν της).»
