ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Η συν-γραφέας του βιβλίου νιώθει πως ήρθε η στιγμή για «σκάντζα βάρδια». Κάποιοι πρέπει να φύγουν. Και πρέπει να πάρει για λίγο τη θέση τους. Να διαπράξει ό,τι διέπραξαν κι εκείνοι. Να προκαλέσει κι αυτή με τη σειρά της λίγο πόνο. Ανίκανη να το τολμήσει μόνη της προσλαμβάνει έναν...κασκαντέρ. Αρχινά μαζί του ένα παιγνίδι με τις λέξεις έχοντας την αίσθηση πως και οι λέξεις έπαιξαν αρκετά μαζί της. Σκηνοθετεί. Καθοδηγεί. Δασκαλεύει. Στήνονται λεξο-παγίδες. Οι λέξεις κομματιάζονται όπως κομματιάζεται κι όλη η ζωή που έζησε. Ανα-τέμνει. Για να ανα-συνθέσει και να ανα-συντεθεί. Παραλλάσσει λέξεις και φράσεις όπως θα έκανε ένας λάτρης δυνατών αυτοκινήτων θεωρώντας πως το εργοστάσιο δεν έχει βάλει πάνω τους τα σωστά αξεσουάρ ή τη μηχανή με τη σωστή ιπποδύναμη. «Οι λέξεις. Έχουν μεγάλη δύναμη οι λέξεις». Είναι ένας άνθρωπος που πασχίζει να ξεφορτωθεί την κουρασμένη του μηχανή και να γκαζώσει ξανά. Ενας άνθρωπος που «βράζει από ύπαρξη, μα που καιρό τώρα νιώθει σαν να μην υπάρχει». Στήνονται αρένες. Πλωτές. Στήνονται οθόνες. Η οθόνη μιας τηλεόρασης που παίζει «στο αθόρυβο όμως». Η οθόνη ενός φούρνου ηλεκτρικού όπου θα σιγοψήσει και θα σιγοψηθεί. Η μουσκεμένη οθόνη μιας βροχής, που σύντομα την καταργεί μην αντέχοντας άλλο...μελό! Δεν αλλάζεις εύκολα βάρδια με τον «κακό» ή τον «καλό» εαυτό σου. Χρειάζονται θυσίες. Πρέπει να κόψεις κομμάτια από τις σάρκες σου. Να μείνεις μόνος. Αβοήθητος. Παρέα μ’ αυτό που αποφάσισες να γίνεις. «Υπήρχε πάντα ένα βάθρο, ένας θρόνος σε σχήμα γροθιάς, κι αυτή τη στέψη πρέπει να την κάνω μόνος μου. Ουδείς ικανότερος εμού». Πρέπει ακόμα ακόμα να ντοπάρεις τον εαυτό σου. «Ποτάμι εγώ». Και μέσα σ’ όλα πρέπει να τον προθερμάνεις καλά για να καταφέρει «να αρπάξει τους ληγμένους από το μαλλί και να αναδείξει μεγαλοπρεπώς the fucking winner». Θέλει μεγάλη προσοχή στην προθέρμανση. Το κάψιμο παραμένει πάντα μέσα στο παιγνίδι. Δεν υπάρχει τυχαία λέξη στο βιβλίο. Όπως δεν είναι τυχαίο και το όνομα του κασκαντέρ. «Αλέξανδρος» Το ερώτημα που προκύπτει, αν-ασφαλώς για την συν-γραφέα, πιθανώς και ευχής έργον για τον δύτη-αναγνώστη είναι αυτό που τίθεται εξαρχής στο αυτί του βιβλίου. Θα εξακολουθήσει να ζει ο Αλέξανδρος;! Ένα ψαλίδι εγκαταλειμμένο ανοικτό. Για να κοπούν κορδέλες εγκαινίων; Σίγουρα; Το βιβλίο είναι ένα πόνημα με τη βαθιά σημασία της λέξης.
